eşim çok sorumsuz ve artık dayanamıyorum...

1,5 yıldır evliyim ve evlendiğim ilk günden beri farkındayım ki eşimle asla anlaşamıyoruz.düşünce tarzımız yaşam şeklimiz herşeyimiz farklı.sürekli kavga hali sürekli bir yarış halinde benimle ve ben buna artık anlam veremiyorum.çoğu zaman kendimi onun düşmanı gibi hissediyorum. sürekli haklı çıkmaya çalışan çocuk gibi hatta ağır olucak kapris yapan bir insan. evlendiğimizden beri evimizle ilgili tek bir sorumluluk almamıştır. ne faturaların ne zaman ne kadar yattığını bilir,ne eve yapılan market alışverişinin fiyatını bilir ve hatta evde çoğu şeyin yerini bile bilmez o kadar rahattır.işten gelir ayaklarını uzatır açar futbolunu saatlerce gece yarılarına kadar o programları izler ve yatar. hafta sonları evde oturmaktan nefret ederim ve ben bunu sürekli ona söylerim.imkanımız varsa evde neden oturalım imkanımız olmasa da olmadığı zaman çok oldu bir yürüyüş yapalım hava alalım şunu yapalım derim adamda tık yok.ben yorgunum çalışıyorum bir pazarım var der akşam 5 e kadar yatar. uyanır bir de yiyecek bişey yokmu acıktım der. ee ben de çalışıyorum ama ben vakit geçirmek istiyorum kocamla.ilgi yok sanki 40 yıllık evli gibiyiz.yemek ye tv seyret pc de oyun oyna ayrı odada.sonra yat.zaten o hayatıma girer girmez bir sürü arkadaşımı hayatımdan çıkarttı.ailem dışında kimsem yok.defalarca konuştum çocuk gibi tek tek anlattım evlilik bu değil evlilik şöyle olur diye.ondan beklentilerimi anlattım.senin varsa söyle dedim yok değişmiyor adam.ve en kötüsü gittikçe saygısızlaşmaya başladık.ilk defa nişanlıyken küfür etmişti ve onu sert şekilde uyarmıştım en nefret ettiğim şey diye.evlendikten sonra çok küfür etmeye başladı bana.kavga arasında küfür ediyor hakaret ediyor ben de sinirleniyorum karşılığını veriyorum.saygı kalmadı aramızda.
evin herşeyini ben düşünüyorum.kendimi kadın gibi değil evin erkeği gibi hissediyorum.ve günden güne soğuyorum her yaptığı sinirlerimi bozuyor ister istemez.boşanmayı çok düşündüm bu adamla hayat geçmez diye hatta onunla da konuştum kesinlikle boşanmak istemiyor.beni çok seviyor ama bu sevgi beni mutlu etmiyor.çünkü ben kendimi güvende hissettiğim saygı duyduğum huzur veren bir koca istemiştim.ama onda bunların hiçbiri yok..ben boşanmayı ciddi ciddi düşünürken hamile olduğumu öğrendim.üstelik hiç düşünmüyorken ve korunuyorken..ve artık yapacak hiçbirşeyim yok..korkum ileride çocuğum huzursuz olucak mutsuz olucak..hamile halimle bile dün akşam benimle kavga etti saatlerce ağlattı ve kapris yapıp küstü..ne yapıcağımı bilmiyorum artık..............

mrb canım benzer şeyleri bende yaşadım (küfür hariç) ikimizde çalışıyorduk evden aynı saatte çıkıp aynı saatte dönüyorduk.eve gelince yemek yap evi topla çamaşır bulaşık derken canım çıkıyordu ve eşim keyfine bakıyordu bu durum deli ediyordu faturaları ödeme görevi onda olmasına rağmen ödemiyordu birde üstüne yaşadığı iş stresini bana yansıtıyordu bunalmıştım eşime durumu anlatmama rağmen bir değşiklik yoktu bi gün neden tek ben yoruluyorum sıkıntı yapıyorum dedim ilk önce yemek yapmadım baktım domatesin nasıl soyulacağını bilmeyen adam menemen yapmaya başlamış evi toplamadım baktım ki eşim evi süpürüyor faturayı ödememiş ve bende ödemedim gitti otomatik ödeme talimatı verdi sonra eve geldiğimizde devamlı işimden bahsettim ve ortak kararımız işi eve taşımamak oldu birde evlenmeden önce ben ailemle eşim tek başına yaşıyordu evlendikten sonra çok fazla düzen problemi yaşadık hepsi aşılıyor yavaş yavaş şimdi düşünüyorum ne kadar saçma konulardan sıkıntı yapmışım kendime diye ama bunları yaşamadan da ortak bi düzene kavuşamıyoruz malesef sende suan hassas bir dönemindesin sana tavsiyem rahatına bak naz yap eşine bu dönemde keyfini çıkar eşinde olsa senden önemlisi yok unutma

cok zor Allah yardımcınız olsun. arkadaslrınızı nden hytınızdan cıkrttınız o hytınıza grdıkten sonra ?

ne desem bilemedim..flört döneminde mutlaka şuan olacakların sinyalini vermiştir. çok iyi tanımadan mı evlendiniz? pek çok erkeğe evlendikten sonra bir rahatlık çöküyor ama sizin eşinizinki rahatlık değil, adamın kişiliği bu anladığım kadarıyla. sorumsuz ve bir ev babası gibi davranmıyor. bilmiyorum belki bebek olduktan sonra iyi yönde değişim gösterir mi. seviyor diyorsunuz bırakmıyor diyorsunuz ama saygı kalmamış. böyle bir ömür evli kalırsınız ama çok yıpranırsınız.

"beni seviyor" demişsiniz. seven insan karşıdakinin beklentilerini de hesaba katmaz mı? saygı duymaz mı? saygılı davranmaz mı? karşıdakini de düşünmez mi? eşini düşman değil dostu gibi görmez mi? bu nasıl sevgi?

Triia .!.:

mrb canım benzer şeyleri bende yaşadım (küfür hariç) ikimizde çalışıyorduk evden aynı saatte çıkıp aynı saatte dönüyorduk.eve gelince yemek yap evi topla çamaşır bulaşık derken canım çıkıyordu ve eşim keyfine bakıyordu bu durum deli ediyordu faturaları ödeme görevi onda olmasına rağmen ödemiyordu birde üstüne yaşadığı iş stresini bana yansıtıyordu bunalmıştım eşime durumu anlatmama rağmen bir değşiklik yoktu bi gün neden tek ben yoruluyorum sıkıntı yapıyorum dedim ilk önce yemek yapmadım baktım domatesin nasıl soyulacağını bilmeyen adam menemen yapmaya başlamış evi toplamadım baktım ki eşim evi süpürüyor faturayı ödememiş ve bende ödemedim gitti otomatik ödeme talimatı verdi sonra eve geldiğimizde devamlı işimden bahsettim ve ortak kararımız işi eve taşımamak oldu birde evlenmeden önce ben ailemle eşim tek başına yaşıyordu evlendikten sonra çok fazla düzen problemi yaşadık hepsi aşılıyor yavaş yavaş şimdi düşünüyorum ne kadar saçma konulardan sıkıntı yapmışım kendime diye ama bunları yaşamadan da ortak bi düzene kavuşamıyoruz malesef sende suan hassas bir dönemindesin sana tavsiyem rahatına bak naz yap eşine bu dönemde keyfini çıkar eşinde olsa senden önemlisi yok unutma

Genişletmek için tıkla...

ben defalarca konuştum ama değişen birşey yok.ben abartıyor oluyorum.ben işten ondan daha geç geliyordum bir süre.ben gelene kadar pc başında oyun oynar ben eve geldiğimde de çok açım diye iki ayağımı bi pabuca sokardı saolsun yerinden bile kalkmaz..çünkü o erkek :) düşünce mantık bu..defalarca yardım istedim yetişemiyorum diye o zaman da sen bana hizmet edince ağrına gidiyor der..dikkatinizi çekerim "hizmet"..anlatmak istediğim onun yapısı bu yani istese de yapamıyor..hamile kaldığımda çok mutlu oldu zaten çok istediği birşeydi.bir süre kavgalar azaldı gibi geldi ama sonra farkettim ki ben umursamaz olunca o daha da rahat oluyor.hamilelik bu birşeye üzülüp ağlama potansiyelim biraz fazla oluyor bu dönemde malesef. ama ağladığımda sen nasıl bir insansın ne var şimdi ağlayacak duygu sömürüsü yapacak diye karşılık alıyorum.yani naz yapacak durum yok ben hala naz çekiyorum :)

oneyou .!.:

cok zor Allah yardımcınız olsun. arkadaslrınızı nden hytınızdan cıkrttınız o hytınıza grdıkten sonra ?

Genişletmek için tıkla...

en büyük hatalarımdan biri de bu zaten..kız erkek farketmiyor her arkadaşımı kıskandığı için hepsinden uzaklaştım..çünkü sürekli huzursuzluk çıkıyordu.arkadaşlarımla olduğumda yanımda sürekli o olduğundan onlara tavır yapıyordu ister istemez ben rahatsız oluyordum.tabi o zamanlar bu kadar ciddiye almıyordum ama yavaş yavaş anladım ki en başından herşeye susunca ileride daha da kötüye gidiyor.

esencan .!.:

Allah yardımcınız olsun
inşallah eşiniz sizin kıymetinizi anlar çocuğuna ve size sahip çıkar

Genişletmek için tıkla...

inşallah sağolun

cilek_receli .!.:

1,5 yıldır evliyim ve evlendiğim ilk günden beri farkındayım ki eşimle asla anlaşamıyoruz.düşünce tarzımız yaşam şeklimiz herşeyimiz farklı.sürekli kavga hali sürekli bir yarış halinde benimle ve ben buna artık anlam veremiyorum.çoğu zaman kendimi onun düşmanı gibi hissediyorum. sürekli haklı çıkmaya çalışan çocuk gibi hatta ağır olucak kapris yapan bir insan. evlendiğimizden beri evimizle ilgili tek bir sorumluluk almamıştır. ne faturaların ne zaman ne kadar yattığını bilir,ne eve yapılan market alışverişinin fiyatını bilir ve hatta evde çoğu şeyin yerini bile bilmez o kadar rahattır.işten gelir ayaklarını uzatır açar futbolunu saatlerce gece yarılarına kadar o programları izler ve yatar. hafta sonları evde oturmaktan nefret ederim ve ben bunu sürekli ona söylerim.imkanımız varsa evde neden oturalım imkanımız olmasa da olmadığı zaman çok oldu bir yürüyüş yapalım hava alalım şunu yapalım derim adamda tık yok.ben yorgunum çalışıyorum bir pazarım var der akşam 5 e kadar yatar. uyanır bir de yiyecek bişey yokmu acıktım der. ee ben de çalışıyorum ama ben vakit geçirmek istiyorum kocamla.ilgi yok sanki 40 yıllık evli gibiyiz.yemek ye tv seyret pc de oyun oyna ayrı odada.sonra yat.zaten o hayatıma girer girmez bir sürü arkadaşımı hayatımdan çıkarttı.ailem dışında kimsem yok.defalarca konuştum çocuk gibi tek tek anlattım evlilik bu değil evlilik şöyle olur diye.ondan beklentilerimi anlattım.senin varsa söyle dedim yok değişmiyor adam.ve en kötüsü gittikçe saygısızlaşmaya başladık.ilk defa nişanlıyken küfür etmişti ve onu sert şekilde uyarmıştım en nefret ettiğim şey diye.evlendikten sonra çok küfür etmeye başladı bana.kavga arasında küfür ediyor hakaret ediyor ben de sinirleniyorum karşılığını veriyorum.saygı kalmadı aramızda.
evin herşeyini ben düşünüyorum.kendimi kadın gibi değil evin erkeği gibi hissediyorum.ve günden güne soğuyorum her yaptığı sinirlerimi bozuyor ister istemez.boşanmayı çok düşündüm bu adamla hayat geçmez diye hatta onunla da konuştum kesinlikle boşanmak istemiyor.beni çok seviyor ama bu sevgi beni mutlu etmiyor.çünkü ben kendimi güvende hissettiğim saygı duyduğum huzur veren bir koca istemiştim.ama onda bunların hiçbiri yok..ben boşanmayı ciddi ciddi düşünürken hamile olduğumu öğrendim.üstelik hiç düşünmüyorken ve korunuyorken..ve artık yapacak hiçbirşeyim yok..korkum ileride çocuğum huzursuz olucak mutsuz olucak..hamile halimle bile dün akşam benimle kavga etti saatlerce ağlattı ve kapris yapıp küstü..ne yapıcağımı bilmiyorum artık..............

Genişletmek için tıkla...

adamın karakteri bu değiştiremezsin..neden çocuk yapıyorsun böyle birinden..her erkek görünüşlü baba olamaz baba yükünü taşımak zordur..insan kaderini kendi yazar bozarmış

blackk_swan .!.:

ne desem bilemedim..flört döneminde mutlaka şuan olacakların sinyalini vermiştir. çok iyi tanımadan mı evlendiniz? pek çok erkeğe evlendikten sonra bir rahatlık çöküyor ama sizin eşinizinki rahatlık değil, adamın kişiliği bu anladığım kadarıyla. sorumsuz ve bir ev babası gibi davranmıyor. bilmiyorum belki bebek olduktan sonra iyi yönde değişim gösterir mi. seviyor diyorsunuz bırakmıyor diyorsunuz ama saygı kalmamış. böyle bir ömür evli kalırsınız ama çok yıpranırsınız.

Genişletmek için tıkla...

aynen öyle onun kişiliği bu ve ben bir insanla sürekli aynı şeyleri konuşmaktan yoruldum.kişilik değişmez bu yüzden sıkıntım zaten.düğüne çok az süre kaldığında aslında anladım ama stresten diye kendimi kandırdım.aynı eve girince anladım ki aslında bambaşka bir insanmış..

justitia .!.:

"beni seviyor" demişsiniz. seven insan karşıdakinin beklentilerini de hesaba katmaz mı? saygı duymaz mı? saygılı davranmaz mı? karşıdakini de düşünmez mi? eşini düşman değil dostu gibi görmez mi? bu nasıl sevgi?

Genişletmek için tıkla...

ben de aynı şeyleri düşünüyorum.insan eşini mutlu etmek için uğraşır çabalar ama hep çabalayan taraf ben oluyorum..bu yüzden artık çok yorgunum..

Sementaa .!.:

adamın karakteri bu değiştiremezsin..neden çocuk yapıyorsun böyle birinden..her erkek görünüşlü baba olamaz baba yükünü taşımak zordur..insan kaderini kendi yazar bozarmış

Genişletmek için tıkla...

çocuk yapmak istemedim ki.yukarda da yazdım istemeden ve korunduğum halde oldu diye..sürekli yüzüne bile söylüyordum ondan çocuk istemediğimi.ama bebeğim süpriz oldu bana..aldırmaya da kıyamadım ne olursa olsun o benim parçam..

işiniz çok zor allah yardımcınız olsun. umarım değişir. ama bu tip adamların değişeceğine inanmıyorum. karakteri böyle çünkü. üstelik birde hamileymişsiniz. belki bebeğiniz olunca daha farklı olur.

erkekler eşlerinin her işi yaptıklarını görünce baya el çekiyorlar herşeyden.

bırakın biraz etraf dağılsın. biraz da o rahatsız olsun.

herşeyi siz yaparsanız adama sorumluluk alacak fırsat kalmaz ki

biraz vurdumduymaz olmayı öğrenmek lazım

ben de dahil biz kadınların genel hatası bu. zamanla çabalamanın sınırlarını zorluyor, artık kendimizden vazgeçiyoruz. yorulduğumuzu anladığımızda da iş işten geçiyor. "yuvayı dişi kuş yapar" söylemine haddinden fazla anlam yüklüyoruz. geriye yorgun ve başkalaşmış bir biz kalıyor...

umursamamayı çok denedim.ama bir sorun olduğunda hiçbir şekilde çözmüyor ki.sadece oflayıp poflayıp daha çok çıkmaza sokuyor herşeyi.sırf onun tavırlarını çekmiyim diye eninde sonunda ben birşekilde el atmak zorunda kalıyorum.başka türlü daha da büyüyor sorunlar.bir sürü borcumuz var. arada bir böyle bankalarla krizler oluyor o dönemlerde bir defa bile kendi halletmemiştir.surat 5 karış oturur kendi kendine sinirlenir konuşur ama icraat olmaz.ailem yardımıyla bir şekilde atlattık Allah a şükür.ama bu hep böyle olunca adam rahat nasılsa ailem var diye iyice rahatladı.sorumsuzsun dediğimde de benim çevremde yardım alacak durumu iyi kişiler yok diye.eğer evlilik için birşeyler yapmak başkalarından yardım istemekse evet herşeyi sen yapıyorsun diye laf sokuyor utanmadan.bir kocanın ağrına gitmesi gerekmez mi ailesine muhtaç oluyoruz karıma bakamıyorum diye..ağrına gitsede elimden birşey gelmiyor diyip kestirip atıyor.benim ailemin durumu iyi değil ama sırf ben üzülmiyim sıkıntı çekmiyim diye birşekilde yardım ediyorlar.o zaman ben neden evlendim ki.zaten ailemle ben mutluydum rahattım.bir de kendi ailesine arkadaşlarına birşey anlatırken "bankaya borcumu ödedim,evi taşıdım,eşya aldım" gibi cümleler kuruyor sürekli.herşeyi kendi yapmış gibi,bizim hiç sorunumuz yokmuş çok iyimişiz gibi,kocalık görevini yerine getiriyormuş gibi konuşunca daha da çıldırıyorum...

Esiniz sorumsuzlugu hayat tarzi haline getirmis, ben boyleyim deyip isin icinden cikiyor ama sorumluluklarin bir yerinden tutmak zorunda.
Eger hamlle olmasaniz hic ugrasmayin derdim ama bebek varken daha fazla mucadele etmek gerekir.
Bencil insanlarin degisecegine pek inanmam cunku yapilari geregi cevrelerindeki insanlarai onlara hizmet etmek icinden var olduklarini dusunurler.
Esinizde onlardan biri malesef.
Siz hayatinizin getirilerini ustlendikce o daha fazla yayilacaktir.
Bazi seyleri birakin. Faturalari yatirmayin, eve geldiginizde yemek icinden mutfaga kosmayin, hamilesiniz dinlenmelisiniz.
Ac otirsun isterse umursamayin.
Hayati sizin sirtina yaslanarak yasamasina izin vermeyin.
Bebekle beraber sorumluluklariniz artacak ve bunu esiniz ve bebegin babsi olarak paylasmak zorunda.
Bir sekilde bunu anlamasini saglayin ve ne olursa olsun sizi yalnizlastirmasina musade etmeyin..

cilek_receli .!.:

1,5 yıldır evliyim ve evlendiğim ilk günden beri farkındayım ki eşimle asla anlaşamıyoruz.düşünce tarzımız yaşam şeklimiz herşeyimiz farklı.sürekli kavga hali sürekli bir yarış halinde benimle ve ben buna artık anlam veremiyorum.çoğu zaman kendimi onun düşmanı gibi hissediyorum. sürekli haklı çıkmaya çalışan çocuk gibi hatta ağır olucak kapris yapan bir insan. evlendiğimizden beri evimizle ilgili tek bir sorumluluk almamıştır. ne faturaların ne zaman ne kadar yattığını bilir,ne eve yapılan market alışverişinin fiyatını bilir ve hatta evde çoğu şeyin yerini bile bilmez o kadar rahattır.işten gelir ayaklarını uzatır açar futbolunu saatlerce gece yarılarına kadar o programları izler ve yatar. hafta sonları evde oturmaktan nefret ederim ve ben bunu sürekli ona söylerim.imkanımız varsa evde neden oturalım imkanımız olmasa da olmadığı zaman çok oldu bir yürüyüş yapalım hava alalım şunu yapalım derim adamda tık yok.ben yorgunum çalışıyorum bir pazarım var der akşam 5 e kadar yatar. uyanır bir de yiyecek bişey yokmu acıktım der. ee ben de çalışıyorum ama ben vakit geçirmek istiyorum kocamla.ilgi yok sanki 40 yıllık evli gibiyiz.yemek ye tv seyret pc de oyun oyna ayrı odada.sonra yat.zaten o hayatıma girer girmez bir sürü arkadaşımı hayatımdan çıkarttı.ailem dışında kimsem yok.defalarca konuştum çocuk gibi tek tek anlattım evlilik bu değil evlilik şöyle olur diye.ondan beklentilerimi anlattım.senin varsa söyle dedim yok değişmiyor adam.ve en kötüsü gittikçe saygısızlaşmaya başladık.ilk defa nişanlıyken küfür etmişti ve onu sert şekilde uyarmıştım en nefret ettiğim şey diye.evlendikten sonra çok küfür etmeye başladı bana.kavga arasında küfür ediyor hakaret ediyor ben de sinirleniyorum karşılığını veriyorum.saygı kalmadı aramızda.
evin herşeyini ben düşünüyorum.kendimi kadın gibi değil evin erkeği gibi hissediyorum.ve günden güne soğuyorum her yaptığı sinirlerimi bozuyor ister istemez.boşanmayı çok düşündüm bu adamla hayat geçmez diye hatta onunla da konuştum kesinlikle boşanmak istemiyor.beni çok seviyor ama bu sevgi beni mutlu etmiyor.çünkü ben kendimi güvende hissettiğim saygı duyduğum huzur veren bir koca istemiştim.ama onda bunların hiçbiri yok..ben boşanmayı ciddi ciddi düşünürken hamile olduğumu öğrendim.üstelik hiç düşünmüyorken ve korunuyorken..ve artık yapacak hiçbirşeyim yok..korkum ileride çocuğum huzursuz olucak mutsuz olucak..hamile halimle bile dün akşam benimle kavga etti saatlerce ağlattı ve kapris yapıp küstü..ne yapıcağımı bilmiyorum artık..............

Genişletmek için tıkla...

çok kötü bir durum yha.üstelik sizde çalışıyormuşsunuz. eşin sanki sadece evlenmek için evlenmiş.

merhaba çilek reçeli, takma bu kadar diyeceğim biraz fazla umursamaz bir cevap diyeceksin sen de ama neden böyle söylediğimi anlatacağım.açtığın konuyu okurken kendimi gördüm sanki.benim de arkadaşlarım azaldı.benim eşimde çok dağınık ve toplamazdı.hamile iken tartışmakta bir çekinceme görmezdi.ama şimdi dur ne diyeceğim: erkekler çocuk gibi,hayvan gibi,eğitiyorsun ve tam olmasa da bayağı adam oluyorlar.daha az önce başka bir arkadaşın sorununda yazdığım gibi; bu erkekleri böyle yetiştiren başka dünyalardaki, başka anneler değil,bizim annelerimizin erkek evlatları kocalarımız.30 yaşına kadar işten gelip çorabını çıkarıp yere atmış,eve gelince 2 yumurta kırmayıp annesinin masaya hazırladığı sıcak içli köfteleri yiyip evde ar ayak ayak üstüne atarak uyuyuncaya kadar tv seyretmiş,evde ekmek alma görevi bile verilmemiş eşlerimizden bahsediyoruz.herhalde bu durumda evlendiklerinde bir şey beklememiz aptallık olur öyle değil mi? ben de çok şey bekledim ama nah! aldım:))
kızımı gecelerce kucağımda sallayıp eşimden erken işe gidip,yine ondan önce gelip bebeği devralıp duş yemek temizliğe sonra da yemeğe giriştim.eşim de eve gelince bırakın bebişini sevmeyi,ilgilenmedi bana da hiçbir işte yardım etmedi.ama hep şunu düşündüm;peki neden büyüklerim de bana akıl vermedi? hala da düşünürüm.her ikimiz de çalışıyoruz,ben öğretmenim.neden bir yardımcı tutmadım bakıcı haricinde diye.ve mantıklı düşündüm:düşünsenize siz çamaşırınızı yıkıyor yemeğinizi yapıyorsunuz diye o da iş yapmak zorunda değil,çok kadın tanıdım ev işi yemek yapmayı hiç sevmezler.evlerini b.k götürür,her gün makarna yerler:) sadece çocuk bakarlar,o da biz tititz kadınların tabiriyle yarım yamalak.hah,işte biraz ömnce bahsettiğim konuya geldim.işte o kadınları eşleri nasıl seviyor kabul ediyorsa biz de eşlerimizi o haliyle kabul etmeliyiz.eğer onu sevip yapıyorsak,kendimizi yıpratıyorsak,vücudumuz yeter yoruldun alarmı verdiğinde, kocamıza nefret duymamız pek mantıklı değil.örnek verecek olursam eşim temizlik istemez,yemek beklemez,bebeğe bakıcı bul der.yani kendini açıkça ifade eder.e ne yapayım zorla değil ya,40 yaşında adama bu saatten sonra çamaşır bulaşık mı yıkatayım.ben de bir yardımcı buldum;ayda 4000tlye haftanın 4 günü geliyor.yemek temizlik yapıyor gidiyor.çünkü eşime evde iş olunca ben duramam,ya biri yapacak ya beraber yapacağız,herşeyi üstüme yıkamazsın,zaten kıza kendim bakmaktan bel fıtığı oldum dedim.o da kabul etti.bir öğretmen arkadaşımın da yardımcısı var onunki haftasonu da geliyor,çünkü çok misafir ağırlıyor.evlerimiz de 225 m2 ve anca yetişiyoruz.neyse dağılmayayım.bu arada eşime de telkin ede ede çamaşır sermeyi,eve ekmek getirmeyi,bulaşıkları dizmeyi öğrettim.tabiki haftada 1 gün yapıyor bunlardan birini:) ama olsun.yıllar geçtikçe tanıyorsunuz eşinizi ve ayak uyduruyorsunuz.eğer gerçekten seviyorsa size 10 adım olmasa da 1 adım gelecektir.siz de tez elden bir yardımcı bulun ve işten gelince yemeğimi hazır istiyorum deyin eşinize.evi kirli görmek istemiyorum deyin ve yüz ifadesine bir bakın:))) ne yapalım bazı şeylerin değeri parayla ölçülmez.giden ömrünüzü geri getiremezsiniz.bakın ben apaçık bir örneğim size.yaklaşık 5 yıldır evliyimve koskocaman güneydoğu evlerinde bu kadar senedir ev işi yapmaktan bel fıtığı oldum aklım başıma geldi ama geç geldi.
size tavsiyem ilk olarak bir yardımcı almakla başlayın işe,çok ciddiyim.sonra da keşke beraber yapsaydık hayatım bu işleri,o parayı yatırım yapardık filan diyin:)
çocuk konusunda ise; eşinize bırakıp çıktığınız olmadımı hiç?ben de hiç çıkmadım eşim bakmadığından değil,bakamayacağını bildiğim için.çocuğunuzu doyurup,altını temizleyip çıkın bakalım ne olacak,bakabilecek mi?ilgilenecek mi? denermisiniz bunu?
bir de yemek yapacağınız zaman ''canım 2 dk çocuğu tutarmısın? ben yemeğe bakıp geleyim,wcye gidip geleyim vs diyerek çocuğu babaya,babyı çocuğa alıştırsanız.aslında yapmamız gereken bu.neyse...bir deneseniz lütfen?
Ha şunu da unutmadan; hamilesiniz aldırmayacaksanız,boşanmayı da düşünmüyorsanız,çabalayacaksınız onu adam etmeye.başka çare yok.
Sizin için zor olduğunu biliyorum ama sevgiyle aşarsınız umarım.kolaylıklar canım.