Kendimi çok kötü hissediyorum. Lise son sınıftayım fakat doğru düzgün bir arkadaşım yok. Bir tane çok sevdiğim arkadaşım vardı fakat o da "hiç beni dinlemiyosun, içten değilsin" gibi bahanelerle arkadasligimizi bitirdi. Okulumuz küçük bir okul herkesi tanıyorum kafama uyan bi insan yok o yüzden okuldan kimseyle arkadas olamam. Zaten son senemiz herkes ortamini kurmus. Herkes dedikoducunun teki samimi değiller. Yapayalnız kaldım. Cok zoruma gidiyor o baskalariyla dolaşıyor sırf bana inat gülüp kahkahalar falan atıyor. Bu durumum yüzünden onumdeki ygs sınavına odaklanamiyorum. Universiteden de umudum yok. Herkes universitede cikarlar konusir falan diyor. Tek istegim bir tane samimi dost ama olmuyo yok kimsenin umrunda degilim ezikce dolasiyorum etrafta. Sorun bendedir belki arkadaslarima olan hislerimi samimiyetimi hissettiremiyorum ama ne yapayim mizacim bu elimde değil. Ne yapmam gerek lütfen yardım edin psikolojm bozuldu artık kimseye guvenemiyorum zaten kimsede konusmuyor benimle. Cevaplarinizi bekliyorum
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Etrafımda insan kalmadı çok yalnızım
- Konu Sahibi Pyopyo
- Başlangıç Tarihi
Seni tanımadığım için şu davranışını düzelt yada şöyle yap diyemem diyemeyiz ama arkadaşın "beni dinlemiyorsun içten değilsin" demesi sana bir ip ucu olmalı.o kadar insanın içinde kendine göre bir arkadaş bulamamışsan sorunu biraz kendinde aramalısın.sorunun ne olduğunu bulduktan sonra arkadaşlarına samimi bir şekilde yaklaşırsan sanmıyorum seni geri çevireceklerini.ayrıca hemen yakın dost olunmaz.bunu yıllar alan birşey.herkesle normal arkadaş olmayı dene.sonra zaten kendine en yakın gelen insanı bulursun dost olursun.
Aslinda benim sorunum temeli 8. Sinifta yasadigim bi okul degisiminden kaynaklaniyor diye düşünüyorum o zamanlar ergenligin tam agir donemlerinde muhteşem arkadaslarimdan ayrilip tanimadigim insanlarin icine dustum ve sansima biraz acimasiz bir sinifa denk geldim o zamanlarda cok alay konisi oldum dislandim daha sonra depresyona girdim. Dikkat daginikligim basladi. Guvensizlik basladi. Yani sorun bende bunu anladim aslinda son olanlarla. Ama arkadasimin bir daha konusmaya yeltenecegini sanmıyorum. Tek çarem okul disinda baska bir sekilde arkadas bulmaya calismak olacak. Nasil yapacagim pek bilmesemde..
- 21 Kasım 2015
- 135
- 108
- 18
- 37
Insan bir seyler paylasacagi bir insan istiyor ama haklısın yani kafaya taktikca daha kötü olacak en azindan sinavima odaklanip bir üniversiteye gidip orada bir gruba dahil olmak..
seni çok iyi anlıyorum.okullarda çok olur bu anlattığın.eğer çabuk kaynaşan birisi değilsen arkadaş ortamına girmek zor olur.yalnız olduğunu ve arkadaş istediğini sınıfına çok belli etmişsin.boşver marjinal ol.bu yaşlar çok acımasız olur canım.alay konusu olmak kaçınılmaz olur.herkese yakın olmaya çalışma.bu dahada samimiyetsiz gösterir seni.herkese eşit seviyede ol.arkadaş bulmaya çalışarak istediğin arkadaşlığa sahip olamazsın.dostlukta aşk gibi beklenmedik anda ilerleyen bir şeydir.aranarak olmaz.böyle boşluktaymış gibi davranırsan kötü arkadaşlıklar edinirsin dikkatli ol
Cookk teşekkür ederim yorumunuz için dikkate alacağım
- 29 Mart 2014
- 276
- 185
- 103
Universite de samimi.arkadasin olsa be olacak .insanlar hep menfaat pesinde . bende.asosoyal bi insanim benim de dostum diyebilecegim insan yok gibi. Ama cevremdeki dostlara bakinca iyiki yok boyle diyorum ve kiskanmiyorum da. Birbirlerinin arkasindan konusmak kuyu kazmaz o bicim .birde sanki.hicbirsey olmamis gibi yuzyuze samimi konurlar. Allah herseyin hayirlisini versin.ibadetlerine.yogunlas ve dersine calis. Hersey gelip gexici cunku. Benim lise ve unv arkadaslarimla yuzyuze gorusmuyorum .uzaktalar.bikaci ile telefonda o da ayda yilda bi.
- 8 Ağustos 2015
- 367
- 168
- 53
- 33
Teşekkürler sınavlarıma odaklanmam gerek haklısınız
