Merhaba, 16 aylık evliyim. Eşimle ilk tanıştığımız günden beri sırasıyla dertlerimiz oldu. Hepsini Allahin bir sınavı olarak gördüm ama artik korkuyorum tekrar tekrar aynı seyleri yaşamaktan cok korkuyorum. Eşimle tanışalı 2 ve ya 3 ay olmuştu ki eşim askeriyeden atıldı. Bırakmadık birbirimizi hapse girme ihtimali bile oldu cok ağladık üzüldük geri dönmesi için çok umut ettim olmadi. Sonra khk yla atıldı. Yeni bi düzen kurduk. Is buldu evlenme teklifi etti nasil oldu bende bilmiyorum belki de bu yüzden çok hızlı nisan soz düğün yaptik. Ailelerimizden uzakta yaşıyoruz farkli sehirdeler. Evlenince kalmak için ev aradik bulamadik bulduklarimizda hep pahaliydi kirasi.Bekarken kaldığım evi gelin evi yaptik oraya yerleştik. Eşyalarımızı temizligi yerlestirmeyi düğünle ilgili herseyi biz üstlendik maddi anlamda degildi ama manevi anlamda tum yükü bizdeydi ve ayni zamnda ikimizde çalışıyorduk. Cok yiprandik ama birbirimize tutunduk yine. Düğün günü annemle ve en yakin arkadaşlarımın arasında kaldım ağlamaktan gözlerim şiş bi düğün geçirdim sonrasında vajinismus olduğumu farkettik eşimle. Düğün sonrası psikolojim iyice bozulmuşken üstüne birde bu çok ağır gelmişti. Yaklaşık 1 sene bunu aşabilmek için aile terapistine gittik. Bu süreçte eşim hep destek oldu. Birkere bile of demedi bnei suçlamadı. Sonra bi gün eşim bütün birikimimizi altin hesabına yatırmıştık. O hesabin yarısını daha da arttirmak için gümüşe yatirmis bunu ben sonra öğrendim. Affettim olsun dedim buda sınavımızmış birktirrz tekrar ailelere söylemeyiz. Arabamizla kaza yaptık kredi cektik yine kimseye bisey söylemedik. Ben eşimi cok sevdim seviyorum herseyi bi sınav olarak gördüm bugüne kadar ama şimdi öğreniyorum ki 1 hafta önce kalan paramizi da ayni sekilde sıfırlamış üstüne borç yapmış. Ben şimdi napicam ayaklarımın dibinde uyuyor bu adam bugüne kadar bana hep iyi davrandı iyi biridir ama bu yaptığı kumar gibi bisy bu iyi olmasını istiyor anliyrm ama benden gizli yapıyor bunu şimdi artik güvenimde gitti keşke en basta ilk yaptığında güvenmeye devam etmeseydim alsaydim onun hesabindan ama yapmadım o gunde cok suçlu hissediyordu kendini kiyamadim ama simdi ayni seyi tekrar yapmis olmasi. Nereye gidiyin kime ne diyim bilmyrm aileme söyleyemiyorum üzmek istmyrm ve demezler mi sen istedin bu adami. Arkadaşlarıma bahsedemiyorum. Hiç bisy olmamış gibi davranamam boşanmak şaka gibi geliyor. Ağlarken bile ondan güç bulurken oNa dokundugumda enerjisyile şifa bulurken simdi napicam. Şimdi affetsem tekrr aynisini yasamaktan cok korkuyorum. Aileler birikimimoz var sanıyor ev almamizi bekliyorlar destek olmak istiyorlar ben simdi nsl diyeceğim yok birikimiz yok diye en kötüsü de ailemin borçla bana yaptıkları bilezikler bile gitti ben nasıl haklarını ödeyeceğim o insanların şimdi yüzlerine nasıl bakıcam esime nasil guvenicem. Ne yapicam ben şimdi
tün umutlarım çöp oldu