Evet tek çözüm beklentisiz olmak açıkcası haklısınız.Dün akşamki tartışmamızda ben artık ev hanımlığından 1 hafta süreyle istifa ediyorum.Madem benim yaptıklarımı küçümsüyorsun hem çalışıp hem ev işi, yemek, ütü sen yap bakalım dedim.Bu hafta eşimde benim gibi sabah 8, akşam 5 çalışacak tam zamanı dedim.Bakalım bu tempoya dayanabilecek misin dedim.Tamam dedi kabul etti bakalım zaten abartılacak ne yapıyormuşum ki.Bugün eve gidince hiçbirşeye elimi sürmeyeceğim ne yapacak çok merak ediyorum.Normalde bugün haftalık pazar kuruluyor bende öğle tatilinde yapıyordum ama pazarıda yapmadım.Bir yandan da kıyamıyorum eğer hatasını anlayıp akşam gönlümü alırsa ortaklaşa olmak şartıyla işlere yardım ederim.En azından hepsini yapmasa yardım etse ona bile razıyım.
biz 6 yıllık evliyiz ve eşim evlendiğimiz günden beri ev işlerine çok olmasada yardım eden anlayışlı bir insandı.Hamileliğim boyuncada öyle ki ben hiçbir zaman naz yapıp yatan bir insan olmadım.Her işe yetişmeye koşturmaya çalıştım.Ne zamanki bebişimiz doğdu benim desteğe ihtiyacım arttı ama eşimin desteği azaldı.Bunda sanırım 6 ay boyunca evde olmam büyük rol oynadı.Ben evdeyken o çalışıyor ben çalışmıyorum diye bebekle de evlede 4 4 lük ilglendim o da rahatlığa alıştı iyice.son 6 aydırda hem çalışıyorum hemde evdeki düzeni aynen devam ettirmek için kendimi paralıyorum.Sonuç olarakta bir anneler gününde bile bu emeğime saygı duyulmuyor beni üzen bu aslında napıyorsunki denilmesi.