Biraz doldum sanirim.
Konularimi biliyorsunuz sanirim artik.
Birkac zamandir artik duzensiz yasamaktan sikildim. Evet birsuru kilik kiyafet esya aldim, corabimdan tokama kadar birseyim yoktu cunku (evimi terkettim). 7 hafta oldu. Bosanmaya karar verdik. Ex esim gecenki avukat gorusmesinde esyalarini alamazsin tarzinda seyler soyledi (tekliflerini kabul etmedim, kizdi dogal olarak). 10 gunlugune yurtdisina gidecegini ogrendim. Evin anahtarlarini degistirmis olabilir, bilmiyorum. Ama yarin esyalarimi gidip alabilmek icin kac gundur sabirsizlaniyorum.
Biraz once annem ve babamla tartistik bu konu uzerine, alma uc kurusluk kiyafet yuzunden 'esyalarimizi caldi bilmem naapti' diye iftira atar bu insanlar diye.
Ben artik 'ilerlemek' istiyorum. Hayatimin 'duzene' girmesini istiyorum. Odam kurulsun, hazirlansin istiyorum. Bu haftanin basinda odama yeni mobilyalar esyalar aldim, hersey kutularla duruyo holde cunku once odamdaki diger esyalarin cikmasi gerek.
Uzatmak istemiyorum; annem geldi biraz once bir ton laf saydi yetmiyormus gibi. 'Yok efendim onlar yuzunden kafayi yiiceksin, davranislarin cok fevri, cok cabuk parliyosun, delirde kurtul' falan tarzinda. Evet empatiden yoksundur sagolsun azcik : )
Soyluyorum, anlatmaya calisiyorum ama lafi oyle yanlis yerlere cekiyorlarki beni inanin cileden cikariyorlar! Ve maalesef kizginlikla bende kirici seyler soyluyorum..
Yarin en azindan anahtar degismismi diye gideyim, degismemisse esyalarimi alip geleyim diyorum izin vermiyorlar.
Ne dersiniz, yinede gideyim mi?
Bu arada belkide yanlis yapiyorumdur. Baba evine donmektense kendi yagimda kavrulabilecegim ufak bi yerim olsa daha mi iyi olurdu. Ben biraz zaman gecsinde oyle diyordum ama belkide bu zaman en dogru zamandir.
