E
ElmaTurtanaz
Ziyaretçi
- Konu Sahibi ElmaTurtanaz
- #1
Aslında erken diyordum, başarı öykümü yazmak için… Ama benimki de herkes gibi kendimce kazandığım büyük zaferlerden biri… Peki beni zayıflamaya iten sebep neydi?bu sorunun cevabına geleceğim...
Aslında küçüklüğümde pek kilolu değildim. Hatta normal kilonun altında doğmuşum neredeyse… Benim asıl kilo alış zamanlarım ortaokul-lise 1 yıllarına denk gelir. Şu an 17 yaşında bir lise 3 öğrencisiyim. Kabul ediyorum büyük değilim ama önemli bir zatın dediği gibi, okumasını bilirsen her insan bir kitaptır:) Aralarda bıraktıklarım oldu, pes ettim, o yüzden şubattan beri vere vere anca 2–3 kilo verdim. Toplam verdiğim kiloya gelirsek, 92 civarlarından 72 ye düştüm. Yani 20 kilo. Gençler kolay verir derler ama bir yere kadar. Eğer oturmayı zevk edinmiş bir yapınız varsa, genç veya yaşlı zor verirsiniz bu kiloları:)Hala daha devam ediyorum.65’e düşeceğim Allah nasip ederse…(dua edin:)
Geleyim neden zayıflamaya karar verdim? Anlatması çok uzun. Bilirsiniz, herkes size şişman der, beş kilo versen cillop gibi kız olursun der, yok canım sağlıkmış vs vs… Bir de herkes diyet uzmanı zaten, bizim apartmandaki yaşlı teyze de bana hep kilo ver azcık derdi. Artık pek diyemiyor:) Şişmanın halinden anca şişman birisi anlar. Şu şişman kelimesinden de oldum olası nefret etmişimdir. Beni zayıflamaya iten sebepler değildi bunlar tabii… Çevremi doğrusu hiç takmam. Çevre hep konuşur ama boş konuşur.Kendim için istedim zayıflamayı.Çok güzel birisi olmak için...Nedenlerinden biri budur:):))
Defter tutmanızı tavsiye ederim. Ben bu sitede 40 kilo veren bir bayanın başarı öyküsünü okumuştum. Ondan da çok etkilendim. Ondan sonra defter tutmaya başladım zaten.
9 Temmuz 2008’de defterime yazmışım: 86 kiloymuşum. Ama o zamana kadar verdiğim kiloları ve 25 Aralığa kadar verdiğim kiloları pek saymıyorum açıkçası. Çünkü zayıflamanın aç kalmak olduğunu zannediyordum. Bu o kadar yanlışmış ki… Sonradan okuyarak, öğrenerek kendi beynimde keşfettim ve beynime yerleştirdim.
Asıl başlama tarihim: 25 Aralık 2008. 82 kiloymuşum. 23 Aralıkta defterime yazdığım bazı şeyler var:
-Şişmanlık hayatımda nelere mal oluyor?
= ınce insanların giydikleri güzel elbiseleri giyememek,
=Erkeklerin beğenmemesi ( kendilerince haklılar aslında)
=Dalga konusu olmak…
25 Aralıkta benim kendime yönelttiğim bir soru: Kaybettiklerimizi, kazanamadıklarımızı geri alma vakti gelmedi mi? ışte asıl mesele burada. Hep neden kaybeden taraf biz oluyoruz? O zayıfların hepsi çok mu akıllı, çok mu güzel, çok mu sağlıklı? Hiç zannetmiyorum açıkçası…
Size herhangi bir diyet listesi veremem. Bu çok saçma olur. Ama şunu diyebilirim. Yürüyüş, aerobik gibi sporları tercih edin. Günde 20 dk bile olsa yürüyün. Gerçekten çok faydalı.
Zayıflama çaylarına gelince… Yeşil çaya başladığım ilk günü dün gibi hatırlıyorum Annemle simit-peynir yiyip yeşil çay içiyorduk. Anne, dedim; galiba bu yeşil çay yemekten önce falan içiliyormuş… Annem zaten hiç beğenmedi yeşil çayı. Ama ben az da olsa alışmayı başardım:)Çok faydalıymış ya arkadaşlar:)
Doğrusu sebzeleri pek sevmezdim. Dolapta elma görürdüm, onun yerine çikolata yerdim. Kendimi meyveye, sebzeye alıştırdım. Marulu bile yiyemeyen ben, marul salatalarını artık götürüyorum resmen :)Bunları yemek zorundasınız diye bir şey yok. Kendinizi zorunlu hissetmeyin. Düşünün, sadece zayıflayınca neler olacağını düşünün… Sorularınız olursa da cevaplarım. (çok bilmiş gibi:) resimleri link olarak koyuyorum tam çıkmasını pek istemedim :)
Boyum:1.74 bu arada.
http://img142.imageshack.us/my.php?image=2910081350.jpg
http://img142.imageshack.us/my.php?image=0105091553a.jpg
Aslında küçüklüğümde pek kilolu değildim. Hatta normal kilonun altında doğmuşum neredeyse… Benim asıl kilo alış zamanlarım ortaokul-lise 1 yıllarına denk gelir. Şu an 17 yaşında bir lise 3 öğrencisiyim. Kabul ediyorum büyük değilim ama önemli bir zatın dediği gibi, okumasını bilirsen her insan bir kitaptır:) Aralarda bıraktıklarım oldu, pes ettim, o yüzden şubattan beri vere vere anca 2–3 kilo verdim. Toplam verdiğim kiloya gelirsek, 92 civarlarından 72 ye düştüm. Yani 20 kilo. Gençler kolay verir derler ama bir yere kadar. Eğer oturmayı zevk edinmiş bir yapınız varsa, genç veya yaşlı zor verirsiniz bu kiloları:)Hala daha devam ediyorum.65’e düşeceğim Allah nasip ederse…(dua edin:)
Geleyim neden zayıflamaya karar verdim? Anlatması çok uzun. Bilirsiniz, herkes size şişman der, beş kilo versen cillop gibi kız olursun der, yok canım sağlıkmış vs vs… Bir de herkes diyet uzmanı zaten, bizim apartmandaki yaşlı teyze de bana hep kilo ver azcık derdi. Artık pek diyemiyor:) Şişmanın halinden anca şişman birisi anlar. Şu şişman kelimesinden de oldum olası nefret etmişimdir. Beni zayıflamaya iten sebepler değildi bunlar tabii… Çevremi doğrusu hiç takmam. Çevre hep konuşur ama boş konuşur.Kendim için istedim zayıflamayı.Çok güzel birisi olmak için...Nedenlerinden biri budur:):))
Defter tutmanızı tavsiye ederim. Ben bu sitede 40 kilo veren bir bayanın başarı öyküsünü okumuştum. Ondan da çok etkilendim. Ondan sonra defter tutmaya başladım zaten.
9 Temmuz 2008’de defterime yazmışım: 86 kiloymuşum. Ama o zamana kadar verdiğim kiloları ve 25 Aralığa kadar verdiğim kiloları pek saymıyorum açıkçası. Çünkü zayıflamanın aç kalmak olduğunu zannediyordum. Bu o kadar yanlışmış ki… Sonradan okuyarak, öğrenerek kendi beynimde keşfettim ve beynime yerleştirdim.
Asıl başlama tarihim: 25 Aralık 2008. 82 kiloymuşum. 23 Aralıkta defterime yazdığım bazı şeyler var:
-Şişmanlık hayatımda nelere mal oluyor?
= ınce insanların giydikleri güzel elbiseleri giyememek,
=Erkeklerin beğenmemesi ( kendilerince haklılar aslında)
=Dalga konusu olmak…
25 Aralıkta benim kendime yönelttiğim bir soru: Kaybettiklerimizi, kazanamadıklarımızı geri alma vakti gelmedi mi? ışte asıl mesele burada. Hep neden kaybeden taraf biz oluyoruz? O zayıfların hepsi çok mu akıllı, çok mu güzel, çok mu sağlıklı? Hiç zannetmiyorum açıkçası…
Size herhangi bir diyet listesi veremem. Bu çok saçma olur. Ama şunu diyebilirim. Yürüyüş, aerobik gibi sporları tercih edin. Günde 20 dk bile olsa yürüyün. Gerçekten çok faydalı.
Zayıflama çaylarına gelince… Yeşil çaya başladığım ilk günü dün gibi hatırlıyorum Annemle simit-peynir yiyip yeşil çay içiyorduk. Anne, dedim; galiba bu yeşil çay yemekten önce falan içiliyormuş… Annem zaten hiç beğenmedi yeşil çayı. Ama ben az da olsa alışmayı başardım:)Çok faydalıymış ya arkadaşlar:)
Doğrusu sebzeleri pek sevmezdim. Dolapta elma görürdüm, onun yerine çikolata yerdim. Kendimi meyveye, sebzeye alıştırdım. Marulu bile yiyemeyen ben, marul salatalarını artık götürüyorum resmen :)Bunları yemek zorundasınız diye bir şey yok. Kendinizi zorunlu hissetmeyin. Düşünün, sadece zayıflayınca neler olacağını düşünün… Sorularınız olursa da cevaplarım. (çok bilmiş gibi:) resimleri link olarak koyuyorum tam çıkmasını pek istemedim :)
Boyum:1.74 bu arada.
http://img142.imageshack.us/my.php?image=2910081350.jpg
Son düzenleyen: Moderatör: