İş yerinde ilk geldiğimden günden beri birlikteyiz hani derler ya yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Öyle işte. Şimdi evleniyor eylülde eş durumu yapıp gidecek. Diğer iş arkadaşlarımı da seviyorum tabi ama hiçbiriyle öyle samimi dost değilim. Sağolsunlar beni sevenler bende öyle ama o kadar iş dışında bir samimiyetimiz anca iş etkinliği vs olursa. Arkadaşım gidince yalnız kalacağım hüznü çöktü içime. Yanlış anlaşılmasın, belki bencilce algılanabilir yazdıklarım ama ben onun adına çok mutluyum. Çünkü o da benim gibi burdaki şartlarda çalışmaktan memnun değildi. Hem uzaklaşacak hem mutlu bir yuva kuracak. Benim üzüldüğüm kısım kendimim. Çok yalnız kalır mutsuz olur muyum korkusu yaşıyorum bugün. Belki de bencil ve kötü kalpliyim böyle düşündüğüm için
ama yalnız kalmakta istemiyorum
