Bende de oldu bu gene. Zaten yapı olarak fazlasıyla içe dönük bir insanım. Eve hatta yatağa gömüleyim istiyorum ama ben kendimi zorluyorum. Okula gidince iş arkadaşlarım eve gitmeden gitmiyorum evime, onlarla oturup muhabbete katılıyorum. İlk yarım saat iç ses sürekli dürtüyor "eve git eve git, aç dizini, al kitabını, ay sosyalleşmek mi ıyk, eve eve çabuk eve" diye, aldırış etmiyorum sonra bi bakmışım gülüp eğleniyorum, buna da ihtiyacımız var çünkü biliyorum. Yani, durumunuzu "sorun" olarak görüyorsanız zorlalayacaksınız başka çaresi yok. Günün belli bi kısmını sosyalleşmeye insanlarla iletişim kurmaya ayıracaksınız, dengeyi ayarlayacaksınız. Dışarda da akan bir hayat var, ve yeni insanlarla tanışmak her zaman enerji verir, güzeldir. Tamam içimizi beslememiz çok güzel ama dışarıyla bağlantıyı tamamen kesince de çürümeye başlayabiliriz, dediğim gibi dengeli bir şekilde arkadaşlarla dostlarla paylaşımlarda bulunmak lazım.