Geçenlerde açmış olduğum , herkesi iki ayrı fikre bölen ve benim kendimi bazı yorumları okudukça suçlu hissettiğim konu ve şu anki sonuçlar

Burda iki olumsuz durum bir araya geliyor. Sizin muhtemelen burn-out yasamaniz ve maddi durumunuzun tek kisi calisarak yetmeyecegi. Esiniz kötü niyetli oldugunu zannetmiyorum, ama sizin durumun vahimiyetini gec anlamış. Maalsef bazen insanlar ne kadar kötü durumda oldugumuzu biz gercekten kötülesmeye basladiktan sonra fark eder. Esinizin sizi ama simdi desteklemesi sevindirici. Tedaviye baslamaniz lazim. Orasi kesin, cünkü bu noktaya durduk yere gelmediniz..maddi.durumlardan ötürü calismaya devam etseniz bile esinizi yaninizda bilmeniz ve tedavi görmeniz size büyük katkilar yaratacaktir. Insallah en kisa zamanda atlatirsiniz. Gecmis olsun

Gecen günkü konunuzu ben de okudum ama sanirim yorum yapmamistim; orada depresyon mevzusunu anlamamistim cünkü, sadece is yeri/calismak ile alakali bir sorununuz oldugunu düsünmüstüm. Ama sizin esas probleminiz baskaymis belli ki.

4 yil boyunca hep ayni ilaci mi kullandiniz, yoksa aralarda degisiklik yapildi mi? Cünkü her ilac herkeste ayni derecede etkili olamayabiliyor. O yüzden tekrar doktora gittiginizde bu ilaci ne kadar süre kullandiginizi, kullanirken ve birakinca neler yasadiginizi mutlaka anlatin ki ona göre bir ilac yazilsin size.

İlk asamada bu semptomlari atlattiktan sonra terapiye de gitseniz iyi olur diyecegim ama, ücretler malum.. devamliligi saglamak zor. Onun icin de devlet hastanesini deneyebilirsiniz, terapi ile destekleyince daha uzun vadeli sonuclar alinabiliyor.

Her sey cok güzel olur umarim sizin icin.

mirasanne .!.:

Keşke daha fazlası gelse elimden hatta sussakta sarılsak hıçkıra hıçkıra ağlasak..
Aslında içindeki yalnızlığı her kelimede okudum, üşenmedim diğer açtığın postu okudum yorum yaptıktan sonra.
Depresyonunu şöyle bir devirde içini dökerek atamazsın bak yukarıda olduğu gibi ego şişirmek için seni aşağıya çeken nice nice insanlarla karşılaşacaksın.
Yalnızlaşmaya çalışman ve gerçekten yalnızca seni anlayan insanlarla seni dinleyen insanlarla iletişimde kalmalısın. Psikiyatrin bu konularda senin için kesinlikle yetersiz kalıyor, hangi şehirdesin bilmiyorum fakat ruh ve sinir hastalıkları hastanesinin kliniği mevcut olan bir hastaneden yatılı şekilde tedavi desteği alman senin için en iyisi olacak.. Kardeşim oradaki kanımızı buz edecek deneyimlerini 1 yıl kadar sonra bize gülerek anlatabilir hale geldi .. her dinlediğimde ablası olduğum halde onu bu kadar yalnızlaştırıp ona bu durumları yaşamasına sebep olduğum için içimi parçalar kendimi suçlar ağlarım kendimden utanırım..
O aksine ben o çukura düşmeseydim bunları deneyimlemeseydim kendimi orada kendim bulmasaydım atlatamazdım hiç bir insan en dibe düşmeden yukarıya sıçrayamazdım bu kadar kuvvetli bu gücü kendimde bulamazdım diyor..
Şunu lütfen asla unutma bizi en korkutan ve hayatımın travması haline gelen tek konudur. Kendini bir gün uyandığında bir anda çok mutlu, herşeyi atlatmış, çok güçlü ve pozitif hissedersen ne olur o gün yalnız kalma. Kardeşim 5. Kattan kendini attı o günün gecesi şuan bunları hatırlamak bile beni kahrediyor keşke daha fazlasını yapabilmem canım senin için keşke..
Lütfen olurda özelden yazmak istersen her zaman buradayım her zaman dinlerim seni.. lütfen çekinme hiç bir zaman

Genişletmek için tıkla...

Hanımefendi psikiyatrist veya psikolog musunuz neden yatılı tedavi öneriyorsunuz?

dumbelldore .!.:

kardeşiniz için çok üzüldüm. Çok geçmiş olsun. farkındaysanız cevapta acaba geçmişten kaynaklı bir sıkıntısı mı var derken başka bir sebep olabileceğinide kastetmiştim. Çevremde sinir hastası ve depresyon geçiren biri var yok değil. Tedavi görüyor yanında herkes destek sürekli alttan alıyoruz ama artık o bunu kullanmaya başladı. Ve yıllarca bize birçok şeyi şart koşarak hakkımızda dedikodu yaparak bize hayatı zindan etti. Bugün yaşadığım ve yaşayamadığım birçok şeyde geçmişin izleri var. Geceleri ağlayarak uyudum sabah şiş gözlerle 6'da okula, işe kalktım. O yüzden bir yorumla niyet okumaya çalışmayın. Yaşamayan bilmez diyorsunuz ya harbiden yaşamayan bilmez...

Genişletmek için tıkla...

Bakın sizin ruhsal sağlığınız yerinde ve çok şanslısınız bende sizin gibi şanslı olan nice insandan birisiyim. Çok teşekkür ediyorum şuan herşey yolunda bunun için hayata olan minnetim sonsuz .. Nihayetinde bu acı olayı deneyimlemişsiniz sizde fakat depresyon ile bipolar hastalığını karşılaştırmayınız (bahsettiğiniz kişi açık ve net bipolar bozukluk hastalığı gibi) depresyon yaşayan insan kötülük düşünmez, dedikodu yapmaz aksine yanında 1 gıdım bulunmuş insanı o sanki tüm dünya gibi hisseder sımsıkı tutunur umutlar bağlar ona yalnızlık en büyük korkusudur ki içindeki kendisi bile düşman haldedir
Konu sahibinin açık ve net şekilde derin depresyonun son evresinde olduğu belli o işte olmak insanlarla iç içe bulunmak onda nasıl dev gibi bir kaygı ve korkuya sebep olabiliyor emin olun tahmin edebileceğiniz hisler yanında minicik kalır. İnanın empati yapmanız ve o insanı kırmamanız o insanın belki de depresyonun atak hale dönmesini bir nebze daha da olsa geciktirecektir.
Burada en küçük onun kendisinde olduğunu hissettiği kişisel bir duygusuna olumsuz ve negatif yaklaşımınız onu yıkacaktır. Hayalleri olan gelecek için yaşamak isteyen bir kız kardeşimiz konu sahibi bu apaçık ortada, lütfen kırıcı olmayın yorumunuzu okuduğumda uzun uzadıya yazıp açıklama yapmak istedim çünkü aynı şeyleri kız kardeşime zamanında biz yaptık.. çok üzgünüm

Cucuthecat .!.:

Hanımefendi psikiyatrist veya psikolog musunuz neden yatılı tedavi öneriyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Hayır veteriner hekimim, psikiyatriye hali hazırla gidiyor olmalı ki 4 yıldır ilaç kullanıyor şuan hala bunları atlatamamış bir birey ilaç tedavisinden sonuç elde edememiş demektir, ilaç tedavisinin bir üstü olan yatılı klinik desteğidir. Psikologlar antidepresan yazamazlar psikiyatri Dr u da bu konuda kesinlikle yetersiz kalmış.
Sizin bu çıkışınızın sebebi nedir bende onu anlamadım? İlaç ismi önerip bunu iç bu çok iyi demişim gibi davranmanız ? Klinik desteği almak istiyorum denildiğinde hadi deli gömleğini giy yallah içeri tecrite demiyorlar emin olun .İntiharın eşiğinde şuan post sahibi güzel kalpli kardeşim ve herşey için geç olunca mı tedbir alınıp birşeyler yapılmalı sizce ? Bir çok test sonrası klinik tedavisine alınıyor hastalar, uygunluğu göz önünde bulundurularak ve klinikler öyle filmlerde izlediğiniz gibi korkunç ötesi yerler değiller..
Düzenlemek istiyorum, doz azaltımı yapılmış, ilaç bırakılmış ilerleme kaydedilmiş olsa anksiyete tetikleyicisi ile burada gizli depresyonunu bizlere yanıstmayı tercih etmezdi.
Doseoff durumu gerçekleşipte hala ilerleme kaydedilmemesi depresyonun önlenmeyip anksiyeteyi tetiklemesi psikiyatrinin kesinlikle yanlış tedavi uyguladığını yada yetersiz kaldığını gösterir.

Eşinizi tebrik ediyorum. İyi günde kötü günde, hastalıkta sağlıkta yeminine sadık kalmış Burada hep çöp kocaları okuya okuya içim şişiyor. Neden yıllardır kronik depresyondasınız, 4 senedir ilaç kullanıyorum yazdınız, ne oldu da tedaviye ve ilaca başladınız?

mirasanne .!.:

Hayır veteriner hekimim, psikiyatriye hali hazırla gidiyor olmalı ki 4 yıldır ilaç kullanıyor şuan hala bunları atlatamamış bir birey ilaç tedavisinden sonuç elde edememiş demektir, ilaç tedavisinin bir üstü olan yatılı klinik desteğidir. Psikologlar antidepresan yazamazlar psikiyatri Dr u da bu konuda kesinlikle yetersiz kalmış.
Sizin bu çıkışınızın sebebi nedir bende onu anlamadım? İlaç ismi önerip bunu iç bu çok iyi demişim gibi davranmanız ? Klinik desteği almak istiyorum denildiğinde hadi deli gömleğini giy yallah içeri tecrite demiyorlar emin olun .İntiharın eşiğinde şuan post sahibi güzel kalpli kardeşim ve herşey için geç olunca mı tedbir alınıp birşeyler yapılmalı sizce ? Bir çok test sonrası klinik tedavisine alınıyor hastalar, uygunluğu göz önünde bulundurularak ve klinikler öyle filmlerde izlediğiniz gibi korkunç ötesi yerler değiller..
Düzenlemek istiyorum, doz azaltımı yapılmış, ilaç bırakılmış ilerleme kaydedilmiş olsa anksiyete tetikleyicisi ile burada gizli depresyonunu bizlere yanıstmayı tercih etmezdi.
Doseoff durumu gerçekleşipte hala ilerleme kaydedilmemesi depresyonun önlenmeyip anksiyeteyi tetiklemesi psikiyatrinin kesinlikle yanlış tedavi uyguladığını yada yetersiz kaldığını gösterir.

Genişletmek için tıkla...

Sizin dediğiniz mantıkla bakacak olursak klinik desteğe ihtiyacı olan birisi olsa doktoru ilacını kesmezdi öyle değil mi? Ama işte sizin ya da benim bu konularda mantık yürütmemiz sağlıklı olmuyor çünkü biz post sahibini tanımıyoruz hekim de değiliz sadece anlattıklarından tahmin yürütüyoruz. İlaç yoksunluğu üstüne hortlayan depresyonuyla baş etmeye çalışan birine intiharı çağrıştırıyor olabilirsiniz veya aslında durumu o kadar sıkıntılı olmayan bir hastanın zihnine benim hastaneye yatmam gerek durumum çok kötü fikrini yerleştirmiş de olabilirsiniz. Bunların hiçbiri olmamış da olabilir, arkadaş bunları hiç fark etmedi belki. Ama ya olduysa? İyi niyetle yazdığınız bu tarz şeylerin hiç tanımadığınız birinin hayatında böyle izler bırakması sizi rahatsız etmez mi?

Cucuthecat .!.:

Sizin dediğiniz mantıkla bakacak olursak klinik desteğe ihtiyacı olan birisi olsa doktoru ilacını kesmezdi öyle değil mi? Ama işte sizin ya da benim bu konularda mantık yürütmemiz sağlıklı olmuyor çünkü biz post sahibini tanımıyoruz hekim de değiliz sadece anlattıklarından tahmin yürütüyoruz. İlaç yoksunluğu üstüne hortlayan depresyonuyla baş etmeye çalışan birine intiharı çağrıştırıyor olabilirsiniz veya aslında durumu o kadar sıkıntılı olmayan bir hastanın zihnine benim hastaneye yatmam gerek durumum çok kötü fikrini yerleştirmiş de olabilirsiniz. Bunların hiçbiri olmamış da olabilir, arkadaş bunları hiç fark etmedi belki. Ama ya olduysa? İyi niyetle yazdığınız bu tarz şeylerin hiç tanımadığınız birinin hayatında böyle izler bırakması sizi rahatsız etmez mi?

Genişletmek için tıkla...

Ofis Psikiyatri ilaç yazarak para kazanır kliniğe neden sevk etsin? Devletin özellikle psikiyatri ve psikolog konusunda ki yetersizliği bariz orada. Yatılı tedavi görmek,görmeyi talep etmek, tedaviyi düşünmek zarar getirmez zarar vermez. Umarım iz bırakır ve gerçekten daha fazla fayda göremediği ilaç tedavisinin bir üstü olan klinik desteğini alır vicdanende asla rahatsız etmez, aksine mutlu olurum yanlış bir öneride de bulunmadım .
Kız kardeşim gibi intihar mı etmeli, stresin tetikleyicileri ile kanser mi olmalı? Dönülmez noktaya gelince ah vah etmek yerine kendisi için tedbir almasını önermek yanlış değl. Evet kız kardeşimde depresyondayken ilaç kullanırken 5. Kattan atlatı. Dru için soruşturma başlatıldı ve mesleğine devam etti. 38 kg kız kanserinden bahsetmemişmiş e adam sende gördün kızı ? Niye hematolojiye yönlendirmedin a be dangalak diyemediğimiz gibi savunmasınıda kabul ettirmesini şaşkınlıkla izledik. Artık Türkiye'de insan sağlığının canının önemsiz ve değersiz olduğunu biliyor olmalıyız?

Eşinizin sizi anlamasına çok çok çok sevindim. Artık her şey çok daha güzel olacak göreceksiniz. Eş desteği bu konularda çok önemli. İnsan resmen hayattan vazgeçmişken bi nevi eşinin elleriyle hayata tutunuyor.
Geçen konunuzdan sonra çok sık aklıma geldiniz. Acaba şu an ne durumdadır, yapılan yorumları çok takmış mıdır, eşi hala anlayışsızlık yapıyor mudur vs diye. Ama şimdi çok mutlu oldum. Bi an önce şifa bulmanızı diliyorum. Bu arada bişey daha söylemek istiyorum. Antidepresanlar terapi ile desteklenmediği sürece tam tedavi sağlayamazlar. O yüzden de 4 yıl çok olmuş keselim dendiğinde geri dönüşü daha ağır olabiliyor. Aynı durumu yaşamış biri olarak söylüyorum ilacı bıraktıktan 6 ay sonra eskisinden beter bir şekilde tekrar ilacıma döndüm. Bu sefer yanında geceleri uyuyamadığım için başka ilaç da yazıldı. Bana geri dönüşü çok ağır oldu yani. O yüzden doktorunuzu değiştirmenizi öneririm lütfen bu konuyu ihmal etmeyin terapi alamıyorsanız ilaç desteğine devam etmenizi öneririm. Bazı hastalıklar için ömür boyu ilaç kullanma zorunluluğu vardır. Nasıl ki bir tansiyon hastasına sen bu ilacı çok kullanmışsın artık kullanma denemiyorsa, tedavi olup olmadığı anlaşılmadan depresyon-anksiyete hastalarına da böyle bişey denmemeli. Doktorunuzun sizi yanlış yönlendirdiğini düşünüyorum ki şu an gelinen nokta da bunun ispatıdır. Mesela ben ilacımı aylar içerisinde azaltarak bırakmıştım hiç kötü bir durum da yaşamadım hatta aaa meğer ben iyileşmişim ilaçsız iyiymişim deyip seviniyordum. 6 ay sonra daha beter yakalanacağımı bilseydim asssla bırakmazdım. Maddi durumum terapiye yetmediği sürece de bir daha kesinlikle bırakmam. Gebelikte bile kullanılabilen antidepresanlar var lütfen bu uyarımı dikkate alın.

hibbo .!.:

Geçenlerde bir konu açmıştım özetle kendimi pskolojik olarak iyi hissetmediğim bir zamanda eşimin bana çalış diye tutturmasıydı.. yorumların hepsini okudum kimi yorumu okurken kendimi çok kötü ve suçlu hissettim . Kendimi diğer kadınlarla karşılaştırdım onlar hep çalışmışlar yazdıklarına göre yıllarca evet bende çalıştım . Ama onların yorumlarını okuyup ben neden yapamıyorum artık kaldiramiyorum dedim birkac yorumda beni anlayanlari gordum azıcık da olsa teselli oldu benim için sizin normal hissettiklerinizi hissetmek için ilaç kullanıyorum bırakınca tekrar geriliyorum sonra tekrar kullanıyorum sırf normal hissedebilmek için . şu anda bıraktığım bir donemdeyim doktorum 4 yılın çok uzun bir süreç oldugunu azaltarak bırakmamız gerektiğini söyledi 1 aydır kullanmıyorum . Her neyse şu anki durumlara gelirsek geçen gece ağlayarak uyandım ve bu yaşımda ilk defa altımı ıslatmışım , iştahım gittikçe azalıyor ne yesem midem bulanıyor ve yemek istemiyorum artik eşim de içten içe tedirgin olmaya başladı . Dün yaz okulu sınavım vardı eşim beni uyandırdı ama gitmeyecegim diye ağlamaya başladım baya yalvardi yakardı neden böylesin anlamıyorum artık gözümün önünde eriyor gibisin , önceden koşa koşa gidersin diye ama gitmek istemiyordum çünkü derslerin yüzüne dahi bakamadim calisamadim ve kendimi ezik bitmiş hissettim . Sorunlarımı anlattım lütfen anla artık beni , yok zannettiğin birşey olmaz zannettiğin depresyon beni bu hale getiriyor depresyon diye birşeyin varlığını kabullen artık kendimi tasiyacak gücüm yok gerçekten kendi isteğimle yapmıyorum bunlari diye vs konuştum randevu aldı bana beraber gideceğiz atlatacagiz diye ve bu gün dışarı cikardi sahile gidelim dedi inanın oraya gidecek bile halim yoktu oturduk bir banka konuştuk ayrıntılı anlattım durumumu iyi hissetmediğimi soyledim . İyi hissetmem için elinden geleni yapacağını bundan sonra daha anlayışlı olacağını söyledi ben anlattıkça onun gözleri doldu orada anladım beni ne kadar sevdiğini işten çıkmamı söyledi hatta anlamadığım halde derslerini çalışmana bile yardımcı olurum ezberinde vs diye ama ben cikmayacagim yada farklı bir iş bakacağım gücüm yettikce destek olmaya calisacagim yoruldum derken o benim için dolan gözleri aklıma gelecek 1 aylık bir krizi böyle yavaşça aşıyormuşuz gibi hissettim kendimi insallah Rabbim güç kuvvet verir ve tekrar eski nesemi bulurum ve tek dileğim düşmanım dahi yaşamasın yaşadıklarımı

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel eşinizin davranışı.Siz buradaki kere bakmayın.Esiniz size prenses gibi davranıyor.Tabiki oturum ders çalışın.Ders daha önemli.Calisirsaniz derslere odaklanamayabilirsiniz.

DoktorunuZu değiştirin. İyi bir psikolog, psikiyatrist bulun. Yoksa aynı yerde döner durursunuz

hibbo .!.:

Çıldıracağım cidden , tabiki keyfinden istemedi ama bende keyfimden evde oturayım demedim kaç kez söyleyeceğim kronik depresyon ve anksiyete yaşıyorum ilaçla belirli bir zaman ayakta kalıyorum bırakınca tekrar aynı ve bu bildiğiniz ilaclardan değil öyle yıllarca kullanırım rahat yaşarım diyemezsiniz belirli bir dönem kullanip bırakmanız lazım depresyona girince sandığınız gibi ağlayıp çikolata yiyip yataklara kapanmıyoruz sevgilimden ayrıldım tribi yasamiyoruz yaşarken ölmek gibi birşey bu birşeyler yapmak istiyorsun ama daha dibe batiyorsun bazen parmagini dahi kipirdatacak halin kalmiyor ölmek istiyorsun uykuya dalmisken aaaa ben hazır dalmisken bir aglayayim demiyorum bilinç altım buna neden oluyor gidin arastirin yada bir yakininizin sevdiklerinizin başina gelince arastirmak zorunda kalın başka bisey demiyorum size

Genişletmek için tıkla...

Merhaba bende birebir yazdıklarınızı yaşıyorum lanet birşey depresyon Allah kimseye vermesin bazen diyorum normal bir hastalık olsaydıda tedavi edilip geçerdi bu meret öyle birşey ki geçmiyor yaşamıyor gibiyim eski halimi düşündükçe daha üzülüyor ağlama krizlerine giriyorum sanki hiçbişey eskisi gibi olmayacak ruh gibi yaşıyorum resmen herşeyim etkilendi antidepresan kullanıyorum ama gene de mutluluk vermiyor birşey

Eşinizin size anlayışla yaklaşmasına çok sevindim, gerçekten bu hastalıkta en büyük şans insanın yanında ona destek birisi olması.

Ben de öncesinde bipolar, sonrasında anksiyete bozukluğu tanısı almış biri olarak naçizane birkaç tavsiyede bulunmak istiyorum.

İlk olarak ilaçlara devam edin, ya da en azından tamamen bırakacaksanız da bu ataklarda aklınızı frenleyecek diyeyim, böyle bir ilaç bulundurun, doktorunuzdan bunu rica edin. Damla olur, hap olur fark etmez mutlaka evde ateş düşürücü gibi dursun, belki plesebo etkisidir ancak insanın elinin altında böyle bir ilaç bulundurma düşüncesi bile çok iyi geliyor bazen.

İkinci olarak eğer gidebiliyorsanız psikolog yerine özel klinikte bir psikiyatriste gidin, maddi olarak da sizi daha rahatlatır bu ve seanslar daha çözüm odaklı ve kompakt geçiyor, her ikisinde de 1 saat seansa giriyorsunuz hangisinden fayda gördünüz derseniz psikiyatrist derim. İki seneye yakın terapiye gittim, işe yaradı ancak orada elde ettiğim gelişmeyi iki uç ayda psikiyatristle kazandım. Zaten size de bir noktadan sonra psikolog ilaç desteği için psikiyatriste gidin diyecektir. Hem daha hızlı yol katedersiniz hem de cebinizi zorlamaz bence psikiyatrist.

Üçüncü olarak da bir çeşit “iyi bağımlılık” geliştirin bence. Mesela iş ya da dersleriniz gibi. Ben de hem çalışıp hem okuyorum, o yüzden geliştirdiğim bağımlılık iş ve dersler oldu, o depresif atak dönemlerimde bile ağlaya ağlaya ders çalıştım ya da işle ilgili bir şeylere baktım, belki 10 dkda yapacağım işi 3 4 saatte yaptım ama nihayetinde gerçekten iyi geldi. Zaten amaç işi düzgün yapmak değil, bir şey yapıyor hissi oluşturmak. Haftalarca yemek yemeden, sadece tuvalet için yataktan kalktığım günler geçirdim, ama bu bir girdap, o durumda kaldıkça kalmaya devam edeceksiniz. İnsanın aklına hiçbir şey gelmiyor boş teneke gibi oluyor o zamanlar farkındayım, eşiniz sizi iteklesin bu durumda, benim de eşim artık biliyor ve hemen hadi kalk diye zorluyordu, kavga kıyamet de olsa kalkıyordum. Bir süre sonra beynimi bu davranışa alıştırdım yani sigara içmek gibi, bi çeşit öğrenilmiş davranış geliştirdim diyebilirim.

Her şey mükemmel mi gidiyor, hayır ama süreçleri kendi başıma daha rahat yonetebildiğime inanıyorum artık. Çok kötü de olsa bu depresif enerji de bir enerji ve onu görmezden gelmek onu yok etmeyecek. İçinizde tuttukça sizi tüketecek, o enerjiyi başka bir şeye kanalize etmeye çalışın. Bunları asla Ya bir şey yap kafan dağılsın gibi bir mantıkla yazmıyorum, bu depresyon beyin tümörü gibi somut ve gerçek, bunu dönüştürüp yönetmeyi başarabiliriz demeye çalışıyorum sadece en nihayetinde psikologların yapmaya çalıştığı şey de bu, sizi iten dürtü ne, bunu bulup dönüştürmek.

Bunu ben yapabildiysem siz de yaparsınız. İlaçlar sonsuza kadar bizle olmayacak, en basitinden hamilelik sürecinde bırakmak zorunda kalacaksınız. Bu depresyonunuzun bir kırılma anı olacaktır illa ki, onu bulup üstüne yürüyüp bunu olabildiğince uzun sürdürmeye çalışın, yöntemi siz bulacaksınız bunu en iyi psikolog bile size söyleyemez. Deneyimlerimiz farklı, bunlara verdiğimiz tepkiler farklı.

Ne güzel kendi paranızı kazanıyorsunuz, belki sadece bu bile bakıs acınızı değiştirirseniz size iyi gelecektir. Mesela ben güvensizliğimi ve bazı korkularımı bu şekilde bastırabiliyorum, yani beynimin sesini en azından günlük hayatıma devam edebilecek kadar kısabiliyorum

17 yıllık hastalık deneyimimle naçizane önerilerim bunlar, sizinle de paylaşıp hayata güzel bir şekilde devam etmenin de mümkün olduğunu göstermek istedim. birbirimize destek olalım bu süreçte