Yaşadıkları şeyler hiçte kolay değil, bunalıyorsanız fazla bir arada bulunmayın.
Ben sık görüşmek istemiyorum eşimle de defalarca konuştum ama anlamıyo her hafta ordayız ayda 5kere ordayız. Her gittiğimde de hep kaygılı stresli ruh halleri bir şeyi 50 kere söylüyolar bıkıyorum napcam ya eşim de beni anlamıyo ailesini düşünüyo hep
Ben eşimi çokk zor ikna ettim zorla psikoloğa gittim ilkinde tek başıma seans geçirdim diğerinde de eşimle çift terapisti yaptı doktorda dedi eşinin de tedavi olması lazım diye sonra doktor kurbandan sonra seans ücreti artacak ama size yardımcı olurum falan dedi. Bidaha da gitmedik. Geçenlerde dedim eşime amaan boşuna paramız gidiyo diyo kestirip atıyo aslında ben gitmek istiyorum ama gidemiyorum
Nasıl oluyor biliyo musun kayınvalidem arıyo akşama şunu yapcaz diyo gidiyoruz. Evlerimiz yakın o taraftan geçsen niye uğramadın oluyo. Çağrıyo gitmesen kırılıyo eşim de hemen atlıyo zaten gidiyoruz eşim için sanki aylarca görmemiş gibi oğlum da oğlum diye yapışıyo. Arada bir buraya yolları düşerse çay içmeye yemeğe falan geliyolar geldiğinde burnumdan geliyo mesela daha 2 gün önce geldi yatak odamdaki perdem kırışık diye elli kere keşke öyle yıkamasaydın perde zaten pahalı eltin hiç öyle yapmamış onun perdeleri dümdüz bide beni heeppp eltimle kıyaslar onu yüceltir beni yerer. Elli kere peşimden tekrar ediyo bunları sonra benim aklıma geldikçe nefrettttt ediyorum bıktım
Allah yardımcınız olsun, umarım eşinizin fikri değişir. Baktınız baş edemiyorsunuz en azından devlet hastanesinde psikologla görüşmeye çalışın.
İyi fikirmiş ama herkes hemen ilaç veriyo yolluyo dinlemiyo seni diyolar
Senelerdir annem,teyzem, ben, kız kardeşim, anneannem, onun annesi ailecek kaygı bozukluğuyla mücadele ediyoruz. Evet gerçekten çok zor. Hepimizi bir arada olduğumuz zaman en ufak bir olayda verilen tepkileri 500 metre öteden bile görmek istemezsiniz
birbirimizi tetikliyoruz resmen. Tam drama queeniz hepimiz. Allah etrafımızdakilere sabır versin diyorum. Sizin anlattıklarınız pek kaygı bozukluğu değil gibi haberiniz olsun. Bu hastalığı çok iyi tanıdığım için söylüyorum. Sizinkilerde biraz fesatlık ve fazla yapışkanlık var bunların kaygı bozukluğuyla pek alakası yok.İyi niyetli olmadıklarına eminim. Sürekli iyilik yapıyomuş gibi davranıyolar ama onda bile bi çıkar var. Diyorum ki kendime iyilik yapıyolar ama neden ısınamıyorum içim rahat etmiyo. Neden hep bi moralim bozuluyo anlamıyorumSenelerdir annem,teyzem, ben, kız kardeşim, anneannem, onun annesi ailecek kaygı bozukluğuyla mücadele ediyoruz. Evet gerçekten çok zor. Hepimizi bir arada olduğumuz zaman en ufak bir olayda verilen tepkileri 500 metre öteden bile görmek istemezsiniz
