Ellerimi brakma

gözler arasındaki ilişkiyi biliyor musun? onlar birlikte göz kırparla, birlikte ağlarlar herşeyi birlikte görürler ve birlikte uyurlar... hiç ayrılmazlar hep bir aradadırlar... sevindiklerinde de üzüldüklerinde de ...




işte bende ikimizi böyle görüyorum hep ama hep beraber asla birbirinden ayrılmadan üzüntüde sevinçte hüzünde mutlulukta yaşamın her anında ikimizi birlikte düşünüyorum.. çoğu zaman bunu başaramasakta biliyorum birgün bunu başarıcaz belki cok zaman sonra belki cok kırıldıktan sonra ama birgün biz herşeyi beraber yapan iki göz gibi olujaz konusmadan birbirini anlayan iki insan gibi olujaz....


çok kötü zamanlar geçiriyoruz zor günler atlatıyoruz kendi aramızda, belki stresten yorgunluktan sıkıntıdan ama olmaması gereken şeyler bunlar en azından bize yakışmıyor.. çektiğimiz onca sıkıntıyı arkada bırakıp hayallerimizi gerçekleştirmek için bir yol çizdik kendimize el ele varıcaktık yolun sonuna ama biz sonuca ulaşmaya çok yakınken birbirimizin elini bırakmaya başladık ... beraber yürümedikten sonra sonuca ulaşmanın bir anlamı yok benim için seninle olmadıktan sonra hayaller birşey ifade etmiyor... ben o yolu seninle bitirmek istiyorum... sonunda sana sarılarak mutlu olmak istiyorum sevincimi seninle paylaşmak istiyorum... takılıp düşsemde elimi bırakmanı istemiyorum ya da sen takılıp düştüğünde elini bırakmak istemiyorum... eğer bir yola girdiysek sonuna kadar gidelim istiyorum... bazen dewam etmek zor da olsa acı da verse sonuca bu kadar yaklaşmışken hersey başa dönsün bitsin istemiyorum... ben bu yolda hiç arkama dönüp bakmadım hiç pişman olmadım düştüm yaralandım canım yandı ama hiç keşke demedim... kimi zaman sen elimi bıraktın kimi zaman ben senin elini bıraktım... ama geri dönmek geçmedi aklımdan... sende yaralandın seninde canın yandı ben yaktım kimi zaman ama sen canın her yandığında arkaya baktın...

beni bu zamana kadar hayatta en çok mutlu eden insan sendin... ama en çok kıranda sen oldun... canımı en çok nerde acıttın biliyor musun... ayrılığı düşündüğünde... o yolda geriye dönüp baktın ve bakmakla da kalmadın sen geri dönmeyi düşündün... sen beni orada bırakmayı göze kaldın işte en cok orada canımı yaktın benden vazgecmzsin sanmıştım sevgimiz cok büyüktü bizim... sen ayrılmayı düşündüğünde kendimi kandırmışım dedim... o kadarbüyük sevmiyormuş dedim kendime sana demiştim ya o gece cok sey değişti diye ... evet değişti şimdi her tartışmada her sorunda ben senden o kelimeyi duyacağımı düşünüyorum... bana kızsan bağırsan küssen konuşmasan aklına gelebilcek her türlü kötülüğü yapsan beni bu kadar kıramazdın.. beni kendinden bu kadar uzaklaştıramazdın... evet uzaklaştım eskisi gibi değilim çünkü hep benden ayrılacağını düşünüyorum.. hep birgün bırakıcaksın beni diye geçiyor aklımdan... önceden seni kaydetmekten çok korkardım... seni kırıp incitersem ya ayrılırsak ya onu üzersem diye o kadar cok korkuyordum ki anlatamam ondan sora.. bu olaylar olunja artık ayrılsakta üzülcekmişsin gibi gelmiyor bana... hani diyordum ya seni mutlu edemiyorum güldüremiyorum diye şimdi diyorum ki ayrılırsak o mutlu olur gene eskisi gibi güler.... neden diceksin belki deli diceksin ama böyle tek bir kelimen benim içimdeki birçok seyi bitirdi... sevgimi değil ama bağlılığımıza olan güvenimi bitirdim... hiç ayrılmamak düşüncemi bitrdi... şimdi bunları neden söyledin diyceksin bilmiyorum içimden gecti yazdım sana aslında yazıcak o kadr cok seyim var ki içimde biriktirdiğim yazamıyorum...
:gitme::sinifsinif:senağlamamafoldumben:çok üzgünüm::a015::1no2:benneyaptımki

Hiç bir şeyi daha fazla sahiplenmiceksin hep gidecekmiş gibi davranacaksın ki daha fazla gitmesin senden ama nerde bizlerde o sabır korkularımızla yaşıyoruz anca ve üzülen yine biz..

biliomusun şuan aynı duygular içerisindeyiz seni o kadar iyi anlıyorumki bırakmak istemiyosun onsuz olamıyosun ama gidemiyosun gidemiyosun işte bişey engel oluo takılıosun ama düşmek istemiyosun düşceksende o tutsun istiosun bekliyorum sewiyosa gelir diyenlerdenim bende.......lmaz:

evet cok fazla sahiplenmeden yaşamak lazm hayatı ama biz yapamıyoruz malesef ve hayatımızın merkezine koyuyoruz o yüzden gidemiyoruz gidersek hayat biter sanıyoruz

:gitme: