insan genç iken yalnızlık neden dokunmaz ona da yaşlanınca bir diken gibi batmaya başlar. neden genç birinin yalnızlığına üzülmyiz, hüzünlenmeyizde, yaşlı birinin yalnızlığı yüreğimizi burkar.
çünkü, gençte bir meydan okuma vardır, yemeğini tek başına yeme yalnızlığına da meydan okur , tv sini tek başına seyretme yalnızlığına da . güçlüdür, kudretlidir, terkedilmişlik değildir onun ki , tercihtir. baş edebilme tercihi.
oysa yaş belirli bir kemale erdiğinde, yalnızlık çamurun dibe çökmesi gibi çökmeye başlar insanın üstüne. ağır gelir, rengi ile , kokusu ile. evet evet, bir yaştan sonra yalnızlığın kokusu olduğunu öğrenirsin. ağır, kasvetli bir koku. nem gibi, rutubet gibi.