- 11 Mayıs 2008
- 153
- 0
- Konu Sahibi sxuxrgxuxn sevda
- #1
s.a herkeze...benden büyük olan ablalarıma...akranlarıma ve yaşı daha küçük olan kardeşlerime:)
anlatmak istiyorum...içim huzur bulana kadar herkez bu sevdayı kabul edene kadar anlatmak istiyorum...
çok seviliyorum çook seviyorum hiç sornumuz yok...ama korku var yaa kavuşamazsak...ya ailemin katı kalbini yumuşatamazsam korkusu...bazen boğuluyorum ölmek istiyorum arada kalmaktansa....
en baştan anlatmak istiyorum size...okuyan gözlerinize ve karşınızda anlatır gibi dinleyen gönülleriniz inş dert görmez...
ben hiç kimseye emanet etmedim gönlümü öyle deneye deneye bulmak istemedim benim diyeceğim kişiyi..sabrettim dua ettim onun beni elbet birgün bulacağını biliyordum..hayallerimdeki kişi bulacaktı beni...emindim...
bundan 2 yıl önce evimize ilk kez net aldık bende yakın arkadaşımdan duduğum şiiirlerin yazıların paylaşıldığı bi foruma üye oldum ama asla sevgili edinme falan yoktu aklımda...okadar saftımki forumlardaki kişilerin arkadaş olacağını bile bilmiordum...sadece şiirler yazılar bölümüne giriyordum...
sonra bigün haftanın konuğu alınan bi yer vardı gözüme çarpti ''bayramda konuğumuz eylül diyordu'' erkek olacağını bile düşünmemiştim açarken hep kız die düşündüm..sorular sormuşlar cevapları okudukça şok oldum..hayran kaldım..hayallerimdeki insanı okuyordum satır satır ama daha ilk satırlardan belliydi imkansız olacağı 10 yaş vardı aramızda umutlanmadım hiç...sadece sevindim hayatta böyle erkeklerin olması beni sevindirdi...başkasına olan sevdası bile çok güzeldi çoook...
sonra msnsini almıştım arada konuşmaya başladık konuşmalar sohbetler sıklaştı...sevdasını anlatıyordu kapkaraydı umutları...ayrıydı sevdiğinden kız bunu bırakıp gidiyordu her defasında...başkasıyla evlenmek istediğini anlatıyordu ama ondan başkasını sevemem diyordu hiç huzur bulmadım ama bi saplantı oldu ondan başka kimseyle olmuyor sevemiyorum ama başkasıyla evlencem dşyordu...
ilk o gece okadar ağlamıştımki yüzüm uyuşmuştu sabaha vardğımda...
o sabah anladım ben dermansız derde tutulduğumu...sevdaya tutulduğumu ilk o gece anladım...
bir kaç kişiye anlattım bu durumu çünkü çok utanıyordum...
yemin ederimki ona belli edecek zerre davranış yapmamıştım yanaşmak falan asla olmadı...o bana çıldığı güne kadar onla hep ''SıZ '' die hitap ettim hep mesafeyle resmiyetle konuştum...okadar utanıyordumki anlıcak die msnde açık nasıl konuşmak istiyorum onla ama o bana yazmadan yazamıyordum
şimdi çok gülüyorum yaa:)
sonra bigün beni msnden silip engellediğini öğrendim..
forumdan msj çektim baya uzun bi yazı bana mail atmıştı gözlerim doldu falan çok kötü oldum açtım engeli ama bana neden olduğunu sorma söyleyemem demişti...bende ısrar etmedim...ama çok kırgındım...dha asonra öğrendim ikimizin ortak arkadaşı söylemiş ona benm hislerimi oda benim üzülmemem için engelleyip silmiş...
sonra baya vakit geçti aradan bu çok sevdiği kızla barışmıştı...forumda birbirlerine yazılar şarkılar avatar aynı yüzüklerinin resmleri falan okadar kötü oluyordumki gördükçe ağlamaktan...artık evdek,iler hastahaneye falan götürelim diyorlardı...
en zordönemlerimden biriydi sonra bunlar yine yine ve yine ayrıldılar...
aradan baya vakit geçti bir ay yada daha fazla...bu hiç ortada görünmüyordu forumda yeni bi nick almış elzem sevda die ordan küçüğüm keşke daha önce çıksaydın karşıma,senin hayatını maf edemem gibi şeyler yazıordu..ordan biraz anlamıştım o olduğunu..
bu süreçten sonra yakınlaşmalar başladı..num falan vermişti...ama pek konuşmuyorduk
sonra benm net kopmuştu bi gece msj çekmiştim o gece sabah 4e kadar konuşmuştuk beni sabah 7de kaldırırmısın demişti ben sabah durmadan belki elli kez aramıştım onu uynadırmıştım...şimdi dediğine göre ilk o sabah gönlüne düşmüşüm...o sabah karar verdim senle bu yola gireceğime dedi..sonra bah msjları falan başladı
8 temmuzda açıldı bana sen bana çok huzurf veriyorsun ama aramızdaki yılların uzunluğu beni korkutuyor dedi..
