Geçen senenin bahar aylarıydı
Dipsiz bir kuyudaydım
Her yerim kapkaranlıktı
Ne bir ışık ne bir umut vardı
Savrulup kaybolmalıydım
Yanımdaki adama tutunamadım
Beni kuyuya itenlerden biriydi
Sonra geçmişten “o” geldi
Işık saçıyordu gözleri
Yine yeniden aşık oldum
Gece yoktu artık hep gündüz vardı
Heyecanla çarptı yine kalbim
Eski birden yeni olmuştu benim için
Yasakmış yanlışmış söz dinletemedim kendime
Liseli aşıklar gibiydik gözler buluştu sadece
Havada uçuyordu sözler vaadler
Yine yeniden bu defa sonsuza dek
Bırakmayacaktık birbirimizi son nefeste bile
Kafamı aşk denizinden kaldırıp
Düşünmeye başladım sonra
Saygıyı da mı yitirdin sevginin ardından
Madem evliliğin sonuna geldin
Bitirmelisin yol vermelisin bu adama
İşler bu ciddiyete varınca
Büyü bozuldu eski sevgiliye zor geldi
Büyük aşk o kadar gerçek değilmiş
Sıra yasak aşkın bedelini ödemeye geldi
Şimdi çocuğumun babasının yanındayım yine
Meğer ne kadar severmiş beni geç anladım
Ziyan olmadan bu evliliği kurtardık
Ama ben, ben değilim artık
İçimde bu aşkın kırıklığı pişmanlığı
Her gün her an bu acıyı yaşıyorum
Mezara kadar çekeceğim böyle anladım
Evliyken başkasına aşık olmanın bedelini ödüyorum…