kızlar sanırım karar vermem gereken bir yol ayrımına geldim.2yıllık bir ilişkim var.bu zamana kadar gayet güzel idare ettik.yani ben biraz alttan alan bir kişiliğe sahibim.sinirlendiğimde sinirim çok çabuk geçer.erkek arkadaşım ise tam tersidir.çok sinirlidir ve sinirlendiğinde kendini tutamaz.ve nedense kendini hep haklı görür.kesinlikle olaylara bir de benim açımdan bakmaz.her kavga edişimizde hep ben alttan aldım.ve sanırım böle yaparak kendi duymak istediklerimi ona zorla söyletmiş oldum her seferinde.ve her şey yine yolundaymış gibi davrandım.tartıştığımız olaylar hep çok küçük olaylardır.ama nedense ben ne kadar sakin yaklaşsamda erkek arkadaşım hemen sinirleniyor.artık hiçbir şey söyleyemez oldum sanki ona.bir hareketini eleştirdiğimde hemen 'beni böyle kabul etmen gerekiyor' gibi bir şey söylüyor ve yine kendini haklı çıkarıyor bir şekilde.ya da gece konuştuğumuzda bazen sarhoş oluyor.ben de haliyle kızıyorum niye dışarı çıktığında haber vermedin diye.en azında kimle ne zaman çıktığını söyle diyorum.ama yine aynı olaylar yaşanmaya devam ediyor.benden beklediği şeyleri kendisi yapmıyor.ve 2yıl sonunda önemsiz gelen hep alttan aldığım bu olayları artık çok büyük sorunlar olarak görmeye başladım.sorun dışarı habersiz çıkması falan değil önemli olan benim rica ettiğim şeyi yapmak için çabalamaması.erkek arkadaşımın beni sevdiğinden ve bana sadık olduğundan çok eminim.üniversite tercihlerimizi yaparkende sırf benim yanımda olabilmek için benim tercih ettiğim üniversiteyi tercih etti o da mesela.tabi sadece bununla ölçmüyorum sevgisini.kararlarında beni de göz önünde bulunduruyor demek istediğim.ve sevdiğini biliyorum yani aldatılma falan olaylarını hiç düşünmüyorum.ama yine de erkek arkadaşımın kişiliği böyle.biraz karamsar ve içine kapanık biri.en başından beri böyleydi.hatta henüz arkadaşken bile böyleydi.ama ben artık böyle biriyle devam edip edemeyeceğimi düşünmeye başladım ve yardımınıza ihtiyacım var 
şimdi yine tartıştık ve olaylar hakkında güzelce konuşup bir sonuca varmak yerine 3gündür benimle konuşmuyor ve görüşmek istemiyor.biraz çocuk gibi yapıyor kendini ama haklı olduğum halde bu kez ben bütün gururumu çiğneyip onu konuşturmaya çalışıyorum.vçok güzel günlerimizde oldu bana çok değer verdiğini hissettirdiği günlerde.ama bazen kendimi çok değersiz hissediyorum onun için ve bu bana artık yanlış gelmeye başladı.geçmişte yaptıklarına bakarak bana değer verdiğini hissetmek istemiyorum, doğru değil bu siz ne düşünüyorsunuz? sizce ne yapmalıyım ya da böyle birine nasıl yaklaşmalıyım biraz uzun oldu ama yardımcı olursanız gerçekten çok mutlu olurum 
şimdi yine tartıştık ve olaylar hakkında güzelce konuşup bir sonuca varmak yerine 3gündür benimle konuşmuyor ve görüşmek istemiyor.biraz çocuk gibi yapıyor kendini ama haklı olduğum halde bu kez ben bütün gururumu çiğneyip onu konuşturmaya çalışıyorum.vçok güzel günlerimizde oldu bana çok değer verdiğini hissettirdiği günlerde.ama bazen kendimi çok değersiz hissediyorum onun için ve bu bana artık yanlış gelmeye başladı.geçmişte yaptıklarına bakarak bana değer verdiğini hissetmek istemiyorum, doğru değil bu siz ne düşünüyorsunuz? sizce ne yapmalıyım ya da böyle birine nasıl yaklaşmalıyım biraz uzun oldu ama yardımcı olursanız gerçekten çok mutlu olurum 
