genç anneler iyiki genc anne olmuşsunuz.keşke bende 22 hatta 20 yaşımda anne olsaydım.çünkü şu an o zamanki enerji ve cesareti kendimde bulamıyorum.ben bu bebeği çok bekledim.uzun seneler hep olcağı zamanı bekledim.ve elhamdülillah 29 yaşımda kızıma kavuştum.(10 gün sonra 30 olacam).
ben de onca senenin üstüne yıllardır kurulu bir düzenimizin ve 2 kişilik hayatın rahatlığından ve başıboşluğundan sonra bebekli hayata alışmaya çalışıyorum ve tabiki çok zorlanıyordm,önce den her işim planlı idi.misafirimi en güzel şekilde ağırlıyordum.akşamları ve haftasonları eşimle dolu dolu vakit geçiriyordum. ve ütüm temizliğim yerli yerindeydi.ben bebek oluncada herşey aynı olacak sandım heralde ki şimdi akşama kadar pijammaılı yatagını bile kapatamayon darmadağınık biri oldum.ve bunları yapamayınca ve bebeğimi durduramayınca dayanamadığımı hissediyorum.napıcamı şaşırıyorum.mesela buğun 11 den beri kızımı uyutmaya çalışıyorus saat suan 6 ve eşim kucağında bebişle solonda 4 dönuyor..ben artıkk zayıflayan sinirle kızıma bağırdıgımı fark ettim ve çok üzüldum çünkü buna hakkm yoktu.bu zorluğa biz kendi isteğimizle talip olduk hatta olması için günlerce ağladım.inanın arkadaşlar öyle üzülüp ağlamaktansa böyle yorulmak ,dağınık olmak ,bakımsız kalmak,eşinle iki kelam edememek ,uykusuz kalmak hepsi büyük bir nimet.şimdi onun yüzüne bakınca iyiki uykusuz kalıyorum iyiki onun için dağınık yaşıyorum diyorum.çünkü o benim yıllarca beklediğim en büyük mutluluğum.ya hiç olmasaydı.allah butun bunları anne olmak isteyen herkese yaşatsın.
bizde şimdi eşimle bir nisan gelse diye gün sayıyoruz.durmayınca alır kızı sokağa atarız kendimizi diye