o istdaydı ben bursada ozaman ben bursaya geleyim oturup güzel güzel konuşalım dedi tmm dedim...ama benm başka şehire gitmeme gerekti 1 aylığına bu süre içersinde telde görüştük hep netten tanılştık evet ama net aşkı gibi değil bizimki eminim okadar vakit geçirmiştik daha birbirimizi görmeden ama hiç sınırı aşmadık hani çıkıyor gibiydik ama ne aşkım seni seviyorum tutuldum gibi gibi sözler yoktu...görüştüğümüzde karar vericektik...
görünüş kaygısı olduğundan değil sadece mantıklı olabişmek için..oturup karşı karşıya herşey daha iyi anlaşılır die...
bi kere gönül eylendirme hevesi olsaydı benle dalga geçme hevesi olsaydı düzgün bi insan olmasaydı benm onu sevdiğimi biliyordu o dönem içersinde iş için bursaya çok gelmiş istese bana ulaşır görüşmek isterdi...benm umutlanmamı sağlardı ama hep dikkat etti bu konuda...
bu bir ay içinde çok şeyler oldu ama kısa kesiyorum...
sonra ben bursaya döndüm hemen 1 hafta sonra geldi yüzyüze görüştük hayatımın en heyecanlı günüydü...
bu yola girmeye devam ettik...
herşey çoook güzel çoook...yanlış anlamayın ama bizim gibi gerçek aşkı yaşayan çok az kişidir...
o bile beni bukadar çok seveceğini tahmin etmemiş ama şimdi sen olmazsan başkası olmucak düşüncesinde...okadar masumki benm bi seviyorum demem sabah onu uyandırmam onu dünyanın en mutlu insanı yapıor gerçekten sevilmeye aç kalmış ve benm onu gerçekten çok sevdiğimi görünce kat ve katını veriyor bana...
ayda bir gelior bursaya işten izin alması çok zor olmasına ramen ne yapıor ne ediyor geior bana...
bazen bütün gece çalışıp hiç uyumadan bursaya gelior ve yanımdan dönünce çalışıcak olmasına rağmen...2 gün hiç dinlenmeden çalışıyor sırf bikaç saaat yanyana olabilmek için...benm ailem sıkıntılı herzaman dışarı çıkamıyorum az duruyorum yanında ama hiç sorun yapmıyor hep anlayışla karşılıyor...
zar zor işten 3 günlüğüne izin almıştı benm için bursaya geldi kaç saat yol beni dışarı bırakmadı annemler ertesi günü geri döndü ist ve bana hiç sitemde bulunmadı ben ağlıyordum ben yine gelirim üzülme diyor...
o öyle davrandıkça içim eriyor...bu devirde hangi ekek yaparki bunu kaç saat yol geldi beni göremeden döndü ve bana hiç sitem etmiyor ayrılık kelimesi aklına bile düşmüyor..
ama korkuyorum aramızdaki yılların uzunluğu...ayrı şehirler...ve evinin olmaması yani kirada oturaqcak olmamız ailem için çoook sorun...bizi ayırmalarından korkuyorum...çok katılar...okadar düşünüyorumki düşünmekten uyku uyuyamıyorum...
ağlamakla geçior günlerim çok dua ediyorum çok biz anca duayla biraraya gelebiliriz çünkü...
ama ondan vazgeçemem vazgeçersem erir ölür...biliyorum...sen benm sonumsun diyor senden başkası olmucak diyor..benm içinde öyle...
o olmazsa başkası olmucakr...gerçeten bu devirde kıymetli birşeyi yaşıyorum ben saf çok tertemiz bi duygu...onla çok mutluyum...ama ailem...
bi tercih yapma durumunda kalmak istemiyorum...ailemin rızasını almadan yuva kurmak istemiyorum...ama yaa kabul etmezlerse kaçamamda...
ne yapmalıyım offfff offf....
ama o olmazsa başkası olmucak sadece bundan eminim...
birinden ayrılırsınız o sizi aldatır kötü sözler söyle başkasıyla birlikte olur acı çeksenizde o bana böyle yaptı haketmiyor dersiniz silersiniz başkasını sevebilirsiniz...ama bizi başkaları ayırırsa onlar istediği için koparırlarsa nasıl unututmki severek ayrılmışken başkasını nasıl severim...peki yaa bi insanın hayatını maf etmişken...hiçbir zaten baba olamıcak hiçbir zaman ev kuramıcağını bildiğim halde nasıl başkasını severim....
ne olur bunu okutyanlar sizce ne yapmalıyım ben...nasıl davranmalıyım....
ne olur çok du aedin benm için...
anlatmak istiyorum...içim huzur bulana kadar herkez bu sevdayı kabul edene kadar anlatmak istiyorum...
çok seviliyorum çook seviyorum hiç sornumuz yok...ama korku var yaa kavuşamazsak...ya ailemin katı kalbini yumuşatamazsam korkusu...bazen boğuluyorum ölmek istiyorum arada kalmaktansa....
en baştan anlatmak istiyorum size...okuyan gözlerinize ve karşınızda anlatır gibi dinleyen gönülleriniz inş dert görmez...
ben hiç kimseye emanet etmedim gönlümü öyle deneye deneye bulmak istemedim benim diyeceğim kişiyi..sabrettim dua ettim onun beni elbet birgün bulacağını biliyordum..hayallerimdeki kişi bulacaktı beni...emindim...
bundan 2 yıl önce evimize ilk kez net aldık bende yakın arkadaşımdan duduğum şiiirlerin yazıların paylaşıldığı bi foruma üye oldum ama asla sevgili edinme falan yoktu aklımda...okadar saftımki forumlardaki kişilerin arkadaş olacağını bile bilmiordum...sadece şiirler yazılar bölümüne giriyordum...
sonra bigün haftanın konuğu alınan bi yer vardı gözüme çarpti ''bayramda konuğumuz eylül diyordu'' erkek olacağını bile düşünmemiştim açarken hep kız die düşündüm..sorular sormuşlar cevapları okudukça şok oldum..hayran kaldım..hayallerimdeki insanı okuyordum satır satır ama daha ilk satırlardan belliydi imkansız olacağı 10 yaş vardı aramızda umutlanmadım hiç...sadece sevindim hayatta böyle erkeklerin olması beni sevindirdi...başkasına olan sevdası bile çok güzeldi çoook...
sonra msnsini almıştım arada konuşmaya başladık konuşmalar sohbetler sıklaştı...sevdasını anlatıyordu kapkaraydı umutları...ayrıydı sevdiğinden kız bunu bırakıp gidiyordu her defasında...başkasıyla evlenmek istediğini anlatıyordu ama ondan başkasını sevemem diyordu hiç huzur bulmadım ama bi saplantı oldu ondan başka kimseyle olmuyor sevemiyorum ama başkasıyla evlencem dşyordu...
ilk o gece okadar ağlamıştımki yüzüm uyuşmuştu sabaha vardğımda...
o sabah anladım ben dermansız derde tutulduğumu...sevdaya tutulduğumu ilk o gece anladım...
bir kaç kişiye anlattım bu durumu çünkü çok utanıyordum...
yemin ederimki ona belli edecek zerre davranış yapmamıştım yanaşmak falan asla olmadı...o bana çıldığı güne kadar onla hep ''SıZ '' die hitap ettim hep mesafeyle resmiyetle konuştum...okadar utanıyordumki anlıcak die msnde açık nasıl konuşmak istiyorum onla ama o bana yazmadan yazamıyordum
şimdi çok gülüyorum yaa:)sonra bigün beni msnden silip engellediğini öğrendim..
forumdan msj çektim baya uzun bi yazı bana mail atmıştı gözlerim doldu falan çok kötü oldum açtım engeli ama bana neden olduğunu sorma söyleyemem demişti...bende ısrar etmedim...ama çok kırgındım...dha asonra öğrendim ikimizin ortak arkadaşı söylemiş ona benm hislerimi oda benim üzülmemem için engelleyip silmiş...
sonra baya vakit geçti aradan bu çok sevdiği kızla barışmıştı...forumda birbirlerine yazılar şarkılar avatar aynı yüzüklerinin resmleri falan okadar kötü oluyordumki gördükçe ağlamaktan...artık evdek,iler hastahaneye falan götürelim diyorlardı...
en zordönemlerimden biriydi sonra bunlar yine yine ve yine ayrıldılar...
aradan baya vakit geçti bir ay yada daha fazla...bu hiç ortada görünmüyordu forumda yeni bi nick almış elzem sevda die ordan küçüğüm keşke daha önce çıksaydın karşıma,senin hayatını maf edemem gibi şeyler yazıordu..ordan biraz anlamıştım o olduğunu..
bu süreçten sonra yakınlaşmalar başladı..num falan vermişti...ama pek konuşmuyorduk
sonra benm net kopmuştu bi gece msj çekmiştim o gece sabah 4e kadar konuşmuştuk beni sabah 7de kaldırırmısın demişti ben sabah durmadan belki elli kez aramıştım onu uynadırmıştım...şimdi dediğine göre ilk o sabah gönlüne düşmüşüm...o sabah karar verdim senle bu yola gireceğime dedi..sonra bah msjları falan başladı
8 temmuzda açıldı bana sen bana çok huzurf veriyorsun ama aramızdaki yılların uzunluğu beni korkutuyor dedi..
o istdaydı ben bursada ozaman ben bursaya geleyim oturup güzel güzel konuşalım dedi tmm dedim...ama benm başka şehire gitmeme gerekti 1 aylığına bu süre içersinde telde görüştük hep netten tanılştık evet ama net aşkı gibi değil bizimki eminim okadar vakit geçirmiştik daha birbirimizi görmeden ama hiç sınırı aşmadık hani çıkıyor gibiydik ama ne aşkım seni seviyorum tutuldum gibi gibi sözler yoktu...görüştüğümüzde karar vericektik...
görünüş kaygısı olduğundan değil sadece mantıklı olabişmek için..oturup karşı karşıya herşey daha iyi anlaşılır die...
bi kere gönül eylendirme hevesi olsaydı benle dalga geçme hevesi olsaydı düzgün bi insan olmasaydı benm onu sevdiğimi biliyordu o dönem içersinde iş için bursaya çok gelmiş istese bana ulaşır görüşmek isterdi...benm umutlanmamı sağlardı ama hep dikkat etti bu konuda...
bu bir ay içinde çok şeyler oldu ama kısa kesiyorum...
sonra ben bursaya döndüm hemen 1 hafta sonra geldi yüzyüze görüştük hayatımın en heyecanlı günüydü...
bu yola girmeye devam ettik...
herşey çoook güzel çoook...yanlış anlamayın ama bizim gibi gerçek aşkı yaşayan çok az kişidir...
o bile beni bukadar çok seveceğini tahmin etmemiş ama şimdi sen olmazsan başkası olmucak düşüncesinde...okadar masumki benm bi seviyorum demem sabah onu uyandırmam onu dünyanın en mutlu insanı yapıor gerçekten sevilmeye aç kalmış ve benm onu gerçekten çok sevdiğimi görünce kat ve katını veriyor bana...
ayda bir gelior bursaya işten izin alması çok zor olmasına ramen ne yapıor ne ediyor geior bana...
bazen bütün gece çalışıp hiç uyumadan bursaya gelior ve yanımdan dönünce çalışıcak olmasına rağmen...2 gün hiç dinlenmeden çalışıyor sırf bikaç saaat yanyana olabilmek için...benm ailem sıkıntılı herzaman dışarı çıkamıyorum az duruyorum yanında ama hiç sorun yapmıyor hep anlayışla karşılıyor...
zar zor işten 3 günlüğüne izin almıştı benm için bursaya geldi kaç saat yol beni dışarı bırakmadı annemler ertesi günü geri döndü ist ve bana hiç sitemde bulunmadı ben ağlıyordum ben yine gelirim üzülme diyor...
o öyle davrandıkça içim eriyor...bu devirde hangi ekek yaparki bunu kaç saat yol geldi beni göremeden döndü ve bana hiç sitem etmiyor ayrılık kelimesi aklına bile düşmüyor..
ama korkuyorum aramızdaki yılların uzunluğu...ayrı şehirler...ve evinin olmaması yani kirada oturaqcak olmamız ailem için çoook sorun...bizi ayırmalarından korkuyorum...çok katılar...okadar düşünüyorumki düşünmekten uyku uyuyamıyorum...
ağlamakla geçior günlerim çok dua ediyorum çok biz anca duayla biraraya gelebiliriz çünkü...
ama ondan vazgeçemem vazgeçersem erir ölür...biliyorum...sen benm sonumsun diyor senden başkası olmucak diyor..benm içinde öyle...
o olmazsa başkası olmucakr...gerçeten bu devirde kıymetli birşeyi yaşıyorum ben saf çok tertemiz bi duygu...onla çok mutluyum...ama ailem...
bi tercih yapma durumunda kalmak istemiyorum...ailemin rızasını almadan yuva kurmak istemiyorum...ama yaa kabul etmezlerse kaçamamda...
ne yapmalıyım offfff offf....
ama o olmazsa başkası olmucak sadece bundan eminim...
birinden ayrılırsınız o sizi aldatır kötü sözler söyle başkasıyla birlikte olur acı çeksenizde o bana böyle yaptı haketmiyor dersiniz silersiniz başkasını sevebilirsiniz...ama bizi başkaları ayırırsa onlar istediği için koparırlarsa nasıl unututmki severek ayrılmışken başkasını nasıl severim...peki yaa bi insanın hayatını maf etmişken...hiçbir zaten baba olamıcak hiçbir zaman ev kuramıcağını bildiğim halde nasıl başkasını severim....
ne olur bunu okutyanlar sizce ne yapmalıyım ben...nasıl davranmalıyım....
ne olur çok du aedin benm için...
Son düzenleme:
