- Konu Sahibi Fotosentez
-
- #1
bastan son kadar katılıyorum ve sasırıorum böyle mecburlarmı yorumu gördkce peki bende bi anneym ailem var çocuklarm var ve biz kim için kimin gelecegi için çalışıp kazanıyoruz şimdi erkek aileleri kız ailesne yaptırıo herseyi bnm çogu gördügüm misal ben esimin ailesi çoıkardı üç daireleri var biz kirada oturduk kiramı vabam verdi baktı olmuo daire verdi dm allah razı olsn peki neden bu erkek tarafı bu kadar bencillşti hem yardm etmzler hemde yük olurlar sonra nenmde iki oglm var bilmşorm bıl olur ama kızın gakkını ogluma oglumn hakkınıkızıma geçirm
Eger ailelein durumu el veriyorsa ve el verdigi ölcüde kesinlikle yardim edilmeli.
Hele ki dediginiz gibi 2-3 evi olupta cocuguna yardim etmeyen baba -anne kesinlikle cimridir.
Herkes aldigi herseyi bu dünyada birakip gidecek,hirsla biz herseyi kendimiz yaptik,onlarda kendisi yapsin diyen , durumu elverisli aile iyi insanlar oldugunu düsünmüyorum.Avrupa ülkelerinde de ayni sey gecerli cünkü ,kari - koca kasada aldiklari iki domatesi,yogurdu bile ayri ödüyor.Iste bizim on yil sonra ki halimizde böyle olacak.
Ayrica dinen bir baba cocugunu evlendirmeye mecburdur( durumu el verdigi ölcüde,lükse kacmadan, """fakir degilse""")
Bu sadece örf adet degil ,dinimizinde gerektirdigi birseydir. Bu fikre karsi cikan yani gayrimüslim olanlara diyecegim birsey yoktur.
Öncelikle derdinizi çok uygun ve ılımlı bir dille anlatmışsınız tebrik ederim...
Evliliklerde düğün ve sonrasında aile desteği konusu aslında son yıllarda eskiye nazaran farklılaşan bir durum...
Bununda sebebi bence kesinlikle tek taraflı değil. Şöyle ki;
Eskiden ailelerin alım gücü çok daha iyi olmasa gelenek ve göreneklerimiz dolayısı ile çok daha fazla elinin taşın altına koyarmış aileler...Ancak bakıldığında günümüz şartlarından çok daha farklıymış o dönemler...Örneğin düğünü aileler yaparmış ama maddi durumları uygun değilse salon tutmaz sokakta yaparlarmış...yada eşya kavramı 1 halı 1 yatak 2 koltuktan ibaretmiş...tabi toplumun genelini baz alıyorum yanlış anlaşılmasın...ben annem ve onun yaşlarındaki akrabalarımla geçmişten konu açıldığında hepsinden duyardım mesela evlenirken buzdolabımız yoktu yada televizyon yoktu vs gibi cümleler...
Aileler temel ihtiyaçları alır, bütçeleri doğrultusunda düğün yapar, yeni evlenecek çiftlerde ne gelirse gık demeden kabul ederlermiş....
İşte o neslin çocukları şimdi evlenme çağında ve inanın bana ''çocuğunuz olduğunda anlayacaksınız'' derler yaişte onlardan biri de insanların kendi yaşayamadıklarını çocuklarına yaşatma çabası...
Günümüzde ise alım gücü eskiye nazaran daha düşük gibi görünse de aslında ülkenin geneli hala aynı...Ama temel ihtiyaç dediğimiz kavramlar o kadar değişti ki...Annem ilk evlendiğinde 2 gözlü ocakta yemek pişirirken benim için elektrikli pişirici temel ihtiyaç meselaTelevizyon tamamen zorunlu...Erkeğin bulaşık makinesi şimdilik almayalım zaten iki kişiyiz elde yıkarsın demesi nişan atma sebebi...Ot süpürgesi olmadığı gibi elektrik süpürgeleri bile sulu sisteme geçmiş durumda...
Tamamen genelleme yapıyorum tabi ancak temel ihtiyaçlar arttığı halde 25 sene önce asgari ücretle çalışan, şimdinin evladını evlendirecek babasının gelir düzeyi de aynı...Ve maddi desteği bu bütçe üzerinden sağlamaya çalıştığında pek çok gencimiz alınanları beğenmiyor buda bir gerçek...
Biraz daha alım gücü yüksek, dediğiniz gibi 2-3 evi olan kesimde ise bakış açısı farklı noktalara kayabiliyor..Mesela;
Son yıllarda hepimizin malumu kadınımızın kendi ayaklarının üzerinde durabilme yetisi arttıkça erkek egemen baskıcı evlilikler çok uzun ömürlü olmuyor...boşanma oranlarında ciddi bir artış var...Dolayısı ile aile bu kız bizim oğlanı 2 seneye boşar gibi bir önyargı ile yaklaşıyorsa ''ölü yatırım'' yapmak istemeyebiliyor...
Yada kendi alın teri ile kazanmış bir baba çocuğunun da çalıştığını emek verdiğini görmeden hazıra konmasını istemeyebiliyor...
Yeni evlenecek gençler ise günümüz şartlarında çoğu zaman bir beklenti içerisinde ailelerden...
Ancak aileler sadece destek olsun değil ''bizim istediğimiz şeyleri alsın'' şeklinde bir beklenti bu...
Yani sebep ararsak daha çok buluruz aslında ancak ailelere karşı saygıda kusur edilmediği sürece işler sarpa sarmıyor...
Tabi ''bu özel günün hayallerindeki gibi olması'' isteğindeki gençler saygıda kusur etmeseler bile mutsuz oluyorlar...
Sonra buraya konu açıp mutsuzluklarını dile getirdiklerinde verilen tepkiler de aslında sandığınız kadar kötü değil...ancak insanlar birbirlerini anlamadıkları noktada geriliyor ve daha gergin bir şekilde yazıyorlar sadece...
Oysaki söylenmek istenen ''Madem mutsuzsun onlara böyle bir misyon yükleme ne alacaksan kendin al''...Çünkü maddesel şeylerden kaynaklı mutsuzlukların birbirine yansıtıldığı ilişkiler çok çabuk yıpranıyor...
Birde sadece doğurup okutmak mıdır demişsiniz ya...Bir anne olarak bence bir ailenin asıl görevi sadece erdemli bir evlat yetiştirmektir...daha fazlasını ''görev'' olarak addetmek çok doğru gelmiyor açıkçası...Maddi anlamda imkanlarım doğrultusunda elbette her türlü ihtiyacında yanında olurum evladımın...ama görevim olduğu için değil...''canım'' olduğu için...
Dolayısıyla hayatının merkezine saygı ve sevgiyi yerleştirebiliyorsa bir aile orada zaten böyle sıkıntılar çıkmıyor...Dediğiniz gibi 3 yorganı varsa 1 ini değil 2 sini veriyor...Yada evlatları, sadece ailesini zora sokmamak adına kendim yaparım diyor...
Ve son olarak...
Şairin tabiriyle yolun yarısına yaklaşmışken ömrün bu hayattan öğrendiğim bir şeyi de yazmak istiyorum;
''Konu ne olursa olsun'' hayatımızdaki insanlardan (eş,çocuk,aile, arkadaş vs sıfatlarına bakılmaksızın) maddi manevi beklentilerimiz ile mutluluğumuz ters orantılı...
.Dert mi değil mi tam bilmiyorum, ama başıma geleceğini düşündüğüm ve burda hep aksi oldugu için için sizlere danışmak istedim. Amacım kimsenin düşüncesini lekelemek ve yanlış demek değil, lütfen yanlış anlamayın. Ben sadece farklı düşünceleri anlamaya çalışıyorum.
Burda açılan bir çok konuda, bir çok bayan evlenirken eşlerinin ailesinin yardım etmek istemediğini söylediğinde, eşim ve ailesi bize yardım etmedi kendimiz yaptık, etmek zorundalar mııııı zorundalar mııııı, onlara güvenip de mi evlendinizzzz deniliyor.
Ben bu mantıgın tamamen dışında yetiştim büyüdüm.
Bizim burda, kız olsun erkek olsun, her iki tarafın ailesi de, karınca kararınca, edebildikleri kadar yardım eder evlenecek çiftlere. Ev kurmak zordur denir, sadece onlarda değil aile bireyleri de sorar eksiğiniz ihtiyacınız var mı diye. Her iki tarafın destiğyle ev kurulur.
