Benim hikayem 14 eylülde başladı, Saat 1936da bebeğimin dünyaya gelmesiyle bende yeniden doğdum sanki.
O nasıl bir mutluluk o nasıl bir sevgi seli,yarabbim yok böyle bir mutluluk.
Dünyada hiç bir şey bir kadını anne olmak kadar mutlu edemezmiş bunu öğrendim.Normalde çocukları pek sevmeyen ben kızıma resmen aşık oldum
Çok rahat bir doğum yaşadım,benim dikişlerim atılırken kızımı odamıza çıkartmışlardı bile,ben odama çıktığımda kızım mışıl mışıl uyuyordu.
Bebek hemşiresi kızımı uyandırıp emzirmem için çok uğraştı ama bizimkinin emmeye hiç niyeti yoktu,belliki doğmadan önce karnını iyice doyurmuş. Gecede hemşire geldi emzirmeyi denedik ama yok almadı kızım,gögüslerimin ucu hiç yoktu nerdeyse,kızım acıkmaya başlamıştı sütüm vardı ama bebeğim memeyi tutamıyordu bir türlü. Her emzirmeden önce 15-20 dk ağlıyordu memeyi almak için çırpınıyordu ben bir yandan üzülüyorum bebeğim bir yandan ağlıyordu.sonunda memeyi alıyordu ama ben helak oluyordum resmen.
Hastanede silikon gögüs ucu alın dediler, ne olduğunu bilmiyorum ya cahillik işte, istemem ben onu diyorum kızım emmeyi başaracak diye çırpınıp duruyorm ama nafile...
4 gün sonunda eşim dayanamadı giitti silikon göğüs ucu aldı geldi. OHHH dünya varmış dedik.Kızım doya doya içti sütünü.
Kızımın karnını doyurmak güzelde birde şu göğüs acısı olmasa.. her emzirmede canın yine yanacak diye tırsar olmuştum. Bebeğim emerken doysada bıraksa beni bu işkence bitse diye dua ediyordum.
Hamileliğimin son ayında göğüslerime krem sürmüştüm yara olmasın diye çok şükür arada kanasada kabuklu yara olmadı hiç,yara olmadı ama yaradan beter acıyordu emzirirken. Böyle böyle derken 2 ayını doldurdu kızım. Artık emzirirken canım yanmıyordu, sadece ilk ağzına aldığında acıyordu sonra geçiyodu bu arada silikonla emzirmeyi de bıraktık normal emebiliyordu artık kuzum.
Emzirmek ne kadar zormuş derken daha beteri geldi başıma. Artık emzirdikten sonra genelde 1 buçuk 2 saat süren bazende 4 saate kadar uzayan göğüs ağrılarım başladı. Sanki göğsüme şiş sokuyorlar ucuna köz basıyorlardı Allahım o nasıl bir acı öyle canımdan can gidiyordu resmen, ağrı kesici içiyordum ama banamısın demiyordu.
Bugün geçer yarın geçer derken 3 aylık oldu kızım. Birgün arkadaşım bebiş ziyaretine geldi ona anlattım derdimi,mantar olmuşsundur dedi bir ilaç adı söyledi iç rahatlarsın dedi. Ben yinede önce bir doktora giittim doktor mantar falan yok dedi bebeğin kuvvetli emdiği için canın yanıyor dedi,açıkçası çekicen bu derdi böyle dedi. Bir krem verdi lansinoh o daha çok yakto canımı
Dayanamadım sonunda arkadaşın söylediği ilacı aldım eczaneden, içtim psikolojık olarak herhalde 3 -4 gün canım yanmadı, 1 hafta sonra 2. dozunuda içtim artık sağ göğsüm acımıyordu ama sol göğsüm mahvediyordu beni.
Yok dedim bu böyle olmayacak süt pompası alayım sağarak veririm sütümü ama kızımın emerkenki mutluluğunu gördükçe kıyamadım onu memeden kesmeye.
Emerken öyle mutlu oluyorki kuzum yavru kediler annelerini emerken patilerinii acıp kaparlarya mutluluktan,kızımda emerken kedi gibi ellerini acıp kapatıyordu.
Acılar hala aynı acı derken, bebeğim 4 buçuk aylık olduğunda yavaş yavaş geçmeye başladı acılarım.
Şimdi kuzum 5 buçuk aylık artık kızımı rahat rahat emzirebiliyorum.
Bir zamanlar emzirmek kabusumdu, şimdi mutluluğum oldu
Bir zamanlar şu göğüslerimi kesselerde kurtulsam Allahım diyordum şimdi yavrumu emzirsemde kollarımda rahatlayıp uyusa diye gözünün içine bakıyorum.
Arada bir emmek istemediğinde içim gidiyor,emzirmek benim ve bebeğim için terapi gibi rahatlatıyor bizi.
Niyetim bebeğimi 2 yaşına kadar emzirmek inşallah başarabilirim ,
sabır herşeyim ilacıymış geç oldu ama sonunda öğrendim,şimdi emzirmenin mutluluğunu yaşıyorum
Zor oldu ama sabrettim iyiki sabretmişim
HERŞEYE RAĞMEN EMZİRMEYE DEVAM DİYORUM
ANNELİK ÇOK MEŞAKKATLİ BİR YOL AMA ZOR OLDUĞU KADARDA GÜZEL
EMZİREN ANNELERE BOL SÜTLÜ GÜNLER DİLİYORUM
O nasıl bir mutluluk o nasıl bir sevgi seli,yarabbim yok böyle bir mutluluk.
Dünyada hiç bir şey bir kadını anne olmak kadar mutlu edemezmiş bunu öğrendim.Normalde çocukları pek sevmeyen ben kızıma resmen aşık oldum
Çok rahat bir doğum yaşadım,benim dikişlerim atılırken kızımı odamıza çıkartmışlardı bile,ben odama çıktığımda kızım mışıl mışıl uyuyordu.
Bebek hemşiresi kızımı uyandırıp emzirmem için çok uğraştı ama bizimkinin emmeye hiç niyeti yoktu,belliki doğmadan önce karnını iyice doyurmuş. Gecede hemşire geldi emzirmeyi denedik ama yok almadı kızım,gögüslerimin ucu hiç yoktu nerdeyse,kızım acıkmaya başlamıştı sütüm vardı ama bebeğim memeyi tutamıyordu bir türlü. Her emzirmeden önce 15-20 dk ağlıyordu memeyi almak için çırpınıyordu ben bir yandan üzülüyorum bebeğim bir yandan ağlıyordu.sonunda memeyi alıyordu ama ben helak oluyordum resmen.
Hastanede silikon gögüs ucu alın dediler, ne olduğunu bilmiyorum ya cahillik işte, istemem ben onu diyorum kızım emmeyi başaracak diye çırpınıp duruyorm ama nafile...
4 gün sonunda eşim dayanamadı giitti silikon göğüs ucu aldı geldi. OHHH dünya varmış dedik.Kızım doya doya içti sütünü.
Kızımın karnını doyurmak güzelde birde şu göğüs acısı olmasa.. her emzirmede canın yine yanacak diye tırsar olmuştum. Bebeğim emerken doysada bıraksa beni bu işkence bitse diye dua ediyordum.
Hamileliğimin son ayında göğüslerime krem sürmüştüm yara olmasın diye çok şükür arada kanasada kabuklu yara olmadı hiç,yara olmadı ama yaradan beter acıyordu emzirirken. Böyle böyle derken 2 ayını doldurdu kızım. Artık emzirirken canım yanmıyordu, sadece ilk ağzına aldığında acıyordu sonra geçiyodu bu arada silikonla emzirmeyi de bıraktık normal emebiliyordu artık kuzum.
Emzirmek ne kadar zormuş derken daha beteri geldi başıma. Artık emzirdikten sonra genelde 1 buçuk 2 saat süren bazende 4 saate kadar uzayan göğüs ağrılarım başladı. Sanki göğsüme şiş sokuyorlar ucuna köz basıyorlardı Allahım o nasıl bir acı öyle canımdan can gidiyordu resmen, ağrı kesici içiyordum ama banamısın demiyordu.
Bugün geçer yarın geçer derken 3 aylık oldu kızım. Birgün arkadaşım bebiş ziyaretine geldi ona anlattım derdimi,mantar olmuşsundur dedi bir ilaç adı söyledi iç rahatlarsın dedi. Ben yinede önce bir doktora giittim doktor mantar falan yok dedi bebeğin kuvvetli emdiği için canın yanıyor dedi,açıkçası çekicen bu derdi böyle dedi. Bir krem verdi lansinoh o daha çok yakto canımı
Dayanamadım sonunda arkadaşın söylediği ilacı aldım eczaneden, içtim psikolojık olarak herhalde 3 -4 gün canım yanmadı, 1 hafta sonra 2. dozunuda içtim artık sağ göğsüm acımıyordu ama sol göğsüm mahvediyordu beni.
Yok dedim bu böyle olmayacak süt pompası alayım sağarak veririm sütümü ama kızımın emerkenki mutluluğunu gördükçe kıyamadım onu memeden kesmeye.
Emerken öyle mutlu oluyorki kuzum yavru kediler annelerini emerken patilerinii acıp kaparlarya mutluluktan,kızımda emerken kedi gibi ellerini acıp kapatıyordu.
Acılar hala aynı acı derken, bebeğim 4 buçuk aylık olduğunda yavaş yavaş geçmeye başladı acılarım.
Şimdi kuzum 5 buçuk aylık artık kızımı rahat rahat emzirebiliyorum.
Bir zamanlar emzirmek kabusumdu, şimdi mutluluğum oldu
Bir zamanlar şu göğüslerimi kesselerde kurtulsam Allahım diyordum şimdi yavrumu emzirsemde kollarımda rahatlayıp uyusa diye gözünün içine bakıyorum.
Arada bir emmek istemediğinde içim gidiyor,emzirmek benim ve bebeğim için terapi gibi rahatlatıyor bizi.
Niyetim bebeğimi 2 yaşına kadar emzirmek inşallah başarabilirim ,
sabır herşeyim ilacıymış geç oldu ama sonunda öğrendim,şimdi emzirmenin mutluluğunu yaşıyorum
Zor oldu ama sabrettim iyiki sabretmişim
HERŞEYE RAĞMEN EMZİRMEYE DEVAM DİYORUM
ANNELİK ÇOK MEŞAKKATLİ BİR YOL AMA ZOR OLDUĞU KADARDA GÜZEL
EMZİREN ANNELERE BOL SÜTLÜ GÜNLER DİLİYORUM
Son düzenleme: