Boşandığımda 26 yaşımdaydım.
Elimde bir mesleğim, bir de 9 aylık çocuk vardı. (mesleğim vardı ama işim yoktu)
Öyle oturduğum yerden konuşmuyorum.
Ayrıca bende doğuluyum.
Ev kiralarken cebimde sadece 3 çeyrek altın vardı. 1 kanepe 2 halı (3 ay evime sadece gıda malzemesi girdi)
Üniversite okuyacağım diyorsun kim okutacak demek ki ailen destek verecek ki okuyabilesin değil mi?
Velev ki ailen destek vermeyecek nasıl okuyacaksan, O parayı gidip çocuklarına ev kurmak için harca veya kazan.
Eğitim önemli onda mutabıkız, ama sarhoş adama çocuk emanet edilerek değil,
Herkes okuyacak diye bir kaide yok.
Madem okumak yerine evlenip çocuk Dünyaya getirdin.
Önceliğin okumak değil evlatların olsun.
41 yaşında 17 yaşında erkek çocuk annesiyim. Şu ikinci evlilik cesareti bende yok hayretsiniz