- 26 Eylül 2011
- 470
- 228
- 323
- 38
Herkese merhaba.. Hep burada doğum hikayelerini okur heyecanlanırdım bazen gözlerim dolardı. Hamileliğim boyunca bende kendi hikayemi yazacağım günü hayal etmiştim o gün geldi elhamdülillah..
7 yıllık bir bekleyişin ardından tüp bebek yöntemi ile gebe kaldım ve kızımın ilk minik tekmelerini hissedene kadar hamile olduğuma inanıpta sevincimi yaşayamadım. O kadarçok beklemiştimki inanamıyordum sevinirsem birşeyler ters gider sanıyordum :)
Hamileliğim çok şükür normal seyrinde ilerledi. 38+4 de doktorumun bebeğimin 4 kg yakın olması sebebiyle sezaryene karar vermesi ile 12 Nisan tarihinde mutabık olduk.
Bir gece öncesini söylemeye gerek varmı bilmiyorum uykusuz heyecanlı ve endişeli geçti..
12 Nisan sabahı eşim,yengem,annem,kayınvalidem,görümcem hep beraber hastaneye gittik odamıza yerleştirdiler bizi. Ve korkulu bekleyiş başlamıştı benim için. Hemşireler geldi damar yolu açıldı sonda takıldı. Ve beni sedyeye alıp asansöre yönlendiler ailem geride kalmıştı mahzundum. Hemşire neden gelmiyorlar dedi ve ailemi çağırdı hep birlikte ameliyathaneye indik..
Ameliyathaneye girdiğim andan itibaren müthiş bir titreme başladı bende. Hem heyecanlıydım kızıma yavruma kavuşacaktım hemde feci halde korkuyordum. Ama hiç korktuğum gibi olmadı. Anestezi uzmanı geldi ve spinal anestezi yapıldı. Bu arada ameliyathane ekibi çok iyiydi sürekli sohbet halindeydik. Müzik çalıyordu. Sonra doktorum geldi temizliyorum korkma dedi ve baticon sürdü sanırım karnıma. Sonrasındada test yapıcam şimdi dedi ve sanki tırnağını karnımda gezdiriyormuş gibi bir dokunuş hissettim. 1 dakika gecmeden sezaryen videosu izleyenler bilirler kesiği genişletmek için uğraştığını anladım çünkü sarsılıyordum. Ve sonra o ilk çığlığı duydum hislerimi nasıl anlatabilirim bilemiyorum hayatımın en dingin en mutlu anıydı benim için.. Başımı sağıma çevirdiğimde kızımın ilk muayenesi yapılıyordu sonra doktor onu bana getirdi ve öp bakalım annesi dediğinde ben anne oldum diyebildim sadece ve kızımın dudağına ilk öpücüğümü kondurdum. Volkan Konak yarim yarim çalıyordu o esnade hiç unutmuyorum.. Sonra kızımı götürdüler vücut ısısını ayarlayabilmek için küveze aldılar. Sonrasında hatırladığım tek şey beni ameliyat masasından alıp sedyeye yatırmalarıydı. Sanırım kısa süreli bir baygınlık yaşadım. Kendime geldiğimde odamızdaydım. Herkes bizi bekliyordu. Yarım saat sonrada kızımı getirdiler onu koklamak müthiş bir duygu :) Ertesi günü evimize geldik. Şimdi kızım 24 günlük oldu. Onunla hayat çok güzel. Dilerim Rabbim isteyen herkesi evlat sahibi yapar. Bu duyguyu bütün hemcinslerim yaşar inşallah. Çocuk gerçekten çok başka birşeymiş :)
7 yıllık bir bekleyişin ardından tüp bebek yöntemi ile gebe kaldım ve kızımın ilk minik tekmelerini hissedene kadar hamile olduğuma inanıpta sevincimi yaşayamadım. O kadarçok beklemiştimki inanamıyordum sevinirsem birşeyler ters gider sanıyordum :)
Hamileliğim çok şükür normal seyrinde ilerledi. 38+4 de doktorumun bebeğimin 4 kg yakın olması sebebiyle sezaryene karar vermesi ile 12 Nisan tarihinde mutabık olduk.
Bir gece öncesini söylemeye gerek varmı bilmiyorum uykusuz heyecanlı ve endişeli geçti..
12 Nisan sabahı eşim,yengem,annem,kayınvalidem,görümcem hep beraber hastaneye gittik odamıza yerleştirdiler bizi. Ve korkulu bekleyiş başlamıştı benim için. Hemşireler geldi damar yolu açıldı sonda takıldı. Ve beni sedyeye alıp asansöre yönlendiler ailem geride kalmıştı mahzundum. Hemşire neden gelmiyorlar dedi ve ailemi çağırdı hep birlikte ameliyathaneye indik..
Ameliyathaneye girdiğim andan itibaren müthiş bir titreme başladı bende. Hem heyecanlıydım kızıma yavruma kavuşacaktım hemde feci halde korkuyordum. Ama hiç korktuğum gibi olmadı. Anestezi uzmanı geldi ve spinal anestezi yapıldı. Bu arada ameliyathane ekibi çok iyiydi sürekli sohbet halindeydik. Müzik çalıyordu. Sonra doktorum geldi temizliyorum korkma dedi ve baticon sürdü sanırım karnıma. Sonrasındada test yapıcam şimdi dedi ve sanki tırnağını karnımda gezdiriyormuş gibi bir dokunuş hissettim. 1 dakