- 18 Şubat 2009
- 1.769
- 17
- Konu Sahibi gelincik238
- #1
mücadeleci anne adaylarımza slm olsun...
bu konuyu açmak için geç kaldım ama sırf sizlere umut olsun başlayacağınız tedavileriniz öncesi, negatif alınan sonuçlardan sonra moral olması için yazmak istedim çünkü ben son tedavimde hep başarı hikayeleri okuyarak moral depoladım ve bende anne olacağım inancıyla başladım tedavime..
çoğu yeni evlenen çift gibi evlenince hemen çocuğumuz olmasın 1 yıl dinlenelim evliliğimizin tadını çıkaralım diye çocuk fikrini erteledik sanki biz isteyince hemen oluverecek bilemeyiz ki Rabbim nasip edecek mi vakti zamanı geldimi!... evlenipte bu fikirde olanlara şimdi çok kızıyorum Allah'ın gücüne gider sakın böyle demeyin düşünmeyin diyorum... normal yollardan çocuğumuzun hemen olmayacağını hatta ilk söyleyen doktora göre hiç çocuğumuzun olamayacağını öğrendiğimde dünya başıma yıkılmıştı o gün dün gibi aklımda yıl 2007 doktorun boşuna uğraşmayın kendinizi yıpratırsınız,evlatlık alın yada çoçuk her şey değil dediğini unutmadım... sorunumuz azospermi genetik kaynaklı 47xxy hatırlıyorumda ilk duyduğumda o ne demiştim şimdi ise azosperminin tüm çeşitlerini öğrendim eşimin küçükken geçirmiş olduğu ameliyat ve doğuştan gelen gen bozukluğu... doktorların bize verdiği şans çoğuna göre %30 ama tedavi olduğum hastanede %50 demişti büyük umutlarla 1 tanecik sperm umuduyla 2008 yılında ilk tüp bebek tedavime başladım..sonucum negatif oldu ama şükürler olsun eşimin microtese ameliyatı sonucu bol miktarda sperm bulundu ve 4 tüp donduruldu ilk denemem ve ilk negatif sonucum olmasına rağmen kendimi kısa sürede toparladım ve 2. Tedavim için gün saydım tam 1 yıl sonra 2009 yılında tekrar başladık tedaviye bu sefer daha umutluydum kendimden daha emindim çünkü kendimi tecrübeli görüyordum tedavim sorunsuz ilerlerken birden benim kan değerlerim yükseldi ve transferimin yapılamayacağını öğrendim çoğunuz bilirsiniz ohss gelişti bende.bunada tamam dedik 2 ay sonra dondurulan embriyolarım transfer edildi kaliteleri güzeldi ama sonuç yine negatif yine hüsran ben bu kez çok daha fazla üzüldüm ama zaman her şeyin ilacı acınız geçince yeni tedavi için tekrar plan yapıyorsunuz… bu kez hastaneyi değiştirme kararı aldık binbir sıkıntı çekerek bu kez ist. gitmeyecek kendi bulunduğumuz şehirde yeni açılan tüp bebek merkezinde başlayacaktık tedaviye… tabi eşimde tekrar sperm bulunma ihtimali olmamasından dolayı istanbuldaki merkezde dondurulan kalan 3 tüp spermin ikisini buradaki merkeze taşıdık… orası da ayrı bi sıkıntı ne zorluklarla geldi 12 saatlik yolu eşim 8 saatte geldi uçağa almadıkları için mecburen arabayla zaman kaybetmeden getirdi şükür spermler sağ sağlim geldi ben 3. Tedavime yeni bir merkezde yeni doktorlarla ve yeni umutlarla başladım. Bu merkez ist. daki hiç benzemiyordu çok güvenemiyordum içim rahat değildi ama bi kere başladık 3. Gün 3. Kalite 3 embriyo transfer ettiler bana hiç ama hiç umudum yoktu ben sonuç için 12 gün sonrayı bekleyemedim ve eşimden habersiz merkeze gidip test yaptırdım negatifi boşu boşuna beklemek istemiyordum . ama o geçmek bilmeyen 2 saat sonucunda pozitif sonucu aldım ben şok içindeyim doktor hamilesin diyor ama ben anlamıyorum gerçekten mi diyorum dünyalar benim olmuştu bende hamileydim anne olacaktım Allahım ne mutluluktu hiç unutamıyorum göz yaşları içinde eşimi aradım oda ağlaya ağlaya merkeze geldi annemi kayınvalidemi aradım herkes mutluluktan ağlıyor… evet hamileydim bi tanecik mercimeğim tutunmuştu bana içimde büyüyordu taki kalp atışlarını dinlemeye gittiğimizde minik kalbinin atmadığını öğrendiğim zamana dek… zorla bulduğum bebeğim beni bırakmıştı.. bu benim için çok büyük bir yıkım olmuştu… o an ölmek istediğimi düşündüm çok ağır gelmişti… .rabbim affetsin beni böyle düşündüğüm için… bir hafta sonra kürtajla bebeğim alınarak son umudumu da kaybettim… üzerinden 1 yıldan fazla bi zaman geçti ben artık tedavi felan düşünmüyordum olacağını da düşünmüyordum çünkü ama eşimin ısrarı ve aileminde isteği üzerine son bir kez denemek istedik yıl 2012 ocak ayı… bu kez yine istanbula gelmek istedik çünkü ordaki merkezde negatiflerimde olsa memnundum hemde 1 tüp dondurulmuş spermimiz vardı… bu kez tedavi sürecim çok kolay geçti eşimde yanımdaydı takiplere hep birlikte gittik benim için çok moral olmuştu… opu günü geldi ogün spermlerimizin durumuna göre eşimi ameliyata alacaklardı çok şükür gerek kalmadı kalitesi iyi olan spermler varmış içlerinde beni opuya aldılar ve 11 tane yumurta toplandı… bunun 9 u döllendi 7 sinin kalitesi iyi dendi… transfer için 5. Günü bekleyeceklerini söylediler 5. Güne 3 tane embriyom kaldı içlerinden birinin kalitesi 2. Derecede diğer ikisininki ise 3. Kalite… bunada şükür dedik ve transferim yapıldı.. bu kez transferimi merkezin sorumlusu prof dr. yaptı… sonucum 9 gün sonra belli olacaktı eşim işi gereği sonucu öğrenmeden memlekete döndü ben de kayınvalidemle gittim hastaneye… o geçmek bilmeyen 2 saat sonucunda artık ben dayanamadım ve hayırlısı diyerek sekreterliğe doğru sonucum çıktımı diye sormaya gittim… evet çıktı bekleyin sizi doktorunuzla görüştürecez dediler aman Allahım yinemi olmadı dedim içimden sonuc negatifmi ki dedim hayır pozitif dediler Allahım ben havalara uçtum gözyaşalarım yağmur gibi akmaya başladı değerimde çok iyiydi 9. Gün olmasına rağmen 157 çıkmıştı…ben bi taraftan kayınvalidem bir taraftan hem ağlıyoruz hemde haber bekleyen eşimi ve annemi arıyoruz hastanedekiler şaşkın bir halde sevincimizi paylaşıyor bizimle… eşimi aradım mutlu haberi verdim başardık Rabbim bu seferde nasip etti dedim nasıl sevindi sevinçten çıkıp gelecek nerdeyse… iki sonra test tekrarı yaptık ve değerim 2 ye katlandı tabi benim korkular bitermi kalp atışlarını duymadan hamile olduğuma inamam dedim ve 3 hafta sonra kalp atışları duymak için gittik onun öncesinde ben kendi kendimi yedim yinemi atmayacak diye ama öyle olmadı Rabbime şükürler olsun pıt pıtları duyduk hemde doktor amcamız aynı sesi iki kez dinletti ikizlerimiz olacakmışşş çok şükür zor geçen bi hamilelik dönemi sonucunda kızım elifi ve oğlum emiri kucağımıza aldık size bu yazıyı beşik sallarken yazmak varmış nasipte.. inşallah benim hikayem sizlere umut olur arkadaşlar yazabildiğimin en kısasını yazdım sizlere okurken sıkılmayın diye… inşallah benim yaşadığım mutluluğu Rabbim sizlere de nasip etsin… benim gibi 4 kişilik geniş aile olun sizlerde… bazı zorluklar yaşanmadan mutlu olunmuyormuş 6 yıllık mücadelem sonucunda öğrenmiş oldum o günleri hiç hatırlamıyorum bile sizlere yazarken anıverdim… İnş. Rabbim hepinizin gönlüne göre versin evlat kokusunu tüm evlerimize nasip etsin…
bu konuyu açmak için geç kaldım ama sırf sizlere umut olsun başlayacağınız tedavileriniz öncesi, negatif alınan sonuçlardan sonra moral olması için yazmak istedim çünkü ben son tedavimde hep başarı hikayeleri okuyarak moral depoladım ve bende anne olacağım inancıyla başladım tedavime..
çoğu yeni evlenen çift gibi evlenince hemen çocuğumuz olmasın 1 yıl dinlenelim evliliğimizin tadını çıkaralım diye çocuk fikrini erteledik sanki biz isteyince hemen oluverecek bilemeyiz ki Rabbim nasip edecek mi vakti zamanı geldimi!... evlenipte bu fikirde olanlara şimdi çok kızıyorum Allah'ın gücüne gider sakın böyle demeyin düşünmeyin diyorum... normal yollardan çocuğumuzun hemen olmayacağını hatta ilk söyleyen doktora göre hiç çocuğumuzun olamayacağını öğrendiğimde dünya başıma yıkılmıştı o gün dün gibi aklımda yıl 2007 doktorun boşuna uğraşmayın kendinizi yıpratırsınız,evlatlık alın yada çoçuk her şey değil dediğini unutmadım... sorunumuz azospermi genetik kaynaklı 47xxy hatırlıyorumda ilk duyduğumda o ne demiştim şimdi ise azosperminin tüm çeşitlerini öğrendim eşimin küçükken geçirmiş olduğu ameliyat ve doğuştan gelen gen bozukluğu... doktorların bize verdiği şans çoğuna göre %30 ama tedavi olduğum hastanede %50 demişti büyük umutlarla 1 tanecik sperm umuduyla 2008 yılında ilk tüp bebek tedavime başladım..sonucum negatif oldu ama şükürler olsun eşimin microtese ameliyatı sonucu bol miktarda sperm bulundu ve 4 tüp donduruldu ilk denemem ve ilk negatif sonucum olmasına rağmen kendimi kısa sürede toparladım ve 2. Tedavim için gün saydım tam 1 yıl sonra 2009 yılında tekrar başladık tedaviye bu sefer daha umutluydum kendimden daha emindim çünkü kendimi tecrübeli görüyordum tedavim sorunsuz ilerlerken birden benim kan değerlerim yükseldi ve transferimin yapılamayacağını öğrendim çoğunuz bilirsiniz ohss gelişti bende.bunada tamam dedik 2 ay sonra dondurulan embriyolarım transfer edildi kaliteleri güzeldi ama sonuç yine negatif yine hüsran ben bu kez çok daha fazla üzüldüm ama zaman her şeyin ilacı acınız geçince yeni tedavi için tekrar plan yapıyorsunuz… bu kez hastaneyi değiştirme kararı aldık binbir sıkıntı çekerek bu kez ist. gitmeyecek kendi bulunduğumuz şehirde yeni açılan tüp bebek merkezinde başlayacaktık tedaviye… tabi eşimde tekrar sperm bulunma ihtimali olmamasından dolayı istanbuldaki merkezde dondurulan kalan 3 tüp spermin ikisini buradaki merkeze taşıdık… orası da ayrı bi sıkıntı ne zorluklarla geldi 12 saatlik yolu eşim 8 saatte geldi uçağa almadıkları için mecburen arabayla zaman kaybetmeden getirdi şükür spermler sağ sağlim geldi ben 3. Tedavime yeni bir merkezde yeni doktorlarla ve yeni umutlarla başladım. Bu merkez ist. daki hiç benzemiyordu çok güvenemiyordum içim rahat değildi ama bi kere başladık 3. Gün 3. Kalite 3 embriyo transfer ettiler bana hiç ama hiç umudum yoktu ben sonuç için 12 gün sonrayı bekleyemedim ve eşimden habersiz merkeze gidip test yaptırdım negatifi boşu boşuna beklemek istemiyordum . ama o geçmek bilmeyen 2 saat sonucunda pozitif sonucu aldım ben şok içindeyim doktor hamilesin diyor ama ben anlamıyorum gerçekten mi diyorum dünyalar benim olmuştu bende hamileydim anne olacaktım Allahım ne mutluluktu hiç unutamıyorum göz yaşları içinde eşimi aradım oda ağlaya ağlaya merkeze geldi annemi kayınvalidemi aradım herkes mutluluktan ağlıyor… evet hamileydim bi tanecik mercimeğim tutunmuştu bana içimde büyüyordu taki kalp atışlarını dinlemeye gittiğimizde minik kalbinin atmadığını öğrendiğim zamana dek… zorla bulduğum bebeğim beni bırakmıştı.. bu benim için çok büyük bir yıkım olmuştu… o an ölmek istediğimi düşündüm çok ağır gelmişti… .rabbim affetsin beni böyle düşündüğüm için… bir hafta sonra kürtajla bebeğim alınarak son umudumu da kaybettim… üzerinden 1 yıldan fazla bi zaman geçti ben artık tedavi felan düşünmüyordum olacağını da düşünmüyordum çünkü ama eşimin ısrarı ve aileminde isteği üzerine son bir kez denemek istedik yıl 2012 ocak ayı… bu kez yine istanbula gelmek istedik çünkü ordaki merkezde negatiflerimde olsa memnundum hemde 1 tüp dondurulmuş spermimiz vardı… bu kez tedavi sürecim çok kolay geçti eşimde yanımdaydı takiplere hep birlikte gittik benim için çok moral olmuştu… opu günü geldi ogün spermlerimizin durumuna göre eşimi ameliyata alacaklardı çok şükür gerek kalmadı kalitesi iyi olan spermler varmış içlerinde beni opuya aldılar ve 11 tane yumurta toplandı… bunun 9 u döllendi 7 sinin kalitesi iyi dendi… transfer için 5. Günü bekleyeceklerini söylediler 5. Güne 3 tane embriyom kaldı içlerinden birinin kalitesi 2. Derecede diğer ikisininki ise 3. Kalite… bunada şükür dedik ve transferim yapıldı.. bu kez transferimi merkezin sorumlusu prof dr. yaptı… sonucum 9 gün sonra belli olacaktı eşim işi gereği sonucu öğrenmeden memlekete döndü ben de kayınvalidemle gittim hastaneye… o geçmek bilmeyen 2 saat sonucunda artık ben dayanamadım ve hayırlısı diyerek sekreterliğe doğru sonucum çıktımı diye sormaya gittim… evet çıktı bekleyin sizi doktorunuzla görüştürecez dediler aman Allahım yinemi olmadı dedim içimden sonuc negatifmi ki dedim hayır pozitif dediler Allahım ben havalara uçtum gözyaşalarım yağmur gibi akmaya başladı değerimde çok iyiydi 9. Gün olmasına rağmen 157 çıkmıştı…ben bi taraftan kayınvalidem bir taraftan hem ağlıyoruz hemde haber bekleyen eşimi ve annemi arıyoruz hastanedekiler şaşkın bir halde sevincimizi paylaşıyor bizimle… eşimi aradım mutlu haberi verdim başardık Rabbim bu seferde nasip etti dedim nasıl sevindi sevinçten çıkıp gelecek nerdeyse… iki sonra test tekrarı yaptık ve değerim 2 ye katlandı tabi benim korkular bitermi kalp atışlarını duymadan hamile olduğuma inamam dedim ve 3 hafta sonra kalp atışları duymak için gittik onun öncesinde ben kendi kendimi yedim yinemi atmayacak diye ama öyle olmadı Rabbime şükürler olsun pıt pıtları duyduk hemde doktor amcamız aynı sesi iki kez dinletti ikizlerimiz olacakmışşş çok şükür zor geçen bi hamilelik dönemi sonucunda kızım elifi ve oğlum emiri kucağımıza aldık size bu yazıyı beşik sallarken yazmak varmış nasipte.. inşallah benim hikayem sizlere umut olur arkadaşlar yazabildiğimin en kısasını yazdım sizlere okurken sıkılmayın diye… inşallah benim yaşadığım mutluluğu Rabbim sizlere de nasip etsin… benim gibi 4 kişilik geniş aile olun sizlerde… bazı zorluklar yaşanmadan mutlu olunmuyormuş 6 yıllık mücadelem sonucunda öğrenmiş oldum o günleri hiç hatırlamıyorum bile sizlere yazarken anıverdim… İnş. Rabbim hepinizin gönlüne göre versin evlat kokusunu tüm evlerimize nasip etsin…
Önce pozitif haberin, ardından keseler kalp atışları ve gelişleri... Allah bizlere de nasip eder inşaallah...
