Herkese iyi geceler.
Sorunum şu ki eşimden çekinmeye başladım bi kaç konuda şöyle söyleyeyim.
Güzel bişey söylemek İltifat etmek yada bazen içimden sarılmak geliyor tuhaf ama çekiniyorum . Şöyle başladı 1 Yaşında bebeğim var sezeryanla dünyaya geldi doğum sırasında kompikasyon yaşadım buda doğumu zorlaştırdı 1ay kadar hastanede kaldık şu anda iyiyiz çok şükür
Bu sebeple eşimle 4 5 ay kadar aynı evin içinde uzak durdum İlgi anlamında eşimden uzak olduğumun farkındayım ve eskisi gibi cinsel hayatım da iyi değil. Hem emziriyor olmam hemde sezeryan yaramın izine kendi elim değince bile farklı geliyor bana. Ondan saklıyorum resmen
Saçmlık evet..Eşim bunu bana hissettirmiyor annelik çok güzel bir duygu kesinlikle ben kendi vücudumu beğenmiyorum diye ona eskisi gibi temasta bulunmuyorum soruyor sancım var, bebek yordu diye geçiştiriyorum
1.59 boyum 58 kg öyle çok kilom yok . Nasıl eskisi gibi olabilirim kafamdaki bu saçmalık evet ama bunu nasıl aşarım bazı günler bebeği uyurken çocuk odasında uyuyorum cinsellik olmasın diye.. onu özlüyorum içimdeki şeyi aşamıyorum Sadece Psikolog düşündüm de bebeğim küçük bırakıp gideceğim kimse yok yakınımda. Konuyu karışık yazdıysam kusura bakmayın fikirlerinizi merak ediyorum bu durumumla ilgili.