geri uyutmaya çalışıyorum uyursa tekrar uyandığında bi nebze daha sakin oluyor ama uyumazsa bütün gün kıcakta mız mız geziyoruz gece uykusuna dalmadan öncede tam bir kabus yaşıyoruz sonra bütün gece yine mız mız devam yarı uyut yarınuyanık çare bulamadım maalesef
Konu sahibesi gibi saçmasapan birşey anlamayacağınızı düşündüğüm için size bir önerim var
Çocuğum ilk doğduğu günden itibaren günde 16 saat uyanık kalan derin uykuya geçmeyen gözleri kan çanağı gibi büyüyen bir çocuk. Hiçbir derdi yoktu sadece uyumuyordu, şimdi 9 yaşında hala uyumuyor. Çok araştırdık doktorlara gittik en sonunda bir doktor beyninin uykuyu reddettiğini anlattı. Babası ve ben de uyku problemliyiz. Yani uzaktan konuşması kolay filan değil ben de yaşadım aynı şeyi
Bebeğimiz uyumadığında biz de yoruluyoruz, onun için üzülüyoruz gelişimi kötü etkilenecek diye endişeleniyoruz, o kadar onu uyutmaya kitleniyoruz ki zamanla sinirlenmeye bile başlıyoruz
Önce şunu kabullenin evet uyuması en iyisi ama uyumaması yada uyuyamaması da bir felaket değil. Aç büyüyen ve gelişimi etkilenmeyen çocuklar da var uyumadan büyüyen gelişimi etkilenmeyen çocuklar da var. Biz en iyisini istesek de çocuklar uzaktan kumandalı makineler değil, hepsinin vücudu farklı çalışıyor. Aslında işi en zor olanlar anneler babalar değil bebekler. Tüm vaktinizi onun uykusunu gazını beslenmesini düşünerek geçiriyorsunuz, haliyle gergin oluyorsunuz, gerginlik illa tahammülsüz olmak sinirlenmek değildir, örneğin bebek uyandı ve aç ağlıyor siz koşarak mutfağa gidip alelacele mamasını yapmaya çalışıyorsunuz işte bu bir gerginlik, siz onun iyiliği için telaş ederken bu durum ona negatif yansıyor. Mesela böyle yapmak yerine bebeği gülerek yatağından alıp tatlı telaş etmeden konuşarak mutfağa birlikte gidip sen çok mu acıktın hadi biraz sabredelim şimdi maman hazır olacak benim kuzum doyacak filan gibi sakince davranırsanız bir süre sonra ağlamak yerine boncuk gözlerle dizi dinlediğini göreceksiniz, farkında olmadan sabırlı olmayı öğretecek ve öğreneceksiniz.
Daha net anlatabilmek adına söylüyorum bunu ben daha iyi anneyim diye değil, sizin bir türlü uyutamadığınız bebeği ben kolayca uyutabilirim mesela, çünkü ona bugün az uyudu eyvah acaba bu sefer uyuyacakmı, mutlaka uyutmalıyım diye yaklaşmıyorum, burda dünya güzeli bir bebe varmış şöyle öpe koklaya okşaya sakinleştireyim kucağımda uyurken izleyeyim anneside rahat etsin biraz uyumazsada biraz daha severim diye yaklaşıyorum, sorumluluk yok üzerimde beni gerecek birşey olmadığı için bebek de benden pozitif etkileniyor ve bırakıyor kendini uykuya, anlatabiliyor muyum?
Elimde değil üzülüyorum haline diyebilirsiniz haklısınız o zamanda mış gibi yapın, rahat mış gibi uyumak zorunda değil miş gibi…bir süre sonra bu davranışınızı siz kabulleneceksiniz ve ne zaman ki salacaksınız kendinizi bir bakacaksınız herşey yoluna girmiş ufaklık mışıl mışıl uyuyor
Tabii bunlar sağlıklı ve uyumasına engel bir sorun olmayan bebekler için geçerli
Bebeği olmayan uğraşıp her an aklında bu olan kadınlar hep derler ki ne zaman bunu aklımdan sildim kabullendim bir süpriz oldu hamileymişim derlerya aynı mantık
