Gereksiz bir mutsuzluk içindeyim kendimle duygularımla başedemiyorum:(

• Merhabalar yeni uyeyim normalde canm cok sikildiginda defterimi alip kenara gecip yazan rahatlayan bir insanim ama bugun tesaduf bu siteye denk geldim ve kendimi biraz anlatmak sizden oneriler almak istedim.
• 33 yasinda evli 6 yasinda oglu olan ve 9 senedir evli olan bir insanim yengec burcuyum yukselenimde yengec asiri duygusal hassas alingam bir insanim bu durumdan muzdaribim farkinda olmamla birlikte bu durumdan cikamiyorum .
• Esim lise arkadasim evlilik oncesi 4 sene kadar flortumuz oldu.oda yengec burcu duygusal ve hassas ama cakisiyoruz.esim merhametli vicdanli iyi bir insan evine bakar parasiz birakmaz yemek secmez ev isine karismaz tek istedigi onu sıkmamam rahat birakmam guvenmem.birkac sene once bir olay yasamistik guvenimi yikti gecti zor donemler gecirdim ama sevgisine inandigim bende sevdigim icin oglumuz icinde tabiki affettim .ama zaman zaman kendimle icimde mucadele verdigimi goruyorum ne zaman kucuk bi sebepten bir aramiz acilsa tartissak istedigim ilgiyi goremesem yada bana zaman ayirmasa eskilere gidiyorum ona eskileri acmiyorum ama bunun mucadelesini icimde veriyorum onu affettim ama sanirim onu affettigim icin kendimi affedemiyorum tarifini yapamadigim garip bir hisle anlik nefret edercesine hislerim kabariyor baska sebepler bulup yukselip sorunlar cikartiyorum kendimi cok mutsuz ediyorum .
• Buara sanirim depresyondayim kimseyi gormek duymak istemiyorum sadece oglumla ilgilenip geri kalan zamanlarda uyuyorum cok mutsuzum toparlanmak isteyip toparlanamiyorum.
• Esim makara muhabbetleri sakalasmayi cok seven birisi ama bana bunlar batiyor buara.gecen yine.kv bizdeydi ben esim kahvalti yapiyoruz esimin teyzesiyle telde konusuyoruz esim teyzesine muhabbet arasinda nilayin dili ah bukadar gulerek bunu soyledi o an aniden parladim asiri sinirlendim tepki verdim ne dedim guluyoruz neye bukadar kizdin falan dedi ogun bugundur tadimiz yok o yanassada bunu kendime cok dert ettim sen orda guleceksin diye beni niyr rencide ediyorsun diye diye kendimi bitirdim .
• Ama farkettim ki sorun o degildi sorun baska ben esime guveniyorum desemde aslinda guvemedigimi farkettim isi gereg sehir disi gezileri oluyor bir iki gunluk falan ama kendisi goruntulu arar aklda suphe olmasin diye mucadele eder amabuna ragmen kendimle basediyorum didik didik dusunup uzulecek birseyler buluyorum bazen mutsuzlukla mi besleniyorum ama ben diyesim geliyor ama kendimi hayata birakip mutlu olamiyorum 20 gun iyiysem bir hafta boyleyim esimde farkinda ve oda artik senin derdin ne dmeye basladi sana guvenemiyorum paranoyak oldum diyemiyorum duygusal bir bosluktayim ne yapmam lazim bilmiyorum toparlanamiyorum piskolojik.destek dahi almayi dusunuyorum 3 gundur bana tavsiye verin nolur esim hayata aktif bir insan cok genis bir cevresi var ben ev hanimiyim ve buara arkadas cevremde dahi uzaklastim resmen insanlrdan kaciyorum kendimi sucluyorum gereksiz hislerdesin diyorum ama mutsuzluktan cikamiyorum.
• Cok uzun oldu hakkinizi helal edin

yes happy35 .!.:

Dönem dönem herkes mutsuzluğa kapılıyor.Madem eşini affettin eski konularınızı düsünmeyin. Kendinize meşguliyet bulun ve yardim alin

Genişletmek için tıkla...

Nilayyy33 .!.:

• Merhabalar yeni uyeyim normalde canm cok sikildiginda defterimi alip kenara gecip yazan rahatlayan bir insanim ama bugun tesaduf bu siteye denk geldim ve kendimi biraz anlatmak sizden oneriler almak istedim.
• 33 yasinda evli 6 yasinda oglu olan ve 9 senedir evli olan bir insanim yengec burcuyum yukselenimde yengec asiri duygusal hassas alingam bir insanim bu durumdan muzdaribim farkinda olmamla birlikte bu durumdan cikamiyorum .
• Esim lise arkadasim evlilik oncesi 4 sene kadar flortumuz oldu.oda yengec burcu duygusal ve hassas ama cakisiyoruz.esim merhametli vicdanli iyi bir insan evine bakar parasiz birakmaz yemek secmez ev isine karismaz tek istedigi onu sıkmamam rahat birakmam guvenmem.birkac sene once bir olay yasamistik guvenimi yikti gecti zor donemler gecirdim ama sevgisine inandigim bende sevdigim icin oglumuz icinde tabiki affettim .ama zaman zaman kendimle icimde mucadele verdigimi goruyorum ne zaman kucuk bi sebepten bir aramiz acilsa tartissak istedigim ilgiyi goremesem yada bana zaman ayirmasa eskilere gidiyorum ona eskileri acmiyorum ama bunun mucadelesini icimde veriyorum onu affettim ama sanirim onu affettigim icin kendimi affedemiyorum tarifini yapamadigim garip bir hisle anlik nefret edercesine hislerim kabariyor baska sebepler bulup yukselip sorunlar cikartiyorum kendimi cok mutsuz ediyorum .
• Buara sanirim depresyondayim kimseyi gormek duymak istemiyorum sadece oglumla ilgilenip geri kalan zamanlarda uyuyorum cok mutsuzum toparlanmak isteyip toparlanamiyorum.
• Esim makara muhabbetleri sakalasmayi cok seven birisi ama bana bunlar batiyor buara.gecen yine.kv bizdeydi ben esim kahvalti yapiyoruz esimin teyzesiyle telde konusuyoruz esim teyzesine muhabbet arasinda nilayin dili ah bukadar gulerek bunu soyledi o an aniden parladim asiri sinirlendim tepki verdim ne dedim guluyoruz neye bukadar kizdin falan dedi ogun bugundur tadimiz yok o yanassada bunu kendime cok dert ettim sen orda guleceksin diye beni niyr rencide ediyorsun diye diye kendimi bitirdim .
• Ama farkettim ki sorun o degildi sorun baska ben esime guveniyorum desemde aslinda guvemedigimi farkettim isi gereg sehir disi gezileri oluyor bir iki gunluk falan ama kendisi goruntulu arar aklda suphe olmasin diye mucadele eder amabuna ragmen kendimle basediyorum didik didik dusunup uzulecek birseyler buluyorum bazen mutsuzlukla mi besleniyorum ama ben diyesim geliyor ama kendimi hayata birakip mutlu olamiyorum 20 gun iyiysem bir hafta boyleyim esimde farkinda ve oda artik senin derdin ne dmeye basladi sana guvenemiyorum paranoyak oldum diyemiyorum duygusal bir bosluktayim ne yapmam lazim bilmiyorum toparlanamiyorum piskolojik.destek dahi almayi dusunuyorum 3 gundur bana tavsiye verin nolur esim hayata aktif bir insan cok genis bir cevresi var ben ev hanimiyim ve buara arkadas cevremde dahi uzaklastim resmen insanlrdan kaciyorum kendimi sucluyorum gereksiz hislerdesin diyorum ama mutsuzluktan cikamiyorum.
• Cok uzun oldu hakkinizi helal edin

Genişletmek için tıkla...

Wrtwcurls .!.:

Çocuğunuz büyükmüş, bir işe girin veya üniversite okuyun. Evde kaldıkça, geçmişinizi didikliyorsunuz. Bu sefer de o an gözünüzden kaçan detayları hatırlayıp kendinizi yiyorsunuz muhtemelen.
Bence bu bir takıntı, bende de var. Siz affettim desenizde görünen o ki affetmemişsiniz sadece kendinizi ikna etmişsiniz.
Eşinizle konuşun, gerekirse bir uzmana birlikte gidin. Belki de onun da söyleyemedikleri vardır.

Genişletmek için tıkla...

musmusu .!.:

Eşinizle yasadığınız sorun neydı bunu detayşlandırırsanız daha sağlıklı olur

Genişletmek için tıkla...

vesikaliyarim .!.:

1 kere aldatana karşı güven gider ve asla geri gelmez...Gayet normal...Aldatılmanın affı yoktur kalben...Görüntülü aramak ta çözüm değil malesef...
Bence ikinizin birden gitmesi lazım terapiye çünkü aldatılma olayını aşamamışsın...Bana göre zaten aşması gereken de sen değilsin ama neyse...

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Siz görüşme olaylarını atlatamamışsınız, bu belli. Bilinçaltınızda hesaplaşması bitmemiş. Bu konuda mesela forumda açıkça konuşmak, düşüncelerinizi sözlere dökmek işe yarayacaktır.

depresyonda olabilirsiniz. Bu bir hastalık. Eğer derinleşmişse, siz isteseniz, uğraşsanız da, kendi kendinize çıkamayabilirsiniz. Devamlı uyku, mutsuzluk, geçmişi kurcalama, zayıf olduğunu düşünme ve umutsuzluk depresyonun belirtileridir zaten.

psikolojik destek dahi almayı düşünüyorum demeyin. Direkt alın. Psikolog ya da psikiyatriyle görüşün. Durumunuz müsaitse özelden, değilse devletten randevu alın. İlla ilaç kullanmak gerekmiyor, belki doktor gerek bile görmeyecek. Belki tek başına psikologla terapi iyi gelecek.

bu durumunuz ne kadardır var? Bir aydan fazlaysa bir doktora gidin muhakkak.

hayatınızın evden ibaret olması da sizi itebilir bu duruma. Uğraşacak meşgale olmayınca beyin banttan geri sarmaya başlıyor. Geçmiş aklınıza geliyor devamlı.

Hayatınıza bir hareket koymaya çalışın. Yürüyüş, ya da yakınınızda varsa spor salonu, belediyenin havuzu gibi bir aktivite modunuzu çok değiştirir.

halinizin ve zamanınızın olmadığını düşünmeyin. kendinizi biraz zorlayarak fırsat yaratmaya çalışın. Spor depresyon tedavisinde birebir kullanılıyor.

Genişletmek için tıkla...

Nilayyy33 .!.:

Ben cocuklugumda bizimle yasayan bir aile adayinin istismarina ugramistim cok sık olmasada donem donem korkularim depresiyor esimi kendimden itiyorum cinsel anlamda birliktr olmuyorum kendisi anlayisli ama bu donem uzun surdugu bir sira esim bir sosyal agdan kendine hesap acip kizlarla konusmus yazismalari tesaduf telefonunda onume dusmustu kizlari gorusmeye ikna cabasinda bir muhabbetleri vardi bunlar beni inanilmaz uzmustu bosanma esigine geldik kendimle mucadele verdim esimi oturup dinledim hakverdim samimiyetine guvendim ilerisi olmamisti ama o konusmalar yazismalar israrci tavirlari iltifatlari aklima geldikce deli oluyorum ofkemi kontrol edemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Nilayyy33 .!.:

Kafayi yiyecek olan benim ama kesinlikle.öfkemi baska baska sekillerde ortaya koymaktan kendimle mucadele etmekten cok yoruldum esimi.hala sevebiliyor olmak onun sevgisinede ihtiyac duygugum icin farklo farkli sebeplerden sık sık duygu degisiklikleri yasamak cok yordu beni artik bir destek almaliyim sanirim

Genişletmek için tıkla...

Nilayyy33 .!.:

Cok hakliniz istesem kesinlikle zaman yaratirim ama istemiyorum sanirim .
Bu durum ozellikle esim is seyahatine cikip gelmesiyle basliyor 15 gun falan suruyor ama sacma sapan bahanelerle gerginlik cikartip esimden uzaklasiyorum sonra o bir bosluk yaratip benle fazla ilgileniyor disari falan cikartiyor eli acik bi insan zaten isteklerimi geri cevirmez ama ben istekte bulunmuyorum herneyse sonra toparlaniyorum ama akebinde yine gunu birlik bir sehir disi cikip gelse bile kendimi yiyorum ama isi geregi cikmakta zorunda bir insanin kendine bunu itiraf etmesi zor ama sanirim ben gercekten kendimi mutsuz ederek besleniyorum bu hayatta ve onune gecmiyorum zorla aklima sokuyorum gozumun onune getiriyorum uykuya veriyorum kendimi hayatimi bu donguden kurtaramiyorum aslinda bir insanin karsisina gecip bunlari anlatmaya cesaretimde yok sanirim o yuzden destek almayi hep erteliyorum

Genişletmek için tıkla...

Nilayyy33 .!.:

