benim 17 yasında ergenlik cagının dorugunda oldugunu dusundugum bir erkek kardesim var
ben 25 yasındayım ve kardesimle evde en cok diyalog içinde olan kişiyim
gecen yıl ailem farklı bir şehre tasındı. memleketimiz orta buyuklukte bir sehir ve kardesim orada anadolu lisesine gidiyordu. ama kazandığı okul ilçedeydi ve hergun servisle sabah 7 gibi evden cıkıp gidiyor ve aksam 5e dogru geliyordu. ben universitedeydim diğer kardeşim de fethiyede calışyordu. babamda su an oturdugumuz ilçede bahce almıştı emekli olduktan sonra yasamak için ve bahceye bakmak için o da burada kalıyordu. bu nedenle aile parcalanmıştı. Tabii aileyi bir araya toplamak babama dustu ve tasındık. tasınmamız da ekonomik nedenler agır bastı maalesef.
kardeşim için de iyi olacagını dusunduk cunku burası kucuk bir yer ve okula da dersaneye de yuruyerek gidiyor. ogle arası yemek için eve gelebiliyor. yani kardesim de tasınmada etkendi.
ben daha buraya geleli 2 ay olmadı. gozlemledğim kadarıyla kardeşim eski okulunu ozluyor. ama bunu takıntı haline getitmiş vaziyette. illa geri donucem ben burada yasamak istemiyorum tarzında soylemleri oluyor. buranın insanlarını insanların tavırlarını kucumsuyor begenmiyor. cok içine kapanık biz bile tabiri caizse lafı agzından cımbızla alıyoruz. okuldaki ogretmenlerin soylediğine gore derse katılımı az. babam devamlı hocalarıyla irtibatta okul muduruyle cok iyi arkadas olmus babam ondan kardesimle ilgili bilgi alıyormus.
evde herkesin sabrı tasmıs vaziyette. en sabırlımız annem bile artık dayanamıyor. hiç bir yetenegi yok istiyoruz ki biraz girişken olsun kendine yatırım yapsın kurslara gitsin kendini geliştirsin onu da istemiyor evden bakkala ekmek almaya bile gitmeye useniyor. devamlı bilgisayarda ya da televizyon izliyor muzik dinliyor. biirkaz kez konusmayı denedim kimse beni anlamaıyor dediğinde ben neyi anlamıyoruz anlat derdini ben sana destek olurum beraber hallederiz sorunlarını diyorum kendini ifade edemiyor da...
burada ergen psikoloğu da yok ki gidip danışmanlık alalım
ne yapabiliriz?????
ben 25 yasındayım ve kardesimle evde en cok diyalog içinde olan kişiyim
gecen yıl ailem farklı bir şehre tasındı. memleketimiz orta buyuklukte bir sehir ve kardesim orada anadolu lisesine gidiyordu. ama kazandığı okul ilçedeydi ve hergun servisle sabah 7 gibi evden cıkıp gidiyor ve aksam 5e dogru geliyordu. ben universitedeydim diğer kardeşim de fethiyede calışyordu. babamda su an oturdugumuz ilçede bahce almıştı emekli olduktan sonra yasamak için ve bahceye bakmak için o da burada kalıyordu. bu nedenle aile parcalanmıştı. Tabii aileyi bir araya toplamak babama dustu ve tasındık. tasınmamız da ekonomik nedenler agır bastı maalesef.
kardeşim için de iyi olacagını dusunduk cunku burası kucuk bir yer ve okula da dersaneye de yuruyerek gidiyor. ogle arası yemek için eve gelebiliyor. yani kardesim de tasınmada etkendi.
ben daha buraya geleli 2 ay olmadı. gozlemledğim kadarıyla kardeşim eski okulunu ozluyor. ama bunu takıntı haline getitmiş vaziyette. illa geri donucem ben burada yasamak istemiyorum tarzında soylemleri oluyor. buranın insanlarını insanların tavırlarını kucumsuyor begenmiyor. cok içine kapanık biz bile tabiri caizse lafı agzından cımbızla alıyoruz. okuldaki ogretmenlerin soylediğine gore derse katılımı az. babam devamlı hocalarıyla irtibatta okul muduruyle cok iyi arkadas olmus babam ondan kardesimle ilgili bilgi alıyormus.
evde herkesin sabrı tasmıs vaziyette. en sabırlımız annem bile artık dayanamıyor. hiç bir yetenegi yok istiyoruz ki biraz girişken olsun kendine yatırım yapsın kurslara gitsin kendini geliştirsin onu da istemiyor evden bakkala ekmek almaya bile gitmeye useniyor. devamlı bilgisayarda ya da televizyon izliyor muzik dinliyor. biirkaz kez konusmayı denedim kimse beni anlamaıyor dediğinde ben neyi anlamıyoruz anlat derdini ben sana destek olurum beraber hallederiz sorunlarını diyorum kendini ifade edemiyor da...
burada ergen psikoloğu da yok ki gidip danışmanlık alalım
ne yapabiliriz?????
Son düzenleme: