arkadaşlar bir konuda fikirlerinizi almak istiyorum.Daha önce bahsetmiştim eşimin ailesinden,şimdi sizin fikrinize ihtiyacım olan nokta şu..Eşim boşanma aşamasındayken türlü szler verip kurtarmıştı evliliğimizi demiştim,o dönem ailesiyle konuşup bundan sonra eşimin gönlünü ne zamanki aldınız ancak o vakit görüşürüz yoksa görüşemeyiz ona göre kendinizi ayarlayın gibi bir konuşma yapmıştı bana söz vermişti...Annesi bana adım atıp aradı bikaçkez sonra doğumgünümde eve çiçek yolladı bende daha fazla uzatmak istemedim ve sırf eşim için bende arayıp sorup buzları kırma çabasına girdim.Ki olanlar yaşananların boyutunu düşününce bu sahiden eşime olan sevgimden yaptığım birşeydi.
Aradan 3 ay geçti onlar yazlıktalar ve dönecekler..Annesi adım attı bende eşime saygım ve sevgimden onun adımına karşılık verdim,fakat babasını affetmem mümkün değil..Daha önceki konumu okuyanlar bilirleren son bombaları babası babamı eşimin annesine yakınlaşması gibi bir iddia atmıştı ortaya kendi sülalesi dahil herkes tarafından çok kınanmıştı babası bu iğrenç ve seviyesiz itibar kaybı yaratma amaçlı yakıştırmasına kısası bunların üstünede biz boşanmalardan geçmiştik eşimle benim bu çirkinliği kaldıramamam ve yaşanan tüm tatsızlıklardan midemin bulanmasıyla ki o vakit bile 'onun için değer mi' demişti oğuna boşanma vaktinde bile sebep oldukları şeye rağmen hala kötülükle ayırma çabasındaydılar..
Dün eşim bu daha ne kadar sürecek dedi..Bende bana söz verdiğini hatırlattım,bana adım atmadan asla görüşmek istemediğimi söyledim adım attığı vakit(bir arama vs olabilir) ancak ozaman sadece eşimin hatırına eşimle evlerine ziyaretim mümkün dedim.Eşim haklısın babam büyük terbiyesizlik etti,affedilecek gibi değil çok kötü şeyler yaptı ama benim babam o ve bir şekilde artık bu hal bitsin istiyorum diyor.Ben hiçbir zaman onları birbirinden ayırmayı düşünmedim yada buna sebebp olmayı fakat onurum gururum şerefim ayaklar altına alındı ve sürekli kötülük halindeydiler..Kendilerinden başka kimseyi önemsemeyen bu insanlar çocuklarını bile bir zerre düşünmüyorlar(böyle anne babanın olacağına inanmazdım ama varmış)Bu yüzden kimin onuru gururu şerefi demeden çoook çirkince saldırabiliyorlar. bu konuda eşime ben görüşmem sen görüş dersem biliyorumki bu durumlar birşekilde tekrar edecek,fakat eşimin onlara bu tavrı göstermesi üstlerinde etki gösterecektir.Fakat eşime de içten içe üzülüyorum anlamaya çalışıyorum dünya kötüsü insanlarda olsa ailesi işte...Empati yapınca düşünüyorum..
Fakat bahsolunan insanlar çok tehlikeli ,çok ahlaksız...Yani acaba EŞİM için adım falan beklemesemde eşimle ziyaretlerine gitsem mi?Fakat babasının yüzünü dahi göresim yok ki düşünün boşanıoduk onlar yüzünden ya insan bir kere sebep olduğu şeyi düşünmez mi ,özür beklemedim hiç ama bi aramaz mı..Ben anlardım arasaydı tamam derdim en azından ..ama şimdi Eşim için bile olsa içim kaskatı,gururum,onurum izin vermiyor...
Ama diğer yandan empati yapmaya çalışıyorum..Eşimi anlamaya çalışıyorum...Tüm sülalesi bana bu durumda hak veriyor eşimde..Fakat ben eşimi kısıtlıyor muyum?Bensiz gitmesini istemiyorum çünkü maalesef bu insanlar bundan ancak memnun olurlar,hatta tam istedikleri şeyde bu olur,sahiden garipler...Ama bukadar şey yaşanmışken ve eşimin babası tüm bu rezilliğine terbiyesizliğine rağmen tek bir adım atmazken eşimin hala evlerine bensiz gidiyor olması beni ne duruma düşürür? Bana fikir verin yanlış mı düşünüyorum...İnsanlar özeleştiri yapmalılar fakat yaşananlardan ötürü özeleştiri yapmama müsade etmiyor duygularımın yoğunluğu,belki de doğru düşünüyorum
Bana fikirlerinizi söyler misiniz?
Aradan 3 ay geçti onlar yazlıktalar ve dönecekler..Annesi adım attı bende eşime saygım ve sevgimden onun adımına karşılık verdim,fakat babasını affetmem mümkün değil..Daha önceki konumu okuyanlar bilirleren son bombaları babası babamı eşimin annesine yakınlaşması gibi bir iddia atmıştı ortaya kendi sülalesi dahil herkes tarafından çok kınanmıştı babası bu iğrenç ve seviyesiz itibar kaybı yaratma amaçlı yakıştırmasına kısası bunların üstünede biz boşanmalardan geçmiştik eşimle benim bu çirkinliği kaldıramamam ve yaşanan tüm tatsızlıklardan midemin bulanmasıyla ki o vakit bile 'onun için değer mi' demişti oğuna boşanma vaktinde bile sebep oldukları şeye rağmen hala kötülükle ayırma çabasındaydılar..
Dün eşim bu daha ne kadar sürecek dedi..Bende bana söz verdiğini hatırlattım,bana adım atmadan asla görüşmek istemediğimi söyledim adım attığı vakit(bir arama vs olabilir) ancak ozaman sadece eşimin hatırına eşimle evlerine ziyaretim mümkün dedim.Eşim haklısın babam büyük terbiyesizlik etti,affedilecek gibi değil çok kötü şeyler yaptı ama benim babam o ve bir şekilde artık bu hal bitsin istiyorum diyor.Ben hiçbir zaman onları birbirinden ayırmayı düşünmedim yada buna sebebp olmayı fakat onurum gururum şerefim ayaklar altına alındı ve sürekli kötülük halindeydiler..Kendilerinden başka kimseyi önemsemeyen bu insanlar çocuklarını bile bir zerre düşünmüyorlar(böyle anne babanın olacağına inanmazdım ama varmış)Bu yüzden kimin onuru gururu şerefi demeden çoook çirkince saldırabiliyorlar. bu konuda eşime ben görüşmem sen görüş dersem biliyorumki bu durumlar birşekilde tekrar edecek,fakat eşimin onlara bu tavrı göstermesi üstlerinde etki gösterecektir.Fakat eşime de içten içe üzülüyorum anlamaya çalışıyorum dünya kötüsü insanlarda olsa ailesi işte...Empati yapınca düşünüyorum..
Fakat bahsolunan insanlar çok tehlikeli ,çok ahlaksız...Yani acaba EŞİM için adım falan beklemesemde eşimle ziyaretlerine gitsem mi?Fakat babasının yüzünü dahi göresim yok ki düşünün boşanıoduk onlar yüzünden ya insan bir kere sebep olduğu şeyi düşünmez mi ,özür beklemedim hiç ama bi aramaz mı..Ben anlardım arasaydı tamam derdim en azından ..ama şimdi Eşim için bile olsa içim kaskatı,gururum,onurum izin vermiyor...
Ama diğer yandan empati yapmaya çalışıyorum..Eşimi anlamaya çalışıyorum...Tüm sülalesi bana bu durumda hak veriyor eşimde..Fakat ben eşimi kısıtlıyor muyum?Bensiz gitmesini istemiyorum çünkü maalesef bu insanlar bundan ancak memnun olurlar,hatta tam istedikleri şeyde bu olur,sahiden garipler...Ama bukadar şey yaşanmışken ve eşimin babası tüm bu rezilliğine terbiyesizliğine rağmen tek bir adım atmazken eşimin hala evlerine bensiz gidiyor olması beni ne duruma düşürür? Bana fikir verin yanlış mı düşünüyorum...İnsanlar özeleştiri yapmalılar fakat yaşananlardan ötürü özeleştiri yapmama müsade etmiyor duygularımın yoğunluğu,belki de doğru düşünüyorum
Bana fikirlerinizi söyler misiniz?
Yani bana kalsa ömürboyu yüzlerine bakmazdım ama diğer türlü tek başına gidip gelmeye kalkarsa herşey kontrolden çıkacak gibi,zırt pırt planlar yapacaklar eşimle,sonra eşime noluyor ne bu sıklık dediğimde ee sen gelmiyorsun diye plan yapamıycakmıyım olucak adı .Yani kontrolsuzluk başlıycak..EE eşim gidip gelip sonrasında bu durumlara dayanamayıp hadi bende eşimle gidiyim dersem daha aptalca olucak...
