Fikirlerinize ıhtıyacım var

Elfidaa90

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
23 Ocak 2018
1.631
287
123
Merhaba bıraz uzun olacak ama okursanız sevinirim.. ben daha oncekı konularımda da bahsetmiştim aslında suan sormak istedıgın baska bır sey.. Ben suan tıbbi sekreterlik okuyorum kpssden ıyı bır puan aldım ama okulu bitiremedim ıcın atanamadım.. Bıtırmek ıcınde ugrasmıyorum acıkcası daha oncekı konumda bahsettiğim durumdan dolayı (bilmeyenler ıcın kısaca ıs veya arkadas ortamında yokmusum gıbı davranılması kımsenın beni önemsememesı benım de bu yuzden ozguven eksikliğim olması kendimi ifade edememem ınsanlar tarafından saf biri olarak gorulmem yıllardır yasadıgım sorun ozellıkle ıs ortamında) yanı atansam da orda da aynı sorunları yaşayıp mutlu olamayacağım bılıyorm.. Ve bunu yasadıgım ıcınde her sabah ise nalet ederek gıdıyorm mutsuz isteksiz ve bu isimi de etkiliyor... Bunun dısında sormak istedıgm ben suan arkadasımın kantininde calısıyorm yarim gun haftalık 1.500 lıra sigorta yok.. Bn 33 yasındayım cevremde evden calısan insanlar var bu yastan sonra yenı bir bolum okumak yada oyle bır ıse girmek zor ama ıhtıyacım da var calısma ya onun dısında sizce neler yapabildim.. Cunkı yukarda anlattığım durumumdan dolayı ınsan ıcıne girmek bana ölüm gıbı geliyor artık yapamıyorum..ekleme : bugunde aynı seyı yasadım mesela olmuyor sebebini bende anlayamıyorum konusmayı mı bilmiyorum tıpımde mı bır sey var ah bı çözebilsem.. neden insanlar yokmusum gıbı davranıyorlar önemsemiyorum dikkate alınmıyorum mesela bırı bır sey anlatirken neden benle goz teması kurmuyor da benım dısımda herkese anlatıyor.. Ben bunun cozumunu bulamadım ama dayanamıyorum artık bu durumada ölmek bile ıstıyorm bazen
 
Son düzenleme:
Psikolog/Psikiyatri ye gidiyor musun? Destek alıyor musun? Kendine reva gördüğün hayatı zorunda hissettiğin için yaşıyorsun. Bunun tek çözümü de destek almak. Biz ne desek boş uygulayamadıktan sonra.
Psikiyatri psıkolog ikisini de denedim degısen bır sey olmadı😔 artık umudum kalmadıgı ıcın pes ettim ama bır sekılde calısmam da gerekiyor
 
Yarım gün haftalık 1 500 tl ve sigartasız normal bir iş değil. Kendinize yeni bir iş bakın acil olarak. Bence belki popüler psikologların kitabını okumak adım atmak size iyi gelebilir. Ve sevildiğinizi hissetdiğiniz bir ortam vvar mı arkadaş ortamı dışında aile olur kuzen vs. O ortamda zaman geçirin. Bu hisleriniz sizi üzüyor yoruyor, bunun olmaması için çaba harcamak lazım. Her insan değerli ve önemli genceciksiniz yıllarınızı bununla geçirmeyin. Ama sigortalı bir iş bulun acil
 
Atansan şartlarını biliyor musun peki? Şuan bugün geçinmenin zorluklarını geçtim ama gelecekte ne yapacaksın sigortasız? Hele ki yaşlanmış olacaksın. Elalem kaygısı yüzünden değer mi? Söylemek kolay biliyorum ama kendini de zorlamak zorundasın.
 
Ve bu zamana kadar olmadığı bundan sonra da olmayacak anlamına gelmiyor. İnsan ilişkileri anlamında. Senin dönemindeki insanlar zaten mezun olmuştur. Sen okuluna dönüp kimseyle muhatap olmadan bitirip atanma fırsatını elde edebilirsin.
 
Merhaba bıraz uzun olacak ama okursanız sevinirim.. ben daha oncekı konularımda da bahsetmiştim aslında suan sormak istedıgın baska bır sey.. Ben suan tıbbi sekreterlik okuyorum kpssden ıyı bır puan aldım ama okulu bitiremedim ıcın atanamadım.. Bıtırmek ıcınde ugrasmıyorum acıkcası daha oncekı konumda bahsettiğim durumdan dolayı (bilmeyenler ıcın kısaca ıs veya arkadas ortamında yokmusum gıbı davranılması kımsenın beni önemsememesı benım de bu yuzden ozguven eksikliğim olması kendimi ifade edememem ınsanlar tarafından saf biri olarak gorulmem yıllardır yasadıgım sorun ozellıkle ıs ortamında) yanı atansam da orda da aynı sorunları yaşayıp mutlu olamayacağım bılıyorm.. Ve bunu yasadıgım ıcınde her sabah ise nalet ederek gıdıyorm mutsuz isteksiz ve bu isimi de etkiliyor... Bunun dısında sormak istedıgm ben suan arkadasımın kantininde calısıyorm yarim gun haftalık 1.500 lıra sigorta yok.. Bn 33 yasındayım cevremde evden calısan insanlar var bu yastan sonra yenı bir bolum okumak yada oyle bır ıse girmek zor ama ıhtıyacım da var calısma ya onun dısında sizce neler yapabildim.. Cunkı yukarda anlattığım durumumdan dolayı ınsan ıcıne girmek bana ölüm gıbı geliyor artık yapamıyorum..
Her ne olursa olsun okulunuzu bitirmelisiniz.Pes etmeyin.
 
Yarım gün haftalık 1 500 tl ve sigartasız normal bir iş değil. Kendinize yeni bir iş bakın acil olarak. Bence belki popüler psikologların kitabını okumak adım atmak size iyi gelebilir. Ve sevildiğinizi hissetdiğiniz bir ortam vvar mı arkadaş ortamı dışında aile olur kuzen vs. O ortamda zaman geçirin. Bu hisleriniz sizi üzüyor yoruyor, bunun olmaması için çaba harcamak lazım. Her insan değerli ve önemli genceciksiniz yıllarınızı bununla geçirmeyin. Ama sigortalı bir iş bulun acil
Bu sorunu iş dısında yasasam o kadar etkilemez benı en azından gorusmeme sansım olur iş ortamın da yasadıgım ıcın ve calısmak zorunda oldugum ıcın mecbur olarak muhatap olmak o ortamda olmak durumun da oluyorum.. Yani hangi ıse girersem gireyim ben bunu yasayacagm işe aglayarak gıdıyorm kendımı bildim bileli ve uzun sure calısamayıp bırakıyorum 😔sıkıntı ısın zor olması degıl veya calısmak ıstememem degıl..sıkıntı ortamda yokmusum gıbı davranılması ınsanların benı takmaması soyledıklerımı onemsememesı deger vermemesi.. Boyle olunca da bende tamamen susuyorum kendımı ifade edemiyorum cunkı ne yaptıysam nasıl davrandıysam ınsanların bana karsı davranıslarını degısmedı.. Ben ınsanların gozunde sessız sakın saf önemsemeyen bı kışıyım
 
Merhaba bıraz uzun olacak ama okursanız sevinirim.. ben daha oncekı konularımda da bahsetmiştim aslında suan sormak istedıgın baska bır sey.. Ben suan tıbbi sekreterlik okuyorum kpssden ıyı bır puan aldım ama okulu bitiremedim ıcın atanamadım.. Bıtırmek ıcınde ugrasmıyorum acıkcası daha oncekı konumda bahsettiğim durumdan dolayı (bilmeyenler ıcın kısaca ıs veya arkadas ortamında yokmusum gıbı davranılması kımsenın beni önemsememesı benım de bu yuzden ozguven eksikliğim olması kendimi ifade edememem ınsanlar tarafından saf biri olarak gorulmem yıllardır yasadıgım sorun ozellıkle ıs ortamında) yanı atansam da orda da aynı sorunları yaşayıp mutlu olamayacağım bılıyorm.. Ve bunu yasadıgım ıcınde her sabah ise nalet ederek gıdıyorm mutsuz isteksiz ve bu isimi de etkiliyor... Bunun dısında sormak istedıgm ben suan arkadasımın kantininde calısıyorm yarim gun haftalık 1.500 lıra sigorta yok.. Bn 33 yasındayım cevremde evden calısan insanlar var bu yastan sonra yenı bir bolum okumak yada oyle bır ıse girmek zor ama ıhtıyacım da var calısma ya onun dısında sizce neler yapabildim.. Cunkı yukarda anlattığım durumumdan dolayı ınsan ıcıne girmek bana ölüm gıbı geliyor artık yapamıyorum..
Atanınca aynı sorunları yaşarsanız bile alacağınız maaş ve sigorta o kadar fark ediyor olacak ki. Size her şeyi unutturur maaşınız.
 
Bu sorunu iş dısında yasasam o kadar etkilemez benı en azından gorusmeme sansım olur iş ortamın da yasadıgım ıcın ve calısmak zorunda oldugum ıcın mecbur olarak muhatap olmak o ortamda olmak durumun da oluyorum.. Yani hangi ıse girersem gireyim ben bunu yasayacagm işe aglayarak gıdıyorm kendımı bildim bileli ve uzun sure calısamayıp bırakıyorum 😔sıkıntı ısın zor olması degıl veya calısmak ıstememem degıl..sıkıntı ortamda yokmusum gıbı davranılması ınsanların benı takmaması soyledıklerımı onemsememesı deger vermemesi.. Boyle olunca da bende tamamen susuyorum kendımı ifade edemiyorum cunkı ne yaptıysam nasıl davrandıysam ınsanların bana karsı davranıslarını degısmedı.. Ben ınsanların gozunde sessız sakın saf önemsemeyen bı kışıyım
Olaya is degil, gittiginiz psikolog/psikiyatristi degistirmekle baslayin....
 
Bir dönem bende yaşamıştım bu duyguyu. Bir mağazada çalışıyordum o gün de son kullanması gelen ürünler vardı satılacak. İnsanlara yalvara yalvara satmıştım. Sonra müdür kontrole geldi. Kim sattı kalmamış birsey elinize sağlık vs diye. Bir arkadaş ben sattım dedi. Sok oldum o an ama bozuntuya vermeden elimden geleni yaptım X bey rica ederim dedim. Kızla bakıştık sonra konu kapandı. İş ortamında malesef biraz dişli olmak gerekiyor. İstisnaları saymıyorum ama paranın günden güne değer kaybettiği şu günlerde insanlar da fazla stresli , iş ortamı Kurtlar sofrası gibi. İlk olarak özgüven konusunda biraz yatırım yapın kendinize. Psikolog ya da psikiyatr konusunda ısrarcı olun. Sorun tespiti yapıp kabul edebilmekte büyük bir adım.
 
Bu sorunu iş dısında yasasam o kadar etkilemez benı en azından gorusmeme sansım olur iş ortamın da yasadıgım ıcın ve calısmak zorunda oldugum ıcın mecbur olarak muhatap olmak o ortamda olmak durumun da oluyorum.. Yani hangi ıse girersem gireyim ben bunu yasayacagm işe aglayarak gıdıyorm kendımı bildim bileli ve uzun sure calısamayıp bırakıyorum 😔sıkıntı ısın zor olması degıl veya calısmak ıstememem degıl..sıkıntı ortamda yokmusum gıbı davranılması ınsanların benı takmaması soyledıklerımı onemsememesı deger vermemesi.. Boyle olunca da bende tamamen susuyorum kendımı ifade edemiyorum cunkı ne yaptıysam nasıl davrandıysam ınsanların bana karsı davranıslarını degısmedı.. Ben ınsanların gozunde sessız sakın saf önemsemeyen bı kışıyım
Ama siz kendinize değer verip kendi hayatınızı kurtarmıyorsunuz ki. Çevre neden versin. Değişim sizde başlayacak önce.
 
Bu sorunu iş dısında yasasam o kadar etkilemez benı en azından gorusmeme sansım olur iş ortamın da yasadıgım ıcın ve calısmak zorunda oldugum ıcın mecbur olarak muhatap olmak o ortamda olmak durumun da oluyorum.. Yani hangi ıse girersem gireyim ben bunu yasayacagm işe aglayarak gıdıyorm kendımı bildim bileli ve uzun sure calısamayıp bırakıyorum 😔sıkıntı ısın zor olması degıl veya calısmak ıstememem degıl..sıkıntı ortamda yokmusum gıbı davranılması ınsanların benı takmaması soyledıklerımı onemsememesı deger vermemesi.. Boyle olunca da bende tamamen susuyorum kendımı ifade edemiyorum cunkı ne yaptıysam nasıl davrandıysam ınsanların bana karsı davranıslarını degısmedı.. Ben ınsanların gozunde sessız sakın saf önemsemeyen bı kışıyı
Bu sorunu iş dısında yasasam o kadar etkilemez benı en azından gorusmeme sansım olur iş ortamın da yasadıgım ıcın ve calısmak zorunda oldugum ıcın mecbur olarak muhatap olmak o ortamda olmak durumun da oluyorum.. Yani hangi ıse girersem gireyim ben bunu yasayacagm işe aglayarak gıdıyorm kendımı bildim bileli ve uzun sure calısamayıp bırakıyorum 😔sıkıntı ısın zor olması degıl veya calısmak ıstememem degıl..sıkıntı ortamda yokmusum gıbı davranılması ınsanların benı takmaması soyledıklerımı onemsememesı deger vermemesi.. Boyle olunca da bende tamamen susuyorum kendımı ifade edemiyorum cunkı ne yaptıysam nasıl davrandıysam ınsanların bana karsı davranıslarını degısmedı.. Ben ınsanların gozunde sessız sakın saf önemsemeyen bı kışıyım
Bu duyguyu yaşadığım ortamlarda bulundum o yüzden bir nebze sizi anlıyorum.? Ama bence en önemli şey bakış açını değiştirmeye çalışmak bu çok zor ve zamam isteyen şeyler. Ama istemek önemli. Aile ortamınız nasıl ? Tek mi yaşıyorsunuz.
 
Ekmek aslanin agzinda. Istemeseniz de calismak zorundasiniz. Okulu bitirip atanmak, arkadasin kantininden daha iyidir emin ol. 33 yasina kadar coktan bitmeliydi universite
 
Ama siz kendinize değer verip kendi hayatınızı kurtarmıyorsunuz ki. Çevre neden versin. Değişim sizde başlayacak önce.
Ben en ıyı yerlere gelsem de benım bu sorunum devam edecek hangı konuma gelirsem geleyim.. Ben unıversıte mezunuyum boyleyım ama bakıyorm etrafım da lıse mezunları veya ev hanımları bu sorunu yasamıyorlar kendilerini cok guzel ifade ediyorlar insanlar tarafından deger goruyorlar önemsenıyorlar.. Yani bir ortamdayız diyelim benımle konusan olmuyor ne kadar lafa gırsem de soyledıgım havada kalıyor duymuyorlar benı yada ıkı kısıysek gelen kısı onunla konusuyor ben yokmusum gıbı.. Yanı bu soyledıklerım size cok ütopik gelebilir ama ben bunları yasıyorm 😔
 
İş yerinde çok aşırı sosyalleşmek de iyi değil bence. Atanın güzel bir maaşınız sigortanız olsun yeter. Şu anki işinizden 10 kat daha özgüvenli olursunuz.
 
Bu sorunu iş dısında yasasam o kadar etkilemez benı en azından gorusmeme sansım olur iş ortamın da yasadıgım ıcın ve calısmak zorunda oldugum ıcın mecbur olarak muhatap olmak o ortamda olmak durumun da oluyorum.. Yani hangi ıse girersem gireyim ben bunu yasayacagm işe aglayarak gıdıyorm kendımı bildim bileli ve uzun sure calısamayıp bırakıyorum 😔sıkıntı ısın zor olması degıl veya calısmak ıstememem degıl..sıkıntı ortamda yokmusum gıbı davranılması ınsanların benı takmaması soyledıklerımı onemsememesı deger vermemesi.. Boyle olunca da bende tamamen susuyorum kendımı ifade edemiyorum cunkı ne yaptıysam nasıl davrandıysam ınsanların bana karsı davranıslarını degısmedı.. Ben ınsanların gozunde sessız sakın saf önemsemeyen bı kışıyım
bebegim o zaman muhatap olmaya calisma kendi kendine yetebildigini göster. ara verdiniz diyelim sana bunu yapanlarin yanina gitme al cayini git kendi basina otur belki o sira sevdigin bir seyle ilgilenirsin telefon olsun kitap olsun. Sıkılgan durma.İsle ilgili bir sey söylemen gerekirse konusursun sadece. Onlar da sana bunu yaptiklarinin farkinda tahminimce bilerek yapiyorlar. Arkadaslarini hayatinda tutmak zorunda degilsin is arkadaslarina da muhtac degilsin. Sana kendini degersiz hissettirmelerine izin verme onlardan bagimsiz olarak degerli oldugunu bil ve ona göre davran. O zaman kosarlar pesinden. O zamnda sen ilgilerine tav olma hemen cool ol mesafeni koru
İnan her sey senin elinde sadece biraz çabalaman gerek
 
Back
X