Yaklasik bir senedir evliyiz. 3 senelik flort doneminden sonra evlendik. Esim flort zamaninda her zaman kibar, dusunceleri ve beni onemseyen biriydi. Ama evlendigimiz gunden beri surekli beni elestiriyor. Ozel gunlerimizi kutlamiyor ki o hic unutmaz cok ozen gosterirdi. Dogum gunumu kutlamadi, yil donumumuz oldu kutlamadi. Ki ben ozel gunlere cok deger veren insanim. Cunku bu ozel gunler insanin simarmak istedigi gunlerdir bana gore.
1 sene icinde belki 40 defa yemege cikalimmi dedim ama hic birine olumlu bakmadi. Sebep sordugumda bosver ne gerek var dedi. Arkadaslari cagirdiginda kosarak gider gece yarisi olsa bile. Arkadaslari eslerinin dogum gunlerini kutlamak icin restoranta cagirirlar oraya gitmek icin can atar. Ama bana gelince hic birsey yok.
Artik onun esi degilde asker arkadasi olarak goruyorum kendimi. Bana olan konusma sekli, tavri vesayre. Cogu kez ona bu durumu anlatmaya calistim. Lutfen bana kibar olurmusun, cunku kiriliyorum. Haftada 50 saat calistigim halde her aksam eve gelip yemegini yapiyorum, evi temizliyorum, bir birimizden sogmayalim diye ona vakit ayiriyorum. O haftada 3 gun calisiyor okudugu icin. Buna ragmen, cok yoruldugumu bildigi halde taktir etmiyor. Surekli kritik veriyor. Surekli bu olmamis, su olmamis diyor.
Bana karsi ilgin neden azaldi diye sordugumda, yok oyle birsey seni seviyorum diyor. Peki evlenmeden once boyleydin simdi boyle oldu, neden birsey mi oldu dedigimde.. yok cok mutluyum diyor.
Peki ben neden mutsuzum? Neden kendimi kadin olarak hissetmiyorum? Bir sene geriye baktigimda cok guzel bir evlilik gecirdigimi soyleyemem. Seneye cocuk dusunuyorduk ama ben artik istemiyorum.
Kavga ettigimizde bir birimizden sogmayalim diye hakli veya haksiz olsamda herzaman ilk adimi ben attim. Ama artik dayanamiyorum beni bu kadar kirdigi halde hakliymis gibi kusup koltukta uyumasini kaldiramiyorum.
Kavga ettim olmadi, iyilikle karsima alip konusmaya calistim oda olmadi. Tehdit ettim evi terkederim diye oda olmadi. Ne yapacam bilmiyorum ama artik onu umursamiyorum. Olsada olur olmasada olur. Rabbim hakkimizda hayirlisini versin, bundada vardir bir hayir.
Olan bana oluyor.. ben kirik kalbim ve yasli gozlerimle ortalikta dolasiyorum.
1 sene icinde belki 40 defa yemege cikalimmi dedim ama hic birine olumlu bakmadi. Sebep sordugumda bosver ne gerek var dedi. Arkadaslari cagirdiginda kosarak gider gece yarisi olsa bile. Arkadaslari eslerinin dogum gunlerini kutlamak icin restoranta cagirirlar oraya gitmek icin can atar. Ama bana gelince hic birsey yok.
Artik onun esi degilde asker arkadasi olarak goruyorum kendimi. Bana olan konusma sekli, tavri vesayre. Cogu kez ona bu durumu anlatmaya calistim. Lutfen bana kibar olurmusun, cunku kiriliyorum. Haftada 50 saat calistigim halde her aksam eve gelip yemegini yapiyorum, evi temizliyorum, bir birimizden sogmayalim diye ona vakit ayiriyorum. O haftada 3 gun calisiyor okudugu icin. Buna ragmen, cok yoruldugumu bildigi halde taktir etmiyor. Surekli kritik veriyor. Surekli bu olmamis, su olmamis diyor.
Bana karsi ilgin neden azaldi diye sordugumda, yok oyle birsey seni seviyorum diyor. Peki evlenmeden once boyleydin simdi boyle oldu, neden birsey mi oldu dedigimde.. yok cok mutluyum diyor.
Peki ben neden mutsuzum? Neden kendimi kadin olarak hissetmiyorum? Bir sene geriye baktigimda cok guzel bir evlilik gecirdigimi soyleyemem. Seneye cocuk dusunuyorduk ama ben artik istemiyorum.
Kavga ettigimizde bir birimizden sogmayalim diye hakli veya haksiz olsamda herzaman ilk adimi ben attim. Ama artik dayanamiyorum beni bu kadar kirdigi halde hakliymis gibi kusup koltukta uyumasini kaldiramiyorum.
Kavga ettim olmadi, iyilikle karsima alip konusmaya calistim oda olmadi. Tehdit ettim evi terkederim diye oda olmadi. Ne yapacam bilmiyorum ama artik onu umursamiyorum. Olsada olur olmasada olur. Rabbim hakkimizda hayirlisini versin, bundada vardir bir hayir.
Olan bana oluyor.. ben kirik kalbim ve yasli gozlerimle ortalikta dolasiyorum.
