öncelikle merhabalar çok geçmiş olsun...nacizane ufak bir tavsiye bırakmaya geldim;annelik çok zor bir iş hele de bizim ülkemizde ,kadının üstüne birçok etiket yapıştırılarak herşeye yetişmesi ve MUTLU-UYUMLU bir insan olması beklentisi hakim.Bakır oranlarınıza baktırın !Bakır toksisitesi çok konuşulan birşey değil ülkemizde.Kadınlarda doğum sonrası depresyonu, anksiyete ,depresyon ve psikoza kadar uzanan yan etkileri var.Yanlış anlaşılmasın her psikolojik/psikiyatrik rahatsızlığın sebebi bakır toksisitesi demiyorum.Hormonlarımız bakırın hücerelerimizin içine daha çok gömülerek depolanmasına sebep oluyor,dolaşımda olmayan fazla bakır dan vücut kurtulamıyor ve en çokta beyin dokularına yerleştiğinde sıkıntıyı gözlemleyebiliyoruz ...uzman doktorlarımızdan bize fikir verecek olan olursa da çok mutlu olurum.
The relationship between copper, oestrogen & anxiety bu ve benzeri adreslere bakmanızı öneririm....'dr.WALSH ve copper' diye google da arama yaparsanız da bir çok veriye ulaşablirsiniz.En azından fikir edinmiş olursunuz....
Gülümsememi Geri Kazanıyorum
Deb Tokarz tarafından
Zihinsel hastalıkla mücadelem hakkında konuşmak özgürleştirici. Şimdi diğer tarafa geçtiğimden beri. Bir zamanlar kaygımı ve depresyonumu saklıyordum çünkü utanıyordum ve duygularımı anlayamıyordum. ADAA web sitesinde başkaları hakkında okumaktan teselli buldum — yalnız olmadığımı bilerek.
Doğum kontrol hapını östrojenle kullanmaya başladıktan sonra semptomlarım aniden başladı. Umutsuzluğa kapıldım ve neyin beni vurduğunu bilmiyordum. Korkmuştum ve o zamanki doktorlar da nedenini açıklayamıyordu. Bir psikiyatriste gittim ama antidepresan istemedim. Bunun yerine endorfinlerimi yükseltmek için egzersiz yaptım, bu da depresyondan biraz rahatlama sağladı ama kaygıdan kurtarmadı.
Yıllarca kaygıyla mücadele ettim. İlk çocuğumu doğurduğumda kaygım daha da arttı ve doğum sonrası depresyon geçirdim. Psikiyatrik ilaçlardan kaçınmak için tekrar egzersizle yönetmeye çalıştım. Kaygım depresyondan daha yoğundu ve OKB davranışlarına dönüştü, beş yıl sonra ikinci hamileliğimde beni yavaş yavaş böbrek üstü yorgunluğuna sürükledi. Fiziksel değişiklikler yıpratıcıydı ve duygusal stresim o kadar artmıştı ki sonunda semptomlarımı daha da kötüleştiren bir antidepresana başvurdum. Geleneksel tıp ve ruh sağlığı doktorları östrojen baskınlığım olduğunu ve vücudumun östrojenin bakırı tutması nedeniyle bakır toksik hale geldiğinin farkında değildi. Gidecek yeri olmayan aşırı bakır nörotransmitter aktivitemi bozdu. Elimden gelenin en iyisini yaptım ama sonunda ikinci hamileliğimi geçiremedim. Seçimin ve prosedürün travması suçluluk ve utancı da ekleyerek ruh sağlığı semptomlarımı kötüleştirdi ve sonunda kariyerimden de vazgeçtim. Sonraki sekiz yıl, her biri kendi korkunç yan etkisine sahip farklı antidepresanların değişen dozlarına katlanmakla geçti. Depresyonum için neredeyse hiçbir şey yapmadılar, yarışan bir zihin ve panik ataklarla kaygımı kötüleştirdiler, aynı zamanda kendimi bitkin ve uyuşmuş hissettim. Sevdiklerim nasıl yardım edeceklerini bilmiyorlardı çünkü her zaman her şeyin üstesinden gelebilecek gibi görünen güçlü, profesyonel bir çalışan kadın olmuştum. Zar zor işleyen bir depresif kişi olarak, meseleyi kendi ellerime aldım ve tekrar hissetmek için antidepresanları bıraktım.
Kesinlikle duygularımı geri kazandım. Tek sorun, yaşadıklarımdan kaynaklanan öfkeli, mutsuz duygulardı. Kızıma olan sevgim, başa çıkmama ve sağlıklı olmak için savaşmaya devam etmeme yardımcı oldu. Sonra dayanılmaz gece terlemeleriyle menopoza girdiğimde ve östrojen içeren hormon replasman ilaçları aldığımda depresyonum daha da yoğunlaştı. Antidepresanlarla yaşadığım o berbat hisse geri dönmek istemediğim için yeni bir yaklaşım denemeye karar verdim. Nörotransmitter aktivitesindeki dengesizlikleri gelişmiş besin tedavisiyle düzeltmek için doğal bir yöntem kullanan doktorlara başvurdum. Bu hayatımın en iyi kararıydı. Bu doktorlar, hormonla ilgili tüm psikiyatrik semptomlarımın vücudumun bakırı düzgün bir şekilde detoks etmemesinden kaynaklandığını keşfettiler. Vücudumdaki fazla bakırı atmak ve tükenen diğer besinleri dengelemek biraz zaman aldı ancak giderek iyileşmeye ve iyileşmeye başladım. Mutlu bir şekilde artık yorgunluk, depresyon veya OKB çekmediğimi, minimum düzeyde kaygı yaşadığımı ve en iyisi de hiçbir yan etki yaşamadığımı söyleyebilirim. Her zaman psikiyatrik ilaçlara yanıt vermeyen tedavi edilebilir bir rahatsızlığım vardı. Bakır zehirlenmesinden kurtulduğum ve gönül rahatlığına kavuştuğum için yaşadıklarımı anlatmak artık çok daha kolay.
Yıllar önce, bana "Smiley" lakabını takan bir patronum vardı. Beyin kimyamı normalleştiren gelişmiş besin terapisi, düşük bakırlı bir diyet ve kendi kişisel şifa uygulamalarımı dahil etmem sayesinde hayatım yenilendi ve tekrar gülümseyebiliyorum. Benim için antidepresanların inişli çıkışlı deneme yanılmalarını bırakıp doğal bir yola girmek iyi bir karardı. Yolculuğumdan paylaştığım ders, hepimizin benzersiz bir biyokimyaya sahip olduğu ve biri için doğru olanın bir başkası için doğru olmayabileceğidir.
Dengenizi bulmanızı dilerim,
Deb Sheesley Tokarz
