Kızlar merhaba;
Öncelikle umarım yanlış yere başlığı açmıyorumdur..
Ben temmuz ayında evleniyorum..nerdeyse 5 seneye yakın ilişkimiz mutlu sonla bitecek inşallah..biz birbirmizi ilk gördüğümüz andan itibaren evliliği hayal ettik hep..şuan deli gibi mutlu olmam gereken bir dönemdeyken ben baba evinden ayrılmanın zorluğunu şimdiden yaşamaya başladım..
evlenenlere hep özenirdim..ohh ne güzel sevdiğini almış bir ömür boyu onunla derdim.ama şimdi gelin görünkü anneme baktıkça ağlamak geliyor..sık sık onlara sarılmak istiyorum..daha cok vakit geçirmek istiyorum..üniversiteyi dışarda okudum haftalarca görmediğim zamanlarda oldu..ben başka bir sehre gelin gidiyorum ve bu sefer üniversite dönemindeki gibi güçlü hissetmiyorum kendimi..sanki onlar olmasa benim bi yanım hep eksik kalacak gibi..
bu arada aramız 2 saatlik bir yol yanii hafta sonları görüşme ihtimalimiz çok yüksek.yinede bunu kendime anlatamıyorum..
dün iş yerindne bir arkadaşın nikahına gittim..kızla çok bir samimiyetimiz yoktu..kızın nikahında nasıl gözlerim doldu anlatamam..bende vertigo hastalığı var strese bağlı baş dönmelerim oluyor..başım öyle kötü oldukii.
böyle oldukça kendimi daha da güçsüz hissettim..ben düğünümde ne yapıcam ağlayıp ağlayıp başımımı döndürücem yada ne bilim günümümü zehir edicem..nasıl atıcam bunu üzerimden bilmiyorum..
sevdiceğime kavuşacağım işte bundan güzel şeymi var diyip kendime kızıyorum..ama lafta geciremiyorum..
sizler evlenirken nasıl olmuştunu??çok mu normal şu durumum biraz deneyimlerinizi dinlemek adına bu başlığı açtım..
şimdiden teşekkür ederimm
Öncelikle umarım yanlış yere başlığı açmıyorumdur..
Ben temmuz ayında evleniyorum..nerdeyse 5 seneye yakın ilişkimiz mutlu sonla bitecek inşallah..biz birbirmizi ilk gördüğümüz andan itibaren evliliği hayal ettik hep..şuan deli gibi mutlu olmam gereken bir dönemdeyken ben baba evinden ayrılmanın zorluğunu şimdiden yaşamaya başladım..
evlenenlere hep özenirdim..ohh ne güzel sevdiğini almış bir ömür boyu onunla derdim.ama şimdi gelin görünkü anneme baktıkça ağlamak geliyor..sık sık onlara sarılmak istiyorum..daha cok vakit geçirmek istiyorum..üniversiteyi dışarda okudum haftalarca görmediğim zamanlarda oldu..ben başka bir sehre gelin gidiyorum ve bu sefer üniversite dönemindeki gibi güçlü hissetmiyorum kendimi..sanki onlar olmasa benim bi yanım hep eksik kalacak gibi..
bu arada aramız 2 saatlik bir yol yanii hafta sonları görüşme ihtimalimiz çok yüksek.yinede bunu kendime anlatamıyorum..
dün iş yerindne bir arkadaşın nikahına gittim..kızla çok bir samimiyetimiz yoktu..kızın nikahında nasıl gözlerim doldu anlatamam..bende vertigo hastalığı var strese bağlı baş dönmelerim oluyor..başım öyle kötü oldukii.
böyle oldukça kendimi daha da güçsüz hissettim..ben düğünümde ne yapıcam ağlayıp ağlayıp başımımı döndürücem yada ne bilim günümümü zehir edicem..nasıl atıcam bunu üzerimden bilmiyorum..
sevdiceğime kavuşacağım işte bundan güzel şeymi var diyip kendime kızıyorum..ama lafta geciremiyorum..
sizler evlenirken nasıl olmuştunu??çok mu normal şu durumum biraz deneyimlerinizi dinlemek adına bu başlığı açtım..
şimdiden teşekkür ederimm
şimdiden tebrik ederim seni canım.. ama anne babana düşkünsen de ayrılmak zor olur herhalde.. ben henüz evli değilim, ama düşününce benim de içim tuhaf oluyor.. yanlarındayken ne kadar anlaşamasak da, bizim kahrımızı koşulsuz çeken insanlar onlar.. umarım sen de bu dönemi çabuk atlatıp hemen yeni hayatına alışırsın..
duyunca yaklasdıkca seslsr bende bı tuhaf oldum 
babamı ılk kez aglarken gordum koca adam okadr cocuk evlendırdı ablamda aglamayan adama bı bakdım aglıyor kıyamdım bende basladım aglamaya ama kendımı sıkdım aglamamk ıcın 
