• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlilik yıldönümüne 2 gün kala...bir nevi iç dökme..

öncelikle ALLAH yardımcınız olsun .. yaşadıklarınıza çok ama çok üzüldüm.. Allah vermiyorsa evlat vardır bir bildiği ki zaten ruh hali normal değil bence çocuk yapmayın ve ilişkinizi gözden geçirin
 
Kendiniz dayak mı yersiniz adamın elinde mi kalırsınız bilemem

Ama bu güzel yuvaya! çocuk getirmeye hiç mi hiç hakkınız yok. Çocuğa yazık şu ortamda büyümeyi kim ister??? Babası dövecek sövecek çocuk köşede saklanacak, ezik, pasif, sorunlu bir insan olarak büyüyecek. Kendiniz ne yaparsanız yapın ama çocuk yapmayın yazık günah
Youmumda BUNU yazmayı unutmuştum aynen öyle !
Böyle bir adamdan asla çocuk yapılmaz
 
Çok ama çok karşıyım şiddete.
Yine de söylemek istiyorum, eşiniz kendini yetersiz ve eksik hissediyor şuan muhtemelen. Belki çocuk sizdeki bir problemden dolayı olmasaydı sizde kendini yetersiz hissedebilir, gergin bir dönem geçirebilirdiniz. Peki bu şiddet hakkını verir mi ? Tabiki vermez. Eşiniz düzelene kadar, tamamıyle düzeldiğine inana kadar çocuk fikrini aklınızdan çıkarın. Ama bir yuva kolay kurulmuyor. Dua edin. Eşiniz umarım kendini düzeltir, biraz burnu sürtsün, son deyin ona, son şansı olduğunu bilsin. Mübarek Cuma günü, belki değişir. Dualarınız kabul olur. Allah yardımcınız olsun..
 
Canım,henüz anne olmadın,anne yüreği ne demek,henüz bilmiyorsun.Yazdıkların içimi acıttı.Eğer annenle başka sorunların yoksa,ondan sırf bu sebepten saklama.Onunla paylaş.Yanına gitmeyebilirsin,ama için hafifler,arkanda olduğunu görürsün,rahatlarsın.Seni tereddütsüz bağrına basacaktır.Senle ağlayacaktır emin ol.Sonra bir yol bulursunuz.Elin kerestelerine büyütmüyoruz evlatlarımızı.Bu yükü tek başına taşıma canım...
 
Adama bak çocuğu olmuyor diye triplere girmiş. Erkekliğine laf gelecek diye eziklenip büzükleniyor gitmiyor üstüne seni dövüyor ki ilk kez değilmiş. Boşanınca annenin evine gitmek zorunda değilsin sırf boşanmamak için bahane kuyruğu ele güne karşı dik tutmaya çalışıyorsun. Bir gün seni hastanelik edene kadar dövse de annenlerin diğerlerinin öyle haberi olsa daha mı iyi? Boşanırsın başkası çıkar tekrar evlenirsin adamın çocuğu da olur hem bu psikopatı mı çekeceksin hayret be...
 
Belki de bu adamdan hamile kalamanızın bir nedeni vardır. Bu adam ileride çocuğunuza da şiddet uygulayabilir. Kendinizinkini kabul ettiniz diyelim, çocuğunuza uygulanan şiddeti kabul edebilecek misiniz?

Bir de demişsiniz ya annem bana kapıma gelme dedi diye, anneler affeder. Siz gidin, konuşun anlatın. Ben ettim siz etme diyin, size kızar ama sizi bırakamaz merak etmeyin. Şansınız açık olsun.
 
çalışan bir kadın olduğunuz için sabretmek zorunda değilsiniz kendinize yeni bir hayat kurabilirsiniz bunu başarmış çok insan var. Dayak çünkü affedilir bir şey değil yarın çocuğunuzu dövmeyeceğinden nasıl emin olabilirsiniz çok yanlış
 
Kendiniz dayak mı yersiniz adamın elinde mi kalırsınız bilemem

Ama bu güzel yuvaya! çocuk getirmeye hiç mi hiç hakkınız yok. Çocuğa yazık şu ortamda büyümeyi kim ister??? Babası dövecek sövecek çocuk köşede saklanacak, ezik, pasif, sorunlu bir insan olarak büyüyecek. Kendiniz ne yaparsanız yapın ama çocuk yapmayın yazık günah

sadece ezik olması da değil ki,
eski evim çocuk esirgeme kurumunun karşısındaydı gönüllü olarak çocuklarla ilgileniyordum haftasonları.
umut adında bir bebek vardı, görme ve zihinsel engelli...
aslında çocuk sapasağlam doğmuş ama öfke kontrolü olmayan (!) babasının bir anlık öfkesi sonucu yaşadığı beyin travması nedeniyle hayatını bakıma muhtaç engelli bir birey olarak geçirecek, şu an ne durumda bilmiyorum...
hiçbir kadının sırf üreme içgüdüsünü tatmin etmek için böyle canavarların eline bir bebek verme hakkı yok, sakin kalamıyorum bu tür konularda, çıldırıyorum, otur dayağını ye, ama çocuk yapmaya çalışma, bütün dayak sana kalsın!
 
Konu sahibi neredesin?? Sende şu aşamada boşanacak cesaret yok henüz boşanma fikri bile belki bu yorumlar sayesinde yavaş yavaş oturacak zihnine.

En azından kocan olacak insancığı affetme. Evlilik yıldönümü için hediye sürpriz gönül almaca yapacak ama izin verme buna. Tepki koyabilseydin o şiddetin 2.si 3.sü zor olurdu. Arkadaşın dediği gibi terapiye gitsin. Gitmiyorsa yolu açık olsun. Evliliğiniz çok yeni ve haketmediğin şeyler yaşıyorsun ama buna izin veren de yine sensin anlıyorsun değil mi?
 
Belki de bu adamdan hamile kalamanızın bir nedeni vardır. Bu adam ileride çocuğunuza da şiddet uygulayabilir. Kendinizinkini kabul ettiniz diyelim, çocuğunuza uygulanan şiddeti kabul edebilecek misiniz?

Bir de demişsiniz ya annem bana kapıma gelme dedi diye, anneler affeder. Siz gidin, konuşun anlatın. Ben ettim siz etme diyin, size kızar ama sizi bırakamaz merak etmeyin. Şansınız açık olsun.
Katılıyorum,annemin arkadaşlarından birinin çocukları olmuyordu.İlk yıldan belli olmuş kesin olamayacağı.Su gibi kız,kaderim diyerek susup oturmuş.Ama adam nasıl bir psikolojideyse kadına neler yapmış.Dövüp mosmor etmeler,yerlerde sürümeler.Herkes adamı düzgün biri sanıyor,saygı gösteriyordu.Kadın 54 55 yaşlarındayken eşi öldü.Bir kaç yıl sonra evlendi.Anneme ağlayıp anlatırken şahit oldum.Böyle insanlarda varmıymış,hayatta mutlulukta varmıymış.Ben her evliliği bizim gibi,her adamı eski eşim gibi sanıyordum demişti.Ne çare,yılları boşa geçti,kendinde sorun olmadığı halde çocuk şansını kaybetti.Yaptığı fedakarlığın hiç kıymeti olmadı.Hiç değmiyor hiç,kıymet bilmeyeni kimse çekmesin,yolunu çizsin,yürüsün...
 
merhaba kızlar,
2 gündür yazıp yazmamak konusunda çok kararsızdım.çevremde de kimseye söyleyemediğim anlatamadığım için buraya yazmaya karar verdim.
bugün evliliğimizin 3.yıl dönümü.2 gün önce saçma sapan bir sebepten ne yazık ki eşimden şiddet gördüm. istememize rağmen evlendiğimiz günden beri çocuğumuz olmuyor,sonrasında doktor kontrolünde öğrendik ki,eşimin değerlerinde düşüklük varmış.tam 2 yıldır ot,çöp,vitamin ıvır zıvır ne duyduysak yapmaya çalıştık.doktora gitmekten hep birşeyleri bahane edip kaçtı.ama sperm testi sadece 1 kere yaptırdık.ben de geçen hafta eşime bu hafta için doktordan randevu alacağımı,ona göre iş yerinden iznimi ayarlayacağımı ve artık gitmemizin zamanı geldiğini söyledim.yine beni geçiştirdi.ben muhasebe müdürüyüm ve meslektaşlarım bilirki özellikle perşembe,cuma ve pazartesi günlerimiz yoğun geçer.bu sebeple istediğim doktordaki randevuyu çarşambaya aldım,iş yerimi de ayarladım,eşime de bir gün önce dedim böyle böyle yarın gidiyoruz,hem sperm testi verebilmek için de en uygun zamanımız.(3-4 günlük cinsel perhiz).tabi yine ıvır zıvır birsürü şey saydı,pazartesi al izin gidelim bilmem ne bir sürü bahane saydı kısaca.yine sesimi çıkarmadım.4-12 vardiyasında olduğundan o geldiğinde uyumuştum.sabah beni işe gitmem için uyandırdı ben de izin aldım gitmicek miyiz dedim yaa uff bilge kes yat uyu filan dedi döndü uyudu.benim moralim bozuldu yüzüm düştü tabi.uykudan uyandı bi de bana sormaz mı tekrar sen neden işe gitmedin diye.ben de dedim sana söylemiştim izin aldım ama senin canın g,tmek istemediğinden iznim boşa çıktı diye vayy efendim demez olaydım,başladı avazı çıktığı kadar bağırmaya sen bana emrivaki yapamazsın,gitmiyorum gitmicem,sen kimsin daha neler neler etrafı dağıttı,eline ne geçtiyse attı,tabi bunun yanında bayağı da vurdu,dedim sen neyapıyosun ben ne dedim ne yaptım sana ,ben öyle dedikçe daha çok sinirlendi vurmaya devam etti.kollarım mos mor.sonra bastı işe gitti.gece geldiğinde ben oturma odasında uyuyordum,geldi beni uyandırmaya çalışıyor,kalk ne olur yatağına yat ,özür dilerim bilmem ne.. tabiki gitmedim.utanmadan gelmiş özür diliyor.ne yani bu kadar basit mi ,ben gitmeyince o da salonda yatmış vicdan azabi çekiyor şuan muhtemelen,yanıma yanaşamıyor,o günden beri salonda yatıyor.
ne yapıp yapmamak konusunda kararsız kaldım,evet bu ilk değil ne yazık ki eşim sinirlerine hakim olamayınca bana vuruyor ya da evdeki eşyalara zarar veriyor.,daha önce 2 kez de aynısını yapmıştı.televizyon kırıldı,evdeki kapılar kırıldı vs.ve en büyük hata benim affettim.eminim yazılanları okuduktan sonra bir çoğunuz boşan diyecek,yapamıyorum,gidemiyorum,annem eşimi hiç istemedi evlenirken hiç hem de hiç.böyle zamanlarda aklıma geliyor,kadının varmış bir bildiği diyorum.ve bana da demişti ki gidiyorsan herşeyi göze al da git,eşim bana böyle böyle yaptı diye asla kapıma gelme.şimdi gidemiyorum anlatamıyorum bile bişey,herkes beni mutlu mesut sanıyor,anlıcaklar diye ödüm kopuyor.
evet başta da dediğim gibi bugün evlilik yıldönümüm,hatta yarın da doğumgünüm.ve yaşadıklarıma bakın..şimdi eminim bugün yarın kendini affettirmek için bişeyler yapmaya çalışacak.ama bu kez farklı içim soğudu resmen,yüzünü görmeye katlanamıyorum.ben bunu hakedecek ne yaptım..affetmiyeceğim,affetmemeliyim..Şu mübarek saatlerde Rabbim e sığınıyorum,bir çıkar yol lütfen..
kimseye anlatamadığımdan buraya yazmak istedim.Allah sonumuzu hayr etsin..
Allah birşeyi vermiyorsa vardır bi hikmeti.

Böyle bir adamdan çocuk yapmak niye istiyorsun arkadasım, kendine yazık değil mi. Adam kendinde bunu eksiklik olarak görüyor, sorunun kendinden olduğunu biliyor ve edepsizlikle üste çıkmaya çalışıyor, sen anlayamıyor musun, o doktora gelmeyecek çünkü sperm sayısı düşük ve o bunu kişiliğine tehdit olarak algılıyor, seni de döverek bastırmaya çalışıyor.
Yapma arkadasım yapma, işin de var , kimseye muhtaç değilsin, çoğu kadın kocasını seviyor, kaç yıllık evliler mecbur kalıp severek ayrılıyor çocuğa rağmen , bazısının maddi durumu bile Yok üstelik, senin maaşın var , ayağını bağlayan çocuğun yok, daha niye duruyorsun o adamın yanında. Sevgi nedir Allah aşkına, kimse vazgeçilmez değildir. Topla kendini, sen kendi ayaklarının üstünde dimdik durabilirsin, kimseye muhtaç değilsin! Bir ömür böyle mi geçirmek istiyorsun, boşanmayacaksan bile eşin öfke terapisi almadan, çocuk için doktora gitmeyi kabul etmeden affetme, sakın
 
Katılıyorum,annemin arkadaşlarından birinin çocukları olmuyordu.İlk yıldan belli olmuş kesin olamayacağı.Su gibi kız,kaderim diyerek susup oturmuş.Ama adam nasıl bir psikolojideyse kadına neler yapmış.Dövüp mosmor etmeler,yerlerde sürümeler.Herkes adamı düzgün biri sanıyor,saygı gösteriyordu.Kadın 54 55 yaşlarındayken eşi öldü.Bir kaç yıl sonra evlendi.Anneme ağlayıp anlatırken şahit oldum.Böyle insanlarda varmıymış,hayatta mutlulukta varmıymış.Ben her evliliği bizim gibi,her adamı eski eşim gibi sanıyordum demişti.Ne çare,yılları boşa geçti,kendinde sorun olmadığı halde çocuk şansını kaybetti.Yaptığı fedakarlığın hiç kıymeti olmadı.Hiç değmiyor hiç,kıymet bilmeyeni kimse çekmesin,yolunu çizsin,yürüsün...
Gecen burda 22 yaşında bir kız konu açmıştı, boşanıyorum diye. Ben daha çok gencim,seviyorum ama bir ömrümü bu adamın yanında geçiremem diye yazmıştı çok ta kararlıydı, helal olsun dedim, ne kadar akıllıca düşünüyor, ben o yaşlarda salak gibi dolanıyordum ortalarda :) böyle akıllıca davranamazdım heralde , böyle bişey başıma gelse. Kadınlarımız akıllı olmak zorunda, heleki Türkiye şartlarında
 
Annenize gidememeyi bahane etmeyin. Muhasebe muduruyum diyorsunuz. Maddi manevi kendinize yetebileceginize ben inaniyorum. Dunku cocuk veya geliri olmayan aciz biri degilsiniz.

Hic bir sey siddeti hakli cikarmaz. Ama bosanmayacaksaniz bir daha adami doktora gitmeye zorlamayin. Gurur mu dersiniz kompleks mi dersiniz erkekler bu konularda fazla takintili. Damarina basmayin. Cocuk zorunlu bir sey degil. Belki de esiniz sizin sandiginiz kadar istemiyor da cocugu... Savsaklamasinin sebebi bu olabilir. Bence allah biliyor da size evlat vermiyor. Siz bir melegin dayakci bir babayla buyumesine omur boyu bundan izler tasimasina nasil sebep olmaya cesaret edebiliyorsunuz onu da anlamiyorum ama...

Yok illa cocuk istiyorsaniz ve adam tedaviyi kabul etmiyorsa bosanin. Baska adam mi yok?
 
öncelikle yorum yapan herkese çok teşekkürler..
şiddet benim de en karşı olduğum şeylerden biri,Rahmetli babam az yapmamıştı,annem,bizler hepimiz çok çektik,içer içer gelir döverdi sudan sebep hani şu filmlerde olanlardan..şimdi de ne yazık ki annemin kaderini ben yaşıyorum gibi,evet eşim alkol almıyor ama sinirlenince de ne yapacağını bilmiyor,kendine hakim olamıyor..annesi,babası yok,abileri vefat etti,şuan ailenin yaşayan tek erkeği diyebilirim.2 tane görümcem var,onlara anlattım her defasında konuşuyorlar,kızıyorlar ama sonuç yine aynı.
evet ben de kendime diyorum neden çekiyorsun bu kadar şeyi,çoluk yok çocuk yok,çalışıyosun maaşın iyi..sevgiden mi aşktan mı,hayır asla değil..anneme bundan önceki yaptıklarını anlatmıştım,kadın deliye döndü bağırdı çağırdı,daha o zaman demişti kızım ne olur gitme evine ben çektim yıllarca sen çekme sen benim evladımsın diye,ben yine seviyorum anne diyip peşine takılıp gelmiştim evime.
sizler böyle yazdıkça yaşadığım herşey,yaptıklarım ve çektiklerim bir bir geçiyor gözümün önünden..Rabbim bana cesaret versin.
 
Back