öncelikle yazacaklarım çok uzun ama gerçek bana bi akıl verin.
belki bi kısmınızın tanıdığı biriyim.
kimliğimi deşifre edemeyeceğim için burdan yazıp akıl almak istedim.
sevdiğim bi adam var.6 yıldır hayatımda.
onunla beraber olmadan önce hayatımda başkası vardı çocukken yaşadığım ama malesef cinsellik adına fazlasıyla yaşanmaması gereken şeyler yaşadığım bi ilişki.henüz 17 yaşındaydım ve ne olduğunu anlamadan hatta hatırlamadan bişeyler yaşadım.sonra bana seninle evlencem merak etme dedi o da çocuktu 18 yaşındaydı sonra bi kızla mesajlaşırken yakaladım ve ayrılmak istedim ilişkim o gün bitti.
sonra hayatıma birileri girdi ama konuştum mesajlaştım ciddi bi durum yoktu.
sonra onunla tanıştım 18 yaşımda.hayatımda yaşadıklarım için bu kadar pişman olduğum tek bir an yoktur heralde.
hani ilk görüşte dersin ya bu benim evleneceğim adam işte diye aynen öyle dedim.
işte bu benim evleneceğim adam.
ilişkim yaklaşık 6 sene önce başladı.
o kadar mutluydum ki ona hiç yalan söylemedim en başta yaşadıklarımı aynen anlattım böyle böyle çocuktum ama bir daha asla bu hatayı yapmam falan dedim benim için geçmişte yaşadıkların hiç önemli değil bana yanlış yapma yeter dedi.
bir süre sonra yakınlaşmaya başladık.çok aşıktım.
baktım bişeylerden çekiniyor eli ayaga birbirine dolanıyo durdu ve dedi ki ben daha önce hiç kimseyle beraber olmadım.
olabilir keşke bende senin gibi olsaydım dedim o gün sarıldık uyuduk ben ağladım o beni teselli etti.
zamanla alıştık birbirimize harika giden bi ilişkimiz vardı.
bir gün kavga ederken bana dedi ki 'bizim ilişkimizde kız benim erkek sensin sanki' ne demek o dedim kimse bu şekilde bi ilişki istemez sen benim kıymetimi bilmiyosun dedi.
ilk kez o zaman duydum ağzından bu tarz bi cümle çok kırıldım.
madem kabul edemeyecektin en başta bunu söyleseydin dedim.
bu şekilde tam 1 sene her kavgada bu tarz cümleler duymaya başladım birbirimizden ciddi anlamda soğuduk ilişki çok yıprandı ben aşırı kilo verdim yüzüm çöktü gözlerimin etrafı kırıştı kimse kalmadı çevremde derken bi gün kalk kendine gel bitir bu işi yeter dedim.
gittim yanına konuştum olmuyo sen bunu kabullenemiyosun bende her günümü bu şekilde geçiremem dedim.
ve ilişkimiz bitti.
okulu bıraktım ailemin yanına döndüm.
tam 2 ay boyunca birbirimizle görüşmedik o süreçte duydum arabasında başka kızlar görenler olmuş ara ara arkadaşlarım arayıp haber veriyodu.
bir gün gece 1 beni aradı aynen şunu söyledi 'ben çok kötüyüm seni görmem lazım'
istemiyorum kendime yeni bi hayat kurdum içinde sen yoksun artık dedim.
dinlemedi geldi sabaha karşı benim yaşadığım şehre geldi ve af diledi çok üzgünüm sana bunları nasıl yaptım nasıl söyledim bilmiyorum beni affet bir daha asla böyle şeyler olmayacak dedi.
affetmem dedim.
affetme ama okula geri dön nolur seni göreyim beni affedene kadar uğraşcam dedi.
yolladım onu.
bir süre sonra döndüm okula yurdun önünde sabahladığını biliyorum kaç kere beni görmek için ders çıkışlarımı bekledi yaklaşık 1-2 ay bu şekilde sürdü gitti.
dönmek istiyodum dönecektim ama çok korkuyodum hemde çook aynı şeyleri yaşamaktan.
ve döndüm.
herşey hiç olmadığı kadar güzeldi.
1-2 seneye yakın bu şekilde sürdü iişkimiz sıkıntısız ve bu tarz konular geçmeden..
ve evlenme teklif etti.
hiç bişey hiç kimse umrumda değil geçmişin hiç umrumda değil evlen benimle ben sensiz yaşayamam dedi.
kabul ettim.
henüz okul bitmediği için ailem evlilik olmaz nişanlanın o zaman dedi.
apar topar 1 ayın içinde nişanlandık ve inamakta güçlük çekiyodum..
o günlerin üstünden uzuun uzuun zaman geçti ama ben evlendiğimde en ufak kavgada bunu yüne yüzüme vurmasından korkuyorum.
güveniyorum da seviyorum hemde deli gibi ama çok korkuyorum.
konuyu bilen 1 kuzenim var ve kendisine hiç güvenmiyo aynı şeyler evlenince de olacak diyo varsa tecrübeniz bu konuda yardımcı olun nolur?
evlilik benim için çok özel bişey boşanmak istemiyorum korkuyorum..