Merak ettiğim bir soru var, kadınlarımızın çoğu evlilikte ayrı gayrı olmaz diyorlar, aslında haklılar da. Fakat evlendiğimiz adamı yeri geliyor tanıyamıyoruz, nasıl bir insana dönüştü, asla böyle yapmazdı diyoruz. Mallar mülkler, arabalar kocaların üstüne oluyor, 'Onun olan her şey benim' diyoruz ama bizi zırnık koklatmamakla tehdit ediyorlar. Boşanmaya gelince iş, bir şekilde malları kaçırıp başkasının üstüne yapıyorlar ve ortada dımdızlak kalan biz oluyoruz.
Annem dedi ki, 'Baban benden hiçbir şeyi esirgemez maddi manevi, ama yine de benim kenarda biraz birikmişim var. Aramızda kalsın, dünyanın bin bir türlü hali var.' Annemle babamın çok büyük kavgaları olur ve babam hep tehdit eder, 'Bu evler de benim araba da benim kime ne konuşuyorsun vs' diye ve çok üzülürüm duyduğumda. O yüzden hiçbir evliliğe tam inancım ve güvenim yok. Her kadının yapabileceği bir mesleği ve kendine ait bir banka hesabında az çok birikmiş parası olmalı. Maaşlar ortak hesaba gidebilir, nasıl olsa beraber harcanıyor ve boşanılsa da herkes kendi maaşını bireysel almaya devam ediyor ama ortada beş parasız ve nafakaya muhtaç kalmaktansa... Bana böylesi daha mantıklı göründü. Rabbim, kimseyi eşleriyle bu şekilde imtihan etmesin..