Evin minik köpeği 3 haftalık bebeği parçaladı

Mune .!.:

Katılıyorum, maalesef hayvan sahiplenen insanların bir kısmı onunda bir canlı olduğunu, Duyguları olduğunu ve aynı bizler gibi psikolojilerinin bozulduğunu düşünemiyorlar

Benim terrier'im ki hayvanları çok sevdiğim için onu bana nişanlıyken eşim getirmişti, eşime de alışıktı ama buna rağmen evlendiğimde Tarkan'ın o zamanlar çok meşhur olan oynama şıkıdım şarkısında resmen ağlardı bizde sürekli müzik Açıktır, alışıktı yani müzik sesine, hiçbir şarkıya tepki göstermezdi ama ne zaman Tarkan'ın o Şarkısı çıksa televizyona yaklaşır başlardı ağlamaya, kimbilir belki baba evini özlüyordu,
Şimdiki bebeğimde duygusal, anne şefkati istediğinde kucağımda uyumak ister, ben onun için annesiyim, hala bebek sayılır, kucağımda uyurken dilini emiyor emzik gibi, o yüzden diyorum hayvanlara çocuk gibi yaklaşmak gerek, onlar 3-4 yaşındaki bir çocuğun aklına sahip hiç büyümeyen, içgüdüleriyle hareket eden canlılar, devamlı ten teması ve sevgi istiyorlar, biraz ilgi azalsa bunalıma giriyorlar.
Hayvan sahiplenmek isteyenler bunları bilerek sorumluluk alabileceklerse sahiplenmeliler, yoksa hem ev halkına hemde o zavallı hayvancıklara yazık etmiş olurlar

Genişletmek için tıkla...

kararsiz_2013 .!.:

Ya Mune abla, anladigim kadari ile sen hem harika bir annesin, hem harika hayvan sahibisin. Yani neredeyse "beni evlatlik alirmisin" demem geliyor içimden

Dedigin gibi, birçok insan köpekleri küçükken, "aah çok tatli buu" diye alip, sonrada gereken egitimi vermiyorlar. Sonrada hayvan hirçin olup, içgüdüsel hareket edince millet sasiriyor.

Kendim bir hayvan sahibi çok olmak isterdim, fakat köpek korkumdan bir türlü kopamiyorum. Son derece dürüst, koruyucu hayvanlar oldugunu biliyorum, fakat korku iste bu. Küçüklügümde travma yasadim diyelim. Bu korku olmasina ragmen, ben asla hayvanlara kötü davranilmasini istemem. Dedigin gibi, neye basladigini bilerek bir hayvan sahibi olunmasi gerekiyor.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim kararsız, elimden geldiğince iyi bir anne ve evcil bakıcısı olmaya çabalıyorum, evet maalesef bazı insanlar, herkes için demiyorum bazıları hayvanları bebekken tatlılar diye alıyor, bir kısımda özellikle büyük ırk köpek sahiplenenler Hayvanın büyüyünceki Görüntüsü yüzünden alıyor, sonra o hayvancık iyi beslenemediği vs durumlarda tam istenilen görüntüye sahip olmayınca sokağa atılıyorlar
Bilmiyorum valla ama yani bir hayvan sahiplenilecekse gerçekten iyi düşünmek gerekiyor, çok sevecek ve o sevgi sayesinde dökülen tüyleri, bazen halıya, koltuğa Kaçırılan tuvaletleri, arada mızmızlanmaları göğüsleyeceklerse sahiplensinler, sahiplenmek meşakkat, sabır işi.
Sahiplenmek isteyenlerin sabrı yoksa bıraksınlar, başka sevecek insanların yuvasında bulsunlar mutluluğu hayvanlar.

Ben benim köpüşüme Aşkım diyorum ötesi var mı? Aşkım o benim, büyümeyen hep çocuk kalacak sevimli arkadaşım.

Korkmayı cidden Anlıyorum, insanlar geçmişte Yaşadıkları kötü tecrübeler yüzünden hayvanlardan korkabilir, buna asla sözüm olamaz fakat zarar verilmesini kesinlikle hoşgörmem zarar verenlere tahammülüm yok çünkü benim eskiden baktığım yavru kedilerim içinde hayvanlara karşı öfke olan biri Tarafından zehirlendi1'i Hariç Diğerlerini kurtaramadım, gözümün önünde acı çektiler ve ben hiçbirşey yapamadım
Öyle insanları Allah'a havale ediyorum.