Kiminin evi olur diğer taraf eşya alır kimin ailesi eve yardım eder, kiminin hiç bişeyi yoktur ailesinin ama evinde 3 yorgan varsa 1 ini evli çifte verir. Yani anlayacağınız para değil mal mülk değil, destek yardım anlamında. Herkes ne yapabilirse, ne verebilirse onu yapar evli çifte yardım eder.
Ama bu bir Türkiye gerçiğymiş herhalde ben burda gördüm. Herkes bu konu geçtiğinde zorunda değiller onlara mı güvendiniz diyor. Ya elbette eşşek kadar adam olmuşuz. Babam yapar diye evlenilmez de, hiç mi ana baba desteği olmaz.
Bir bayan yazıyor, annemler acayip zenginler hiç destek vermediler, diğer bayan, kayınpederimin bir dolu evi var malı var iğne bile almadı. Ya ben anlayamıyorum bunlar nası normal geliyor?
Ben demiyorum adam en baştan ev alsın dizsin araba alsın versin elbette olmaz, bazı şeyler gençlere kalmalı ki o evin barkın değeri olsun. Ama iğne de alınmaz mı be kardeşim? Biz millet olarak yeni ev alana bile hediyeyle giden insanız. Evlenenlere altın takan, çocuklara altın takan hastaya kolanyayla giden insanız. Herkes adetlerimiz diye tutturken, efendim çocuğu olur gelenektir kayınbaba adı koyulsun, bayramda adettir önce erkeğe gdilsin vs vs gibi adetlere bu kadar düşkünken, neden evlenen çiftlere yardım konusunda zorundalar mıııı zorundalar mııııı diyoruz?
İş zorundalık değil elbett. Zor olur ama sıfırdanda kurulur ev bark. Ama evlada destek, ki sadece maddi değil manevi destek de, evladın arkasında duruldugunu göstermez mi? Buna da cevap bu yaşa kadar büyütmüş oluyor. Ama bu zaten yapılması gereken birşey değil mi? Ben çocuk doğursam onu okutsam bu marifet mi? Ben zaten doğurduğum çocuğa bilinçli bi ana babaysam bunu yapmak zorunda değil miyim?
Ha birde işin ana baba boyutu var. Senin evinde ekmeğin var, cebinde paran var. Ama kızın aç. Oğlun aç. Yada eksik, yarım. Sıkıntıda. Durumu siz düşünün, bi ana baba olarak evinizde tok yatar mısınız? rahat olur musunuz? benim tırnağıma taş gelse annemin canı yanar. Ben bu sıkıntılarla olsam nası uyur ki bir anne baba?
Ha imkan olmamak ayrı. Dedim ya ben ev dizsin demiyorum asla, bir şeyin sadece erkeğe yada sadece bayana atılması da aynı derece yanlış. Çok yanlış. Ama elinde ne varsa birazını kendi öz çocuğuna vermek neden zorundalık gerektiriyor?
Ben kendimi onların yerine de koyuyorum. Mesela benim 2 tane evim var, param var emekliyim kendimi rahat dönderiyorum maddi anlamda. Ama benim kızım / oğlum sıkıntıda. bin lira maaşı 400 tl kirası var. Ya ben neden yardım etmeyeyim ki çocuğuma imkanım varken?
Mesela benim ailemde şu vardır, mesela benim evleneceğim adam ayda 50 bin maaş ta alsa, yada benim bırakın evi şatomda olsa, karşı taraftan oğullarına maddi manevi bir desteğin gelip gelmediğine çok dikkat ederler. Tekrar ve tekrar diyorum, size ev alalım 10 bine mobilya alalım değil. Dedim ya, sende 3 yorgan vardır, 1 ini verirsin. Yada kıt kanaatsındır, manevi anlamda kızın erkeğin yanında olursun. Elbette destek sadece maddiyatla olmaz.
Dedim ya ben böyle büyümedim, bana bu mantık acayip geliyor. Siz farklı düşünüyorsanız anlamak istedim. Ciddi bir ilişkiye sahibim, çok şükür benimde erkek arkadaşımın da ailesinin maddi durumu iyi biz ailelerimizin vereceği maddi yardımları, tv buzdolabı vs gibi kabul etmeyip toplu para alıp en başta peşin alıp ev almak istiyoruz, içini kendi imkanımızla döşemek istiyoruz.
Bunu düşünmek yanlış mı? Hiç mi bir şey beklememek lazım?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?