• Merhabalar yeni uyeyim normalde canm cok sikildiginda defterimi alip kenara gecip yazan rahatlayan bir insanim ama bugun tesaduf bu siteye denk geldim ve kendimi biraz anlatmak sizden oneriler almak istedim.
• 33 yasinda evli 6 yasinda oglu olan ve 9 senedir evli olan bir insanim yengec burcuyum yukselenimde yengec asiri duygusal hassas alingam bir insanim bu durumdan muzdaribim farkinda olmamla birlikte bu durumdan cikamiyorum .
• Esim lise arkadasim evlilik oncesi 4 sene kadar flortumuz oldu.oda yengec burcu duygusal ve hassas ama cakisiyoruz.esim merhametli vicdanli iyi bir insan evine bakar parasiz birakmaz yemek secmez ev isine karismaz tek istedigi onu sıkmamam rahat birakmam guvenmem.birkac sene once bir olay yasamistik guvenimi yikti gecti zor donemler gecirdim ama sevgisine inandigim bende sevdigim icin oglumuz icinde tabiki affettim .ama zaman zaman kendimle icimde mucadele verdigimi goruyorum ne zaman kucuk bi sebepten bir aramiz acilsa tartissak istedigim ilgiyi goremesem yada bana zaman ayirmasa eskilere gidiyorum ona eskileri acmiyorum ama bunun mucadelesini icimde veriyorum onu affettim ama sanirim onu affettigim icin kendimi affedemiyorum tarifini yapamadigim garip bir hisle anlik nefret edercesine hislerim kabariyor baska sebepler bulup yukselip sorunlar cikartiyorum kendimi cok mutsuz ediyorum .
• Buara sanirim depresyondayim kimseyi gormek duymak istemiyorum sadece oglumla ilgilenip geri kalan zamanlarda uyuyorum cok mutsuzum toparlanmak isteyip toparlanamiyorum.
• Esim makara muhabbetleri sakalasmayi cok seven birisi ama bana bunlar batiyor buara.gecen yine.kv bizdeydi ben esim kahvalti yapiyoruz esimin teyzesiyle telde konusuyoruz esim teyzesine muhabbet arasinda nilayin dili ah bukadar gulerek bunu soyledi o an aniden parladim asiri sinirlendim tepki verdim ne dedim guluyoruz neye bukadar kizdin falan dedi ogun bugundur tadimiz yok o yanassada bunu kendime cok dert ettim sen orda guleceksin diye beni niyr rencide ediyorsun diye diye kendimi bitirdim .
• Ama farkettim ki sorun o degildi sorun baska ben esime guveniyorum desemde aslinda guvemedigimi farkettim isi gereg sehir disi gezileri oluyor bir iki gunluk falan ama kendisi goruntulu arar aklda suphe olmasin diye mucadele eder amabuna ragmen kendimle basediyorum didik didik dusunup uzulecek birseyler buluyorum bazen mutsuzlukla mi besleniyorum ama ben diyesim geliyor ama kendimi hayata birakip mutlu olamiyorum 20 gun iyiysem bir hafta boyleyim esimde farkinda ve oda artik senin derdin ne dmeye basladi sana guvenemiyorum paranoyak oldum diyemiyorum duygusal bir bosluktayim ne yapmam lazim bilmiyorum toparlanamiyorum piskolojik.destek dahi almayi dusunuyorum 3 gundur bana tavsiye verin nolur esim hayata aktif bir insan cok genis bir cevresi var ben ev hanimiyim ve buara arkadas cevremde dahi uzaklastim resmen insanlrdan kaciyorum kendimi sucluyorum gereksiz hislerdesin diyorum ama mutsuzluktan cikamiyorum.
• Cok uzun oldu hakkinizi helal edin

Genişletmek için tıkla...

vesikaliyarim .!.:

Enteresansın....Eşin zamanında aldatmış, sürekli de iş gezisinde...Ama sen kendini suçlayıp ben mutsuzluktan besleniyorum kendikendime sorun cıkarıyorum diyorsun...Her iş.gezisine çıktığında güvenmiyorsun işte...

Eşimin eli açık ne istersem alır falan...eee bunla telafi oluyor mu ne alaka?

Beraber gidin diyoruz psikologa, onun da "derdin ne?" demek yerine, durumun ciddiyetini psikologtan anlaması lazım diyoruz ama bunları ne okuyor ne görüyorsun..Dediğin tek şey gitmem lazım evet ama orda anlatamam edemem...Tekil konuşmaya devam ediyorsun...Farkında mısın bu duruma getiren kişi eşin...Aldatmış olması ve travması...

Neyse yaa ne desek boş gibi duruyor...Ne psikologa gitmeyi kabul ediyorsun ne de sorunun sen olmadıgını anlayabiliyorsun...Bi de eşin derdin ne diyor kendini sucluosun...Enteresan gercekten erkek aldatıyor, kadın travmasını atlatamıyor ama yine kadın suçlu hissediyor eşine karşı....

Genişletmek için tıkla...

Nilayyy33 .!.:

Ben cocuklugumda bizimle yasayan bir aile adayinin istismarina ugramistim cok sık olmasada donem donem korkularim depresiyor esimi kendimden itiyorum cinsel anlamda birliktr olmuyorum kendisi anlayisli ama bu donem uzun surdugu bir sira esim bir sosyal agdan kendine hesap acip kizlarla konusmus yazismalari tesaduf telefonunda onume dusmustu kizlari gorusmeye ikna cabasinda bir muhabbetleri vardi bunlar beni inanilmaz uzmustu bosanma esigine geldik kendimle mucadele verdim esimi oturup dinledim hakverdim samimiyetine guvendim ilerisi olmamisti ama o konusmalar yazismalar israrci tavirlari iltifatlari aklima geldikce deli oluyorum ofkemi kontrol edemiyorum

Genişletmek için tıkla...