Evde bebeğine bakmak mı, kreşe verip iş hayatına mi girmek ?

Çalışmak çok güzel bunun varlıklı olmakla ilgisi yok kendini iyi hissetmek bir nevi işe yarar hissetmekle ilgisi var belki ancak 6 aylık bir bebek zorunlu olmadıkça bırakılmalıdır.en azından 2 yaşını doldursun.
 
Hem fikirim üç yaşında yiğenim var korkuyorum açıkçası
 
Madem durumunuz iyi ,ben olsam 3 sene çocuğuma bakar sonra iyi bir kreşe verirdim, 3 sene çok çabuk geçiyor sonra da rahat kariyerinize devam edersiniz, tabi söyle de bir gerçek var çocuk bakmak çalışmaktan daha yorucu ve daha stresli .....
 
Kesinlikle çocuğuna bak... üstelik ihtiyacın da yokmuş. . İyi bir anne olmak en güzel meslek bence..
 

Sizi şubat anneleri topiğinden hatırlıyorum :)
Şahsen işi bıraktım ve kızım 3 yaşına girene kadar çalışmayı düşünmüyorum.
Şimdilerde eve bırakıp 2 saat dışarı çıksam bile özlüyorum.
Kaldıki işte çalışmak...aklım tamamen onda kalır, bi verim alamam.
Çalışan kadınları bi kez daha takdir ettim bu dönemde.
Ben yapamazmışım onu anladım.
Çünkü kızımın en güzel vakitleri sabah uyanmasından ikindi vaktine kadarki Zaman.
Sonra yorgunluk huysuzluk başlıyo.
Çalışıyo olsam onun en güzel Zamanlarını göremeden büyüyecek.
 
bence kızınız 2 yaşına gelmeden işe dönmeyin aranızdaki bağın kuvvetlenmesi için zamana ihtiyacınız var. sonrası için çalışmanız taraftarıyım
 
Soran olmuştur belki.
Kreş öğretmeni olarak açıklar mısınız neden vermezdiniz artıları eksileri nelerdir
 
Soran olmuştur belki.
Kreş öğretmeni olarak açıklar mısınız neden vermezdiniz artıları eksileri nelerdir
Cocuklarda okul fobisi olusuyor. Cok çabuk sıkılıyolar okuldan. Icine kapanik bireyler oluyolar. Robot gibi sabah okula gelip aksam gidiyolar.en onemlisi anne babayi evlwrini cok ozluyolar. Zaten 24 25 yasina kdar okula gidecekler bırakalım 3 4 yasina kadar aile yaninda olsunlar. Tabi bu imkani olan aileler için gecerli. Calisn ve bakici ya da kresten baska secenegi olmyn anneler mecburen birakiyolar cocuklari.
 
Ben para için çalışıyorum , çalışmayı da zerre kadar sevmiyorum. Çalışmasam yine aynı şartlarda yaşayacak olsam çocuk olsa da olmasa da bir dakika düşünmez ayrılırım işten ki çok iyi işim var. Maddiyatı tatmin edici , 8-5 mesai, hafta sonu bayram seyran tatil.

Ama çalışmayı, hergün 50 kişi ile muhatap olmayı , sorumluluğu ile her bir adımda 40 kere düşünmeyi sevmiyorum.
 
Benim yaklaşık 14 aylık kızım var bebekler emeklemeye ve yürümeye başlayınca ne kadar çok düşüyor ne kadar tehlike atlatıyor daha bebeğin 6 aylık olduğu için bilmiyorsun kreşte kim o çocuğun peşinde dolanacak yavruya yazık değil mi? Ben anneme babama zor emanet ediyorum tedbirsiz davranırlar çocuk düşer kafasını vurur diye. Hem diğer çocuklar da ona zarar verebilir. Yazık yavruna maddi sıkıntın da yokmuş bu günler geri gelmeyecek ona göre karar ver.
 
Çalışma. Giden günler donmuyor. 3 yaşına kadar en azından. İlk çocuk da ogrenci olduğu için işi bırakamayan, korkudan ikinci için 8 yıl bekleyen ama ikinciyi doğurunca, Allah'in master planı ile kendi planı tutmadigindan kendini yine çalışırken bulan biri olarak söylüyorum bunu. Bir kaç ay sonra da birçok insanın hayalini susleyebilecek çok iyi bir iş de çalışıyor olacağım ama içten içe kahroluyorum. Gecem gunduzum olmayacak, oysa ben çocuklarıma kek, poğaça, çorba yapmak, kitap okumak, parka gitmek, beraber öğlen uykularına yatmak istiyorum.... Beni teselli eden neredeyse 1 yaşına kadar bebeğime bakmış olmak ve kendimi heder edeceğim işimle çocuklarıma daha iyi bir gelecek sunma imkanımın olması. Seçme şansım olsaydı (ki çok direndim), bir saniye bile düşünmeden çocuklarımla olmayı tercih ederdim. Çalışma 3 yaşına kadar. Bebeğinin en güzel yillarının tadını çıkar.
 
Kızım 2.5 yaşında. Nisanda o kreşe, ben işe başladım. Ayda bir hastalanıyor. Annem bir hafta gelip kızımı toparlayıp gidiyor. Gündüzleri birbirimizi çok özlüyoruz. Her akşam iş çıkışı sarmaş dolaşız bir taraftan da işe başlamak iyi geldi, bütün gün evde tıkılı kalmıyorum. Kızımın konuşması ilerledi, kreşten her gün yogadan dansa sayısız aktivite yapıyorlar. Ne olursa olsun 2 yaşından önce kreşe vermezdim. Sabahları uyanınca kızıma sarılıp zaman geçirmek kadar güzel bir şey yok... tabi 2 yaşından sonra arkadaş ve sosyalleşme ihtiyacı var. Acele etmeyin derim.
 
Ben olsam çalışmazdım bebeğini kendin büyüt durumunuzda iyiymiş cok çabuk büyüyorlar her anına tanıklık etmiş olursun
Oğlum 26 aylık bazen sıkıntı çeksekte çalışmamayı tercih ettim hiç pişman değilim
Tabi mecbur kalan anneleri tenzih ediyorum
 
Ben de bunlari soylemeye gelmistim benim de bebegim 8 aylik kimseye guvenip de birakamam.ac degiliz sukur is beklesin biraz daha kafasindayim.
 
Bi annenin yasabilecegi en guzel duygu; bebeginin her anina sahit olmasidir. Yasam sartlariniz bu kadar iyiyken ona gelecegini guzellestirecek en guzel seyi, sevginizi ve zamaninizi verin bol bol:)
 
Ayni boyleyim. Ben de kreste kalmadim anneannem falan bakti sagolsun iyi de bakti ama annemi tercih ederdim o yuzden kendim bakiyorum cocuguma. Eve maddi bir katkim da yok.
 
En azından 3 yıl çalışmayın derim. Madem ekonomik sıkıntınız yok, çocuğunuzun size ihtiyacı olduğu dönemde yanında olun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…