Merhaba Hanımlar,
Derdim başlıktaki gibi, eşimden çok soğudum ve ne yapacağımı bilmiyorum
Eşimle 7 senelik bir arkadaşlığımızın ardından 8 sene önce evlendik. 15 senedir birbirimizi tanıyoruz yani. Eşim hiçbir zaman çok romantik biri olmadi bu zaman içinde ama aşırı kaba birisi de değildi. Şimdi özellikle son 2 senedir yavaş yavaş yükselen dozlarla giderek daha çekilmez bir hale dönüşüyor ve ben tahammul edemez vaziyetteyim. Evliliğimiz sonrasında bir kaç kere ayrılma noktasına geldiğimiz oldu. Beni bir kaç sefer sosyal medya üzerinden aldattı. En son bir kaç sene önce çalıştığı kurumda bir kadin müşterinin telefon numarasını sistemden yasak olmasına rağmen öğrenip, kadına esprili olduğunu düşündüğü bir mesaj atınca kadinin nişanlısı iş yerini basıp rezillik çıkarttı ve olay bana kadar geldi. O yıl boşanma davası açtım çünkü o tarihe kadar aramızdaki güven malesef cok zedelenmişti.
Aile büyüklerinin araya girmesi ve kendisinin özür dilemesi ile davamı geri çektim ve bir şans daha verdim. Ama o tarihten sonra ben malesef kocama eskisi gibi güvenmedim.
Son 2 senedir kendisindeki davranışlar çok değişmeye başladı ve artık hersey gözüme batıyor, yada diyorum ki acaba zaten hep böyleydi de ben mi idare ediyordum. Benim de artık tahammül seviyem düştü sanırım. Sessiz kalamıyorum artık, insanlığımı unutacağım gibi geliyor yoksa.
Eşim çok kaba davranışlarda bulunuyor, yazmaya bile utanıyorum ama mesela odada çocuklar da varken afedersiniz gayet bilinçli ve özellikle sesli şekilde yelleniyor, geniriyor. Düzgünce aşırı derecede rahatsız olduğumu da söylesem, cinnet de geçirerek söylesem inadına bu davranisi sürdürmeye devam ediyor. Elalemin yanında yapamadığın davranışı benim yanımda neden yapıyorsun, midem bulanıyor, igreniyorum, elalem kadar bile saygı göstermiyorsun dediğimde abartıyorsun amaaan yapıyor.
Kişisel eşyalara saygı sıfır. Diş fırçama kadar sanki normal birseymis gibi kullanıyor, ne var ya sanki dünyanın sonumu gibi umursamaz cümleler kuruyor. Kişisel havlu, kişisel bakım ürünleri vs umrunda değil, benim baş havlumla poposunu bilmemneresini kurulayıp öylece yerine astigini bile gördüm. Paranoyak gibi acaba buna da bisey yapmış midir diye eşyalarımı kullanmaya iğreniyorum.
Eskiden de çok derli toplu biri değildi ama en azından çıkardıklarını belli bir noktaya atardı, ben ordan alıp banyoya götürürdüm, dun çamaşırları kurutmak için astığım salonda ic çamaşırını öylece yerde buldum, orda kirli çamaşırı çıkartıp yenisini kuruyanlardan alıp giymiş öylece bırakmış. Mutfak deseniz hiç girmiyorum bile detayına.
Tamam diyorum eskiden de çok derli toplu bir adam değildi ama neden simdi iyice iğrençleşti anlayamıyorum. Eskiye oranla bariz şekilde artan bir hizmet beklentisi var. Konuşuyorum anlaşamıyoruz dinlemiyor bile. Saçma sapan cümleler kuruyor, benimle cümle kurarak mücadele edemeyeceğini anlayınca da kaçıyor.
Yediği ambalajlı bir yiyeceğin ambalajıni pat diye atıverdi odanın bir tarafına. Cocuk bile dedi ki baba burasi cop mu niye attın. Diyorum ki niye ortalığa atıyorsun manyak mısın? Eee nasılsa supurmeyecek misin diyor. E diyorum bu sokakları temizleyen çöpçü var nasılsa deyip çöpleri sokağa atan gerzeklerin durumuyla aynı şey oluyor. Vay efendim sen bana nasıl böyle dersin ne kadar abartıyorum
Cocuklara nasil örnek olduğunun farkında mısın, sen böyle yaparsan onlar be yapmaz diyorum. Amaaannn deyip umursamıyor bile. O mu fazla rahat ben mi fazla tahammulsuzum anlayamıyorum kafam karıştı artık.
Aramızdaki güven duygusu zaten yara almıştı, saygı tamamen yerlerde vaziyette, sevgimiz vardi diyeceğim ama bu durumlar malesef beni çok etkiliyor ve ben kocamdan tiksiniyorum. Yatakta bana dokunmasını dahi istemiyorum, o uyuduktan sonra yatağa gitmeye çalışıyorum, çünkü o konuda da defalarca düzgünce uyarmama rağmen bana kaba davranıyor
Cocuk bakimi ve ev konusunda kesinlikle desteği yok zaten. Bir çöpü bile 3 gün sonra artık kokmaya başladığında ancak götürüp atıyor. Bende inatla çöpe elimi surmuyorum. Aşırı üşengeç, aşırı bencil, aşırı egolu bir adama dönüştü resmen. Evden çıktığında oh be der hale geldim
Ya ben ne yapacağım böyle hanımlar. Düzgünce anlattım olmadı, bağırıp çağırdım yine olmadı, dedim evlilik terapisine gidelim belki bir yabancıdan duyarsa utanır mı, onu da kabul etmedi. Ve ben artık surekli bu şehirden nasil giderim artık diye düşünmeden edemiyorum. Surekli boşansam nerden ev tutarım nerden iş bakarım diye ilan araştırır hale geldim. Hani guncel ilanları bileyim bir b planım olsun gibi. Bu düşünceleri atamıyorum kafamdan ve ne yapacağımı bilmez vaziyetteyim
((
ilk bi kaç defa zorlandı sonra alıştı.. şimdi ne iş yaparsa yapsın sigara içecekse balkona çıkıp içiyor öyle geliyor gelen arkadaşlarına da ilk önce evde sigara içmiyoruz biz deyip ( evde eşya yokken bile) balkona çıkaetıyordu..
