Eşimin ailesiyle ilişkimde zorluklar yaşıyorum. Evliliğimiz yurtdışında oldu ve Türkiye'de geleneksel organizasyonları atladık. Bu yüzden de söz, nişan ve düğün gibi (bize göre) gereksiz detayları atlayıp, sadece yakın arkadaşlarımızla eğlenceli bir nikah töreni gerçekleştirdik. Ancak, evleneli 1.5 yıl olmasına rağmen ailelerimiz hala tanışmadı ve bu durum beni kırıyor. Kv ve kp bize 2 saat uzaklıktaki bir şehirde yaşıyorlar ve ikisinin de kendi aracı var (bunu ulaşım konusunda bir sorunları olmadığını belirtmek için söylüyorum) ve evlendiğimden beri ne bize geldiler ne de ailemi davet ettiler bu yüzden tanışamadılar. Bir kere geleceğiz dediler onda da vazgeçtiklerini bile söylemediler.
Onlar oldukça dindar ve muhafazakar, ben ve eşim ise daha özgür bir yaşam tarzına sahibiz. Alkol alan, mini giyinen ve tek başıma yurtdışına tatile gidebilen biri olarak, onların beklentilerinden oldukça farklıyım. Aramızdaki bu farklılıklar net bir şekilde gözükmesi için yazıyorum tüm bunları. Kp veya herhangi bir erkekle tokalaşamıyorum çünkü onlara göre günah ve bu benim daha önce duymadığım bir şey ya da eve erkek misafir gelirse o oda içinde bulunamıyorum gibi gibi.. Anlayacağınız benim dünya görüşüme ters olan her şey onların yaşam tarzı. Kızılcık şerbeti senaristleri gelsin de gerçek muhafazakar görsün.
Neyse, şu ana kadar sadece 1 kere telefonda görüştük onun dışında hemen hemen her gün eşimle konuşsalar da, bana bir kere bile selam söylemezler. Son görüşmemizde de onlara tatlı götürmüştüm ve tatlıyı beğenmediklerini, diğer gelinlerinin daha güzel yaptığını söylediler. Çünkü diğer gelinler, onların istediği gibi dindar ve itaatkâr kadınlar. Tr şartlarında ortalama üstü yaşam standartlarına sahip olmalarına rağmen kendileri şu ana kadar bana sadece bijuteriden 1 adet bileklik aldılar, nikaha gelemedikleri için altın/takı takma gereksiniminde bulunmadılar. Halbuki ki kızlarına ve diğer gelinlere fazla fazla yapmışlar. Sanıyorum ki beni yok sayarak cezalandırmaya çalışıyorlar... inanın derdim para pul değil, çok şükür gönlümüzce yaşıyoruz ve yatırımımızı yapıyoruz fakat insan ister istemez kırılıyor.
Bu konuyu sadece içimi dökmek için yazdım çünkü her ne kadar aileme ''benim için sorun değil'' desem de çok üzüyorum. Anneme detaylı anlatsam üzülür, eşime hislerimi söyleyip ailesine karşı cephe almasını istemiyorum zaten onun da tüm bunların farkında olduğunu düşünüyorum, arkadaşlarımla da bu kadar özel bir konuyu paylaşamam o yüzden sizinle paylaşmak istedim. Uzun oldu, kusura bakmayın.
-Güncelleme-
Sanırım biz kimseye haber vermeden gidip evlendik gibi anlaşılmış fakat öyle değil. :) Evlilik fikri ilk ortaya atıldığı günden beri ailelerimiz yurtdışında evleneceğimizi biliyorlardı. Nikahtan 6 ay önce hazırlıklar başlanmış, 3 ay önce de nikah günü alınmıştı.