Pandemide evden çalıştığımız için eşim de köpek sahiplenmeyi çok istiyordu ben de sonunda ikna oldum ve köpek edindik. Zorluklarına dair hiçbir fikrim yoktu ve hemen peşinden annemin ölümcül hastalığı ortaya çıktı bir yandan annemle ilgilenmem bir yandan çalışmam bir yandan ev yemek işleriyle ilgilenmem gerekiyor tahmin edersiniz. Buna bir de köpek faktörü eklendi ve o kadar zor bir ırk tercih etmişiz ki asla dinlenemiyoruz eve annem geliyor sürekli anneme zıplamaya çalışıyor, odadan çıkartsak yanına gidene kadar susmadan havlıyor, yemek hazırlarken bir yandan ona dur demekle geçiyor yemeğe oturunca ayrı uğraşıyoruz masaya devamlı zıplamaya çalışıyor. Ve ben hem bu tempoya hem köpekli hayata böyle zor bir dönemde alışamadım bunu eşimle paylaştım bana asla hak vermedi düzelicek alışıcak dedi başkasına vermeyi teklif ettim asla onaylamıyor ve bütün ilgisini ona vermek zorunda kaldığı ve ben de diğer bahsettiğim faktörlerle yoğun olduğum için kaliteli vakit geçiremez olduk tartıştık ilk defa dünden beri konuşmuyoruz. Köpeği ben veremem dedi sürekli aynı konuyu açıyorsun dedi. Gerçekten gücüm yok ya ben ya o deme safhasındayım üstelik kendini haklı görüyor fikir verin ne yapmalıyım
Alıntı
Alıntı
