Ama senin yaptığın normal degilmi? İlk önce çocuklar, sonra kendin sonra eşin. Benim için normal. Erkekler için de önce çocuklar, sonra eşi, en sonunda kendisi. Eger eşin gentlemen se. Biz cocuklar küçükken mesela bir yere eğlenceye, yazın sokak tiyatroları olurdu çocuklar için, gidersek, karnımız acıktığım zaman biz otururdu, eşim gidip bir stand dan yemek alırdı bize, önce çocuklara getirirkoyardi önlerine yiyecek içecek, sonra bana, enson kendine. Bana karşı saygı göster diye bir tartışma bilmiyorum ama kadınlara karşı saygı çok olurdu. Meselaa ana katiyyen bir şey tasittirmazdi. Sen 2 tane çocuk taşıdın karnında 9 ay, sonra kucağında, simdi rahat edeceksin derdi ve ogluma da böyle örnek oldu. Oğlum 4 yaşında, ben onunla alışverişe gidince, alışveriş sepetini yerlerde sürükledi
, ben taşıc am diye. Ve kasaya kadar o sepeti ite ite gelirdi. Ve haftada en azından bir defa, çocukları ne güzel egitttigimi, benimle gurur duyduğunu hep söylerdi. Buna saygı denilir. Tabi sende eğer içinden geliyorsa, eşine bir kaç güzel şeyler söyle. Ben mesela eşime, eger dünyada men of the world seçilse, Ben seni her sene, seçerim derdim. Annem mesela babama, evin kocaman direği, her şeyi bu sırtında taşıyor, benim dağ gibi kocacicigim derdi. Esasinda annem babamdan daha kuvvetli, yani içinden kuvvetli bir kadındı. Ama hiç belli etmezdi babama. Bunlara saygı denir benim için ama, sevgi de varsa. İçinden geliyorsa. Ben mesela köpeğimle ormana gezmeye çıkınca çok kişiye rastlıyorum ve biraz dikilip konuşuyoruz, sohbet ediyoruz, zamanımız olmayınca, gülümseyip selamlasiyoruz, birbirimizi sevip saydığımız için ama bir kadın var, onu görünce sade ben deği, bütün köpekli tanıdığım kafalarını oburtarafa çevirip, kadını görmemiş gibi yapıyoruz. Cünkü saygımız yok o kadına, köpeğini öbür köpeklerle oynatmıyor, birbirlerini koklamaya izin vermiyor, hayvanına yerleri koklamaya izin vermiyor, bunlar köpekler için çok önemli şeyler olduğu halde. Biz de kadını saymıyoruz.