Eşimle tartıştık moralim bozuk yardım edin…

Pinkflambe · 9 Ağustos 2021

Allah şifa versin ama annenizin rahatsızlığından dolayı yaşadığınız sıkıntılar ve köpek sahiplenmekte dolayı yaşadığınız sıkıntılar birbirinden çok ayrı konular. Nasıl birleştirdiniz şaşırdım. Çocuğunuz olsaydı ne yapacaktınız? Çocuğunuzu da mı başkasına verecektiniz? Bunları önceden düşünmeniz gerekirdi. Çocuktan hiçbir farkı yok artık aldınız, bakmak sizin sorumluluğunuz. Eşya mı bu baktım beğenmedim, olmadı başkasına götürelim diyorsunuz. Ben hiç evcil hayvan beslemedim çünkü kendimi biliyorum bu ağır sorumluluğu kaldıramam. Keşke herkes öncesinde yapabilir miyim diye düşünce öyle bir canı sahiplense. Ortalık bir heves alınıp sokağa bırakılan canlılarla dolu. Eşinize hak verdim ben

Bdenoz · 9 Ağustos 2021

meriana .!.:
Ben de birkaç ay önce, köpeğim sizinki gibi yaklaşık 8 aylıkken onu sahiplendirmek istediğime dair bir konu açmıştım. Bizimki de çok bağırır, evde yalnız kalamaz, her yere atlar zıplar küçük ırk olmadığı halde (şuan 1 yaşında ve 20 kg) aşırı aşırı hiperaktiftir. Biz de evimizin ona yetmediğini, yeteri kadar ilgilenemediğimizi düşünüp sahiplendirmek istemiştik ve hatta burda iyi kötü bir çok tepki almıştım.

Sahiplendirmeyi düşündüğüm dönemde 1 günlük bir hastane yatışım oldu ve 1 geceliğine arkadaşıma emanet ettim. Kocaman bahçesi olan dubleks bir evde oturuyor arkadaşım. Tam da sahiplendirmek istediğim bir ortamdı açıkçası keyifli olur diye düşündüm.
Ama ne yazık ki öyle olmadı. Bütün gece hiç hareket etmeden bir köşede yatmış, ağlamış, bizim gelmemizi beklemiş. O gun sahiplendirme fikrini aklımdan çıkardım.

Demem o ki, size çok alışmıştır. Zorlukları çok fazla biliyorum, anlıyorum ama madem eşiniz sizden daha fazla isteyen taraf, zorlukları ile bu dönemde o uğraşsın. Siz sevin, gezdirin, birlikte yürüyüş yapın vs. Keyfini çıkarmaya bakın. Zamanla size çok iyi geldiğini göreceksiniz ssdece bakış açınızı değiştirin, onu evde bir fazlalık, problem olarak görmeyi bıraktığınız an her yaramazlığı size batmayacak hatta tatlı ve komik gelecek. Umarım beraber yaşamanın bir yolunu bulursunuz, annenize de çok geçmiş olsun

Ne kadar güzel bir yorumdur bu teşekkür ederim

Bizimki küçük ırk büyük ırk kadar sahiplenme dürtüsü olmadığını söylüyorlar bir kaç günlüğüne arkadaşıma emanet etmiştim onu sahibi gibi görmüş ve çok mutlu vakit geçirmişti. Demek ki değişkenz Eşimle de konuştuk o da bakış açımı değiştirmemi rica etti ve bu süreçte benden zaten bakımla ilgili destek beklemediğini belirtti.

MupiNNN · 9 Ağustos 2021

Bdenoz .!.:
Pandemide evden çalıştığımız için eşim de köpek sahiplenmeyi çok istiyordu ben de sonunda ikna oldum ve köpek edindik. Zorluklarına dair hiçbir fikrim yoktu ve hemen peşinden annemin ölümcül hastalığı ortaya çıktı bir yandan annemle ilgilenmem bir yandan çalışmam bir yandan ev yemek işleriyle ilgilenmem gerekiyor tahmin edersiniz. Buna bir de köpek faktörü eklendi ve o kadar zor bir ırk tercih etmişiz ki asla dinlenemiyoruz eve annem geliyor sürekli anneme zıplamaya çalışıyor, odadan çıkartsak yanına gidene kadar susmadan havlıyor, yemek hazırlarken bir yandan ona dur demekle geçiyor yemeğe oturunca ayrı uğraşıyoruz masaya devamlı zıplamaya çalışıyor. Ve ben hem bu tempoya hem köpekli hayata böyle zor bir dönemde alışamadım bunu eşimle paylaştım bana asla hak vermedi düzelicek alışıcak dedi başkasına vermeyi teklif ettim asla onaylamıyor ve bütün ilgisini ona vermek zorunda kaldığı ve ben de diğer bahsettiğim faktörlerle yoğun olduğum için kaliteli vakit geçiremez olduk tartıştık ilk defa dünden beri konuşmuyoruz. Köpeği ben veremem dedi sürekli aynı konuyu açıyorsun dedi. Gerçekten gücüm yok ya ben ya o deme safhasındayım üstelik kendini haklı görüyor fikir verin ne yapmalıyım

Alıntı

KÖPEĞİ SADECE EŞİNİZ SAHİPLENMİŞ, YAZIK DEĞİL Mİ HAYVANA HEM SİZ HEMDE O BİR ALIŞMA SÜRESİ OLACAK.

dr_yad · 9 Ağustos 2021

Geçmiş olsun anneniz iyileşir inşallah bir an önce. Ama ben tahmin edemedim ev ve yemek işiyle neden siz uğraşıyorsunuz hep hem de şu dönemde. verin işlerin yarısını eşinize ya da çoğunu verin. Belki anlar sizi ve kopeginizin egitimine ağırlık verir. Çok pasif gördüm sizi. Ve bulduğunuz yol da doğru değil.

Bdenoz · 9 Ağustos 2021

janemarple .!.:
Babama kanser teşhisi konulduğunda altıyla dokuz ay arası ömür biçtiler. O sırada bir tanıdık İran kedisini vermek istiyordu kesinlikle olmaz babam zaten hasta ilgilenemeyiz dedim. Hayvancağızı başkasına vermişler daha o akşam balkondan düşüp omurgası kırılmış. Eski sahip de yeni sahip de hasta hayvanı almayınca demek ki benim kısmetim deyip aldım. Ameliyat ettirdim felçli kaldı. Bir yanda giderek ağırlaşan babam bir yanda sürekli altı değişen fizik tedavi hareketleri yapması gereken felçli bir kedi. Başta çok karalar bağladım nasıl ilgilenecem bununla diye. Ama tuhaf bir şekilde o hayvana bakmak bana terapi gibi geldi. Altı değişip ön ayaklarıyla kendini sürüyerek yürürkenki neşesi iştahı oyunbazlığı bana felçli olduğunu bile unutturdu. Babamı kaybettik kedinin tekerlekli sandalye zamanı geldi onunla avundum bir süre de. Yani diyeceğim o ki hayvanı eğer yük zahmet olarak görürseniz o kısma yoğunlaşırsanız kendinize yük icat edersiniz. Ama onu bir kaçış noktası bir terapi gibi görürseniz öyle olur. Ben anıların içiçe geçmesine de kıymet veriyorum, mesela o köpek sizin için annenizin hastalık zamanlarında gelmiş kişi olacak hikayesi sizin aile hikayenizle birleşecek.

Babanız için çok üzgünüm Allah rahmet eylesin sizlere de bol sabırlar diliyorum. Felçi bir hayvanı hayata tutundurmuşsunuz ne mutlu size, belki de haklısınız şu an bakış açımdan dolayı yetemediğimi ve yük gibi geldiğini hissediyorum. Zamana bırakmaya karar verdim bakış açımı değiştirmeyi deneyeceğim

Bdenoz · 9 Ağustos 2021

Pinkflambe .!.:
Allah şifa versin ama annenizin rahatsızlığından dolayı yaşadığınız sıkıntılar ve köpek sahiplenmekte dolayı yaşadığınız sıkıntılar birbirinden çok ayrı konular. Nasıl birleştirdiniz şaşırdım. Çocuğunuz olsaydı ne yapacaktınız? Çocuğunuzu da mı başkasına verecektiniz? Bunları önceden düşünmeniz gerekirdi. Çocuktan hiçbir farkı yok artık aldınız, bakmak sizin sorumluluğunuz. Eşya mı bu baktım beğenmedim, olmadı başkasına götürelim diyorsunuz. Ben hiç evcil hayvan beslemedim çünkü kendimi biliyorum bu ağır sorumluluğu kaldıramam. Keşke herkes öncesinde yapabilir miyim diye düşünce öyle bir canı sahiplense. Ortalık bir heves alınıp sokağa bırakılan canlılarla dolu. Eşinize hak verdim ben

%100 kendi kararım değildi eşim çok istediği için biraz zoraki evet demiş oldum. Sokağa atacağım demişim gibi tepkiler veriyorsunuz belki de gerçek sahibi onu daha mutlu edecek bir başkası vardır benim hevesim değil yani özetle

janemarple · 9 Ağustos 2021

Bdenoz .!.:
Babanız için çok üzgünüm Allah rahmet eylesin sizlere de bol sabırlar diliyorum. Felçi bir hayvanı hayata tutundurmuşsunuz ne mutlu size, belki de haklısınız şu an bakış açımdan dolayı yetemediğimi ve yük gibi geldiğini hissediyorum. Zamana bırakmaya karar verdim bakış açımı değiştirmeyi deneyeceğim

Teşekkür ederim. Kendinizi ne kadar daralmış hissettiğinizi anlıyorum bebek köpeğin sevgi atlayışları bile bir an bıkkınlık veriyordur ama kendinizi bu duyguya bırakmayın lütfen. Ayrıca evcil hayvan eşlerin birarada vakit geçirmesini engelleyen değil tersine arttıran birşeydir. Mesela annenizle ne kadar vakit geçirmek zorunda olsanız da köpeği bir yürüyüşe çıkarıp getirmek on dakika onu izleyip eğlenmek bile birşeydir. Ben köpekle de beraber yaşadım ne kadar küçükken eğitime verirseniz o kadar rahat edersiniz bunu gerekirse eşinize bile bırakmayın araştırın ve eğitimi halledin. Eşinizle ikinize de bireysel olarak size de iyi gelecektir o yavru

Pinkflambe · 9 Ağustos 2021

Bdenoz .!.:
%100 kendi kararım değildi eşim çok istediği için biraz zoraki evet demiş oldum. Sokağa atacağım demişim gibi tepkiler veriyorsunuz belki de gerçek sahibi onu daha mutlu edecek bir başkası vardır benim hevesim değil yani özetle

Zoraki evet nasıl oluyor? Eşiniz kafanıza silah mı dayadı? Kendi iradenizle evet demişsiniz, topu başkasına atmayın. Her ne sebeple olursa olsun kabul etmişsiniz, şöyle kabul ettim şundan evet dedimi sorgulamak gereksiz.

Evet hevesiniz yokmuş ama bunu önceden düşünecektiniz. Benim kızım her gün yalvarıyor köpek alalım diye kabul etmiyorum. Kızım çok istedi kıramadım diye alayım o zaman sonra baktım bakımı zor başkasına veririm. Eşya değilki can bu. Belki de daha mutsuz olacak, hatta eziyet görecek. Vicdanınızı rahatlatmaya çalışıyorsunuz sanırım böyle ihtimalleri düşünerek. Şu an gerçek sahibi sizsiniz, sizin evinizde, sizin sorumluluğunuzda. Başınızdan atmak kolayınıza geliyor tabi.

Bdenoz · 9 Ağustos 2021

dr_yad .!.:
Geçmiş olsun anneniz iyileşir inşallah bir an önce. Ama ben tahmin edemedim ev ve yemek işiyle neden siz uğraşıyorsunuz hep hem de şu dönemde. verin işlerin yarısını eşinize ya da çoğunu verin. Belki anlar sizi ve kopeginizin egitimine ağırlık verir. Çok pasif gördüm sizi. Ve bulduğunuz yol da doğru değil.

Zaten yardım ediyor ama daha fazla sorumluluk bende bir şeyi yap dersem direkt yapıyor sağ olsun. Yemekten çok anlamadığı için ben yapıyorum mesela

zr ada · 9 Ağustos 2021

Bence şöyle düşünmekte fayda var ;

Bir evladınız oldu eve getirdiniz size muhtaç çok gliyor aslında çok ağlamıyor şaşkınlığını korkusunu açlığını öyle ifade ediyor

Bu bize muhtaç varlıklar da öyle sasirsa havlıyor korksa havlıyor açıksa havlıyor çünkü tek bildiği dil bu o size muhtaç bagirsaniz da size sadık sevseniz de o nedenle lütfen sevmeye calisin seviyorsunuzdur da lütfen biraz daha ya bu bir can diyerek bakalım eminim bir çok fedakarlık yapıyorsunuz onun için inşallah eğitimle daha uysal bir evlat olur sizinle yaşlanır

dr_yad · 9 Ağustos 2021

Bdenoz .!.:
Zaten yardım ediyor ama daha fazla sorumluluk bende bir şeyi yap dersem direkt yapıyor sağ olsun. Yemekten çok anlamadığı için ben yapıyorum mesela

Yardım etmeyecek evde sorumlulukları olacak siz demeden yapacak. Ohoo siz söyleyince yapacaksa daha çok yorulursunuz siz...

Bdenoz · 9 Ağustos 2021

zr ada .!.:
Bence şöyle düşünmekte fayda var ;

Bir evladınız oldu eve getirdiniz size muhtaç çok gliyor aslında çok ağlamıyor şaşkınlığını korkusunu açlığını öyle ifade ediyor

Bu bize muhtaç varlıklar da öyle sasirsa havlıyor korksa havlıyor açıksa havlıyor çünkü tek bildiği dil bu o size muhtaç bagirsaniz da size sadık sevseniz de o nedenle lütfen sevmeye calisin seviyorsunuzdur da lütfen biraz daha ya bu bir can diyerek bakalım eminim bir çok fedakarlık yapıyorsunuz onun için inşallah eğitimle daha uysal bir evlat olur sizinle yaşlanır

Çok tatlısınız teşekkür ederim inşallah her şey daha iyiye gider

Madamgazel · 9 Ağustos 2021

Bdenoz .!.:
Pandemide evden çalıştığımız için eşim de köpek sahiplenmeyi çok istiyordu ben de sonunda ikna oldum ve köpek edindik. Zorluklarına dair hiçbir fikrim yoktu ve hemen peşinden annemin ölümcül hastalığı ortaya çıktı bir yandan annemle ilgilenmem bir yandan çalışmam bir yandan ev yemek işleriyle ilgilenmem gerekiyor tahmin edersiniz. Buna bir de köpek faktörü eklendi ve o kadar zor bir ırk tercih etmişiz ki asla dinlenemiyoruz eve annem geliyor sürekli anneme zıplamaya çalışıyor, odadan çıkartsak yanına gidene kadar susmadan havlıyor, yemek hazırlarken bir yandan ona dur demekle geçiyor yemeğe oturunca ayrı uğraşıyoruz masaya devamlı zıplamaya çalışıyor. Ve ben hem bu tempoya hem köpekli hayata böyle zor bir dönemde alışamadım bunu eşimle paylaştım bana asla hak vermedi düzelicek alışıcak dedi başkasına vermeyi teklif ettim asla onaylamıyor ve bütün ilgisini ona vermek zorunda kaldığı ve ben de diğer bahsettiğim faktörlerle yoğun olduğum için kaliteli vakit geçiremez olduk tartıştık ilk defa dünden beri konuşmuyoruz. Köpeği ben veremem dedi sürekli aynı konuyu açıyorsun dedi. Gerçekten gücüm yok ya ben ya o deme safhasındayım üstelik kendini haklı görüyor fikir verin ne yapmalıyım

Alıntı

Hayvanlari çok severim ama bakmasi zor ve heves edip alip Saga sola sokaga birakanlarada burdan yeri gelmisken.........

Konunuza gelince eşiniz yanlış yapmış hayvan sahiplenmek çocuk yapmakla aynı bir taraf istemeyince zorlanmamasi gerekli çünkü sorumluluk aliniyor. Üstelik zor bir zamandan geciyorsunuz kopekle bag kuramiyorsunuz aslinda o bag olunca o yaptigi şeyler insana batmiyor.

Zor bir durum bastan kabul etmicektiniz belliki o bag esinizle köpek arasinda coktan kurulmus

Madamgazel · 9 Ağustos 2021

Bdenoz .!.:
Sizce eşim haklı mı yani? Haksızlık mı ediyorum? Bu zorlu dönemimde onun benim halimi görmediğini anlamadığını düşünüyordum oysa..

Kopegin bakimini ustlenmeliki siz de yorulmayin hatta evdeki her işi ortaklasa yapabilmelisiniz eşinize durumu acin sakin bir şekilde

zr ada · 9 Ağustos 2021

Teşekkür ederim

Bdenoz .!.:
Çok tatlısınız teşekkür ederim inşallah her şey daha iyiye gider

anneniz için şifa diliyorum sağlıklı ömürler geçirmeniz dilegiyle

zr ada · 9 Ağustos 2021

Teşekkür ederim

Bdenoz .!.:
Çok tatlısınız teşekkür ederim inşallah her şey daha iyiye gider

anneniz için şifa diliyorum sağlıklı ömürler geçirmeniz dilegiyle

Mune · 10 Ağustos 2021

Bdenoz .!.:
Sahiplendikten 1 gün sonra annemin hastalığını öğrendik. Keşke normal bir dönemimde olsaydım ilgimi köpeğe verebilseydim ama olmuyor bu şartlarda. Gerçek sahibi olmadığımı hissediyorum daha mutlu edecek başkası vardır belki ona da yazık

Bdenoz .!.:
Aslında seviyorum ama başka yönde şu an mecburi uğraşlarım olduğu için keyfine varamıyorum sanırım. Sizin vereceğiniz fikirler önemli tecrubeli olduğunuz için, küçük ırk ve 7 aylık yavru olduğu için mi böyle? Eğitimle yoluna girer mi bu şikayetlerim?

Eşinizde sizde hatalısınız, eşiniz hatalı zira anladığım kadarıyla siz evde bir evcil olmasına sıcak bakan biri değilsiniz çünkü eşiniz sahiplenmek istemiş bunun için sizi ikna etmeye çalışmış, çok ısrar etmiş olacak ki siz de tamam demişsiniz.
Siz hatalısınız çünkü sorumluluğunu eşinizle paylaşamayacağınız bir evcili baştan kabul etmişsiniz, anneciğinize geçmiş olsun, Allah şifa versin inşaallah ama bir evcille yaşam nasıl olur bilmeden kabul etmeniz hata, bugün bir hastalık olur, yarın bebeğiniz olur, başka gün tatile gitme olur bunların hepsini oturup konuşmalı, düşünmeli ona göre karar vermeliydiniz.

Evciller bebek gibidir, her daim bakıma ihtiyaçları vardır, evde birlikte yaşamak için gerçekten çok sevmek gerekir, mesela bebek oldu bir yerlere verelim diyemezsiniz, tatile gidiyoruz birine bırakalım diyemezsiniz, halıya tuvaletini kaçırdı, tüy döktü, oynamak istedi deyip sahiplendirelim diyemezsiniz, evde olmaz balkona kapatalım, balkon da olmaz bahçeye bağlayalım diyemezsiniz, bir evcille aynı evde yaşayacaksanız her şeyini kabul edip 15-16 yıl beraber yaşamayı göze alacaksınız.

Köpek daha 7 aylıkmış, tam oyun zamanı ve en hareketli olduğu dönemler, sürekli oyun ve ilgi isteyecektir, ortalama 1,5-2 yaşına kadar oyuncu ve hareketli olacaktır.

Madamgazel .!.:
Hayvanlari çok severim ama bakmasi zor ve heves edip alip Saga sola sokaga birakanlarada burdan yeri gelmisken.........

Konunuza gelince eşiniz yanlış yapmış hayvan sahiplenmek çocuk yapmakla aynı bir taraf istemeyince zorlanmamasi gerekli çünkü sorumluluk aliniyor. Üstelik zor bir zamandan geciyorsunuz kopekle bag kuramiyorsunuz aslinda o bag olunca o yaptigi şeyler insana batmiyor.

Zor bir durum bastan kabul etmicektiniz belliki o bag esinizle köpek arasinda coktan kurulmus

İlk cümlenize katılıyorum Madamgazel, evciller oyuncak değil, bugün sahiplendim yarın sıkıldım zor geliyor yapamıyorum deyip terk edemezsiniz, ne sokağa atabilirsiniz ne de başkasına verebilirsiniz, onlar da can ve terk edildiklerinde psikolojileri alt üst oluyor, hele evde bakılan bir canlı sokağa bırakılırsa maalesef hiç şansı yok

toranj · 10 Ağustos 2021

Bdenoz .!.:
Pandemide evden çalıştığımız için eşim de köpek sahiplenmeyi çok istiyordu ben de sonunda ikna oldum ve köpek edindik. Zorluklarına dair hiçbir fikrim yoktu ve hemen peşinden annemin ölümcül hastalığı ortaya çıktı bir yandan annemle ilgilenmem bir yandan çalışmam bir yandan ev yemek işleriyle ilgilenmem gerekiyor tahmin edersiniz. Buna bir de köpek faktörü eklendi ve o kadar zor bir ırk tercih etmişiz ki asla dinlenemiyoruz eve annem geliyor sürekli anneme zıplamaya çalışıyor, odadan çıkartsak yanına gidene kadar susmadan havlıyor, yemek hazırlarken bir yandan ona dur demekle geçiyor yemeğe oturunca ayrı uğraşıyoruz masaya devamlı zıplamaya çalışıyor. Ve ben hem bu tempoya hem köpekli hayata böyle zor bir dönemde alışamadım bunu eşimle paylaştım bana asla hak vermedi düzelicek alışıcak dedi başkasına vermeyi teklif ettim asla onaylamıyor ve bütün ilgisini ona vermek zorunda kaldığı ve ben de diğer bahsettiğim faktörlerle yoğun olduğum için kaliteli vakit geçiremez olduk tartıştık ilk defa dünden beri konuşmuyoruz. Köpeği ben veremem dedi sürekli aynı konuyu açıyorsun dedi. Gerçekten gücüm yok ya ben ya o deme safhasındayım üstelik kendini haklı görüyor fikir verin ne yapmalıyım

Alıntı

Aslında mesele köpek gibi gözükse de eşinizin halinizden anlamamasını dert ediyosunuz.bu tartışmaya böyle devam ederseniz sonu yok köpek kalsın gitsin kalsın gitsin….esas mesele de kendinizi ifade etmeniz gerekiyor.köpek konusunda da sorumluluğu eşinize bırakın biraz zor olsa da alışırsınız.kabul etmişsiniz çünkü

albaniannn · 10 Ağustos 2021

Bdenoz .!.:
Pandemide evden çalıştığımız için eşim de köpek sahiplenmeyi çok istiyordu ben de sonunda ikna oldum ve köpek edindik. Zorluklarına dair hiçbir fikrim yoktu ve hemen peşinden annemin ölümcül hastalığı ortaya çıktı bir yandan annemle ilgilenmem bir yandan çalışmam bir yandan ev yemek işleriyle ilgilenmem gerekiyor tahmin edersiniz. Buna bir de köpek faktörü eklendi ve o kadar zor bir ırk tercih etmişiz ki asla dinlenemiyoruz eve annem geliyor sürekli anneme zıplamaya çalışıyor, odadan çıkartsak yanına gidene kadar susmadan havlıyor, yemek hazırlarken bir yandan ona dur demekle geçiyor yemeğe oturunca ayrı uğraşıyoruz masaya devamlı zıplamaya çalışıyor. Ve ben hem bu tempoya hem köpekli hayata böyle zor bir dönemde alışamadım bunu eşimle paylaştım bana asla hak vermedi düzelicek alışıcak dedi başkasına vermeyi teklif ettim asla onaylamıyor ve bütün ilgisini ona vermek zorunda kaldığı ve ben de diğer bahsettiğim faktörlerle yoğun olduğum için kaliteli vakit geçiremez olduk tartıştık ilk defa dünden beri konuşmuyoruz. Köpeği ben veremem dedi sürekli aynı konuyu açıyorsun dedi. Gerçekten gücüm yok ya ben ya o deme safhasındayım üstelik kendini haklı görüyor fikir verin ne yapmalıyım

Alıntı

Tamam siz kendinize göre haklısınız ama eşinizde haklı,köpekle eşiniz ilgilensin biraz daha fazla siz diğer işlerinize bakın.çocuklarında zorluğu var ama hayatımızda bir sorun hastalık olduğunda başkasına vermiyoruz aynı şey gibi düşünün peluş değil atan kalbi olan bir canlı ve alışması size eve ortama kolay değil sizin gerginliğinizi üzüntünüzü bile anlayıp huzursuzlanır.annenize gitme sebebi hastalığı bile olabilir muhtemelen çünkü hayvanlar böyle şeyleri hissediyorlar.11 yaşında bir köpeğim var ve inanın kocamı atarım onu kimselere vermem

Eşimle tartıştık moralim bozuk yardım edin…

Nirvana

Aktif Üye

Popüler Üye

...........

Aktif Üye

Aktif Üye

Guru

Nirvana

Aktif Üye

Aktif Üye

...........

Aktif Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Nirvana

Popüler Üye

Aktif Üye

Benzer Konular