Gecenin Gizemi..

uyuyamıyordum düşünüyordum sadece olup biteni, olacakları, oluyor olanları düşünüyordum. yalnız kalıyordum. belkide kalamıyordum çünkü kendimle başbaşa kalıyordum
sigara üstüne sigara yakıyordum. her sigaramda farklı bir muamma geliyordu aklıma. kendi kendimi sorguluyordum. çevremi sorguluyordum .
daha önce hiç farkına varamadığım yüklü bir özgüven içerisinde ve olmayacağının farkındalığıyla kendi kendime kararlar alıyordum.o kadar alışmıştım ki gecenin o mantıkdışı zarafetine akşamları bir an önce herkesin uyumasını bekliyordum.
yalan tebessümlerle ve sinsi edalarla kirlenmiş dünyanın yanlışlarını ve doğrularını ancak o zaman ayırt ediyordum. yanlışı doğru bilen hayatın teeesüflerini yaşıyordum.
uyum sağlayamıyordum dünyaya gece. herkesin masum bir uykuya daldığı saatlerde kendimi buluyordum sanki.
anlamsız bir farkındalık edası yaşıyordum. vicdan muhasebesine girişiyordum.bazen kendim gibi bu dünyaya aykırı birisini istiyordum yanımda sabahlara kadar konuşup dertleşmek için.
anlamsız bir istekti bu ama istiyordum olmayacağını bile bile. sigaramla başbaşa kalmaya mahkumdum yine her zaman ki gibi. evet aykırıydım belki bu hayata inadına. alışamadım beşeri yaşantıya belki.
fakat huzuru buluyordum kendimde. farkına varıyordum herşeyin. ve çelişki içinde gecenin karanlığında doğruluğu. yaşayamıyordum belki ama buluyordum hissediyordum bir anlık bile olsa. gündüz iyi bir oyuncu gece ise bambaşka bir kişilik buluyordum kendimde
bu yazıyı bile gece yazıyordum.

anlaşılan kişiliğe zaman ayırmak için uyku fazla gelmeye başlamıştı artık hayatta.......