Ben 14 Eylül de evleniyorum. Şuan en mutlu heyecanlı olmam gereken günler ama benim zehir oldu zehir. Bıktım artık içimden hüngür hüngür ağlamak geliyor. Kafayı sıyıracağım az kaldı. Maddi sıkıntılarımız var. İşsizim bir taraftan iş peşinde bir taraftan hazırlıklar peşinde koşturuyorum. Babam kayıtsız olduğu ilgilenmediği gibi birde her şeye kulp takıyor. Ev aradık günlerce kiralık ev o kadar az ki zar zor bir tane bulduk neyse içimize sindi. Evler başlıyor zaten 750tl den kimse bir halt bilmiyor tutturmuşlar pahalı tuttunuz bilmem ne. Nişanlımın işi iyi borç olmasa tek maaşla bile zorda olsa geçinebilecek durumda. Herkeste bir laf bunlar nasıl geçinecek kız işsiz(benden söz ediyorlar). Her şeyi biliyorum farkındayım zaten dert ediyorum. Birde insanlar üzerime üzerime geliyorlar. Artık o kadar yoruldum ki manen evlenmekten vazgeçmek istiyorum. Nişanımı burnumdan getirdiler. Nikahımıda aynı şekilde burnumdan getirecekler. Elini nereye atsan para. Onu yaptınız mı bunu yaptınız mı? Ay o öyle olmaz ay o pahalıymış ay o şöyle böyle. Her şeyin en ucuzuna kaçıyorum. Fazla borç birikmesin istiyorum. Millet oturduğu yerden konuşuyor ne kolay ya biride kalkıp bir eksiğiniz var mı diye sormuyor. Babam deseniz anneme geçen gün sen artık pirincini şekerini taşırsın ona demiş. Benden bahsediyor ya öz kızından. Bana verdiği değer bu kadar işte. Yazık ya valla yazık. İnsanların gerçek yüzü böyle zor zamanlarda belli oluyor kim olursa olsun. Çok doluyum çok inanın iştah kalmadı. Ellerim titriyor sinir hastası oldum şu bir ayda. Ne yapayım ben vazmıgeçeyim evlilikten. Gözüm korkuyor içim sıkılıyor geceleri uyuyamıyorum. Kimse anlamıyor herkes aç kalcaksınız diyor. Nikaha kadar hastanelik olmazsam iyidir
Önemli olan sizin evinizde kendi kendinizin tasarrufunuzu yapmanız, gereksiz masraftan kaçınmanız..
Ben de iş bulayım da çocuk sonra diyorum napim. Kendine bi savunma mekanizması geliştir. Çevrende hep olcak bu tipler 
