- Konu Sahibi Pink_Women
-
- #1
Merhaba arkadaşlar... İçim o kadar dolu ki anlatacak hiç kimsem yok. O yüzden buraya yazmak beni rahatlatıyor. Eşimle yaşadığımız son sıkıntıları anlatacağım sadece.Bu arada 10 aylık evliyiz ama bende kırk yıllık evliliğin yorgunluğu var..3 haftadır iki kaynım bende (biri yeni lise mezunu, biri ortaokul).bende 8-5 çalışıyorum arkadaşlar ama çocukları çok sıkıntı etmiyorum sağolsunlar yormuyorlar beni. ne türlü problemim olursa olsun çocuklara gidince güler yüzümden başka bişey göstermiyorum.
Pazartesi günü gögsümden biyopsi oldum, kist vardı. iyi huylu olarak düşünmüştü doktorlar ama büyüme olunca tedirgin oldular ve biyopsiye karar verdiler. Karar verdikleri gün eşim hastanedeyken aramıştı bende durum böyle böyle dedim. sonra eve hemen gitmedim, dolaştım biraz içsel olarakta eşimin işten çıkmasını bekliyorum güya bir yerlerde oturalım diyecektim. malum evde çocuklar var rahat konuşamayız diye. bu arada 1,5 saat felan geçti, beşe yaklaştı saat eşimi aradım nerdesin diye -evdeyim dedi. benim kafamdan aşağı kaynar sular boşaldı. eve gitmiş benim olmadığımı görmüş ve galiba aklına bile gelmemiş bu kız kötüydü bişey mi oldu acaba diye. neyse ben eve gittim, girdiğim an eşim hemen toparlandı -canım hoşgeldin dedi, bende tam dışarı çıkıyordum çocuklara bilgisayara oyun attıracağım dedi. Öyle kötü oldum ki yalnızca güle güle dedim. tabi gidemedi de o güle güleden sonra. dün akşamda ağrılarım olmasına rağmen bugunde kursum var bişeyler hazırlayayım çocuklara hemde makinayı felan çalıştırayım dedim mutfaktayım eşim geldi yorgunsan yapma dedi. Bende mecburum nasıl yapmayayım dedim. Bana kaldırıp çok bencilsin dedi. ben burada ne gibi bir bencillik yaptım ki?? Gerçek evliliğin bu olmadığını biliyorum. Gitmek istiyorum ama gelin olacağım zaman babam galiba en kolay şeyde vazgeçmemem için halk dilinde olan bir söz vardır ya 'gelinliğinle çıktın, kefen ile gelebilirsin' diye bu tarz bişey söylemişti. Onlardan da çekiniyorum, her ne kadar maddi imkanım olsada. Cesaretim yok aileme söylemeye çünkü kabuletmeyebilirler. Ne yapacağım ben arkadaşlar. Kafayı yemek üzereyim.
Pazartesi günü gögsümden biyopsi oldum, kist vardı. iyi huylu olarak düşünmüştü doktorlar ama büyüme olunca tedirgin oldular ve biyopsiye karar verdiler. Karar verdikleri gün eşim hastanedeyken aramıştı bende durum böyle böyle dedim. sonra eve hemen gitmedim, dolaştım biraz içsel olarakta eşimin işten çıkmasını bekliyorum güya bir yerlerde oturalım diyecektim. malum evde çocuklar var rahat konuşamayız diye. bu arada 1,5 saat felan geçti, beşe yaklaştı saat eşimi aradım nerdesin diye -evdeyim dedi. benim kafamdan aşağı kaynar sular boşaldı. eve gitmiş benim olmadığımı görmüş ve galiba aklına bile gelmemiş bu kız kötüydü bişey mi oldu acaba diye. neyse ben eve gittim, girdiğim an eşim hemen toparlandı -canım hoşgeldin dedi, bende tam dışarı çıkıyordum çocuklara bilgisayara oyun attıracağım dedi. Öyle kötü oldum ki yalnızca güle güle dedim. tabi gidemedi de o güle güleden sonra. dün akşamda ağrılarım olmasına rağmen bugunde kursum var bişeyler hazırlayayım çocuklara hemde makinayı felan çalıştırayım dedim mutfaktayım eşim geldi yorgunsan yapma dedi. Bende mecburum nasıl yapmayayım dedim. Bana kaldırıp çok bencilsin dedi. ben burada ne gibi bir bencillik yaptım ki?? Gerçek evliliğin bu olmadığını biliyorum. Gitmek istiyorum ama gelin olacağım zaman babam galiba en kolay şeyde vazgeçmemem için halk dilinde olan bir söz vardır ya 'gelinliğinle çıktın, kefen ile gelebilirsin' diye bu tarz bişey söylemişti. Onlardan da çekiniyorum, her ne kadar maddi imkanım olsada. Cesaretim yok aileme söylemeye çünkü kabuletmeyebilirler. Ne yapacağım ben arkadaşlar. Kafayı yemek üzereyim.