Merhaba hanımlar, bu konuyla alakalı çok konu açıldı farkındayım. Belki de sizle konuşmak istedim bilmiyorum. Kendimden kısaca bahsedersem 31 yaşında, mesleği olan,yeniler de bir araba alan,5 ay oncede nisan atan(Allah dusmanimin basına vermesin çok zordu) bir kadınım. Yanı demem o ki çok şükür sağlığım yerinde,ailem iyi,maddi kaygım yok. Zihnim susmuyor.. hayatımda biri olsun istiyorum ama olmuyor tabi. Koca meraklısi olmak istemiyorum. Neden bu duygusal boşluğum dolmuyor. Gerçekten bir erkek kişisi bu kadar önemli mi. Hobi de denedim o da doldurmadı. Erkekler kapatılsın diye diye cidden kapattık mi erkekleri ? Hepsi prenses, soytari bir tuhaf olmuşlar. Biliyorum nasibimde varsa olur, illa bir erkek olmak zorunda degil, hobi bulmalıyım falan.. denedim.. bu içsel yorgunluğu nasıl asarım ? Herkese fiziksel sağlık ve ekstra da iyi bir ruh sağlığı diliyorum. Zira toparlanmak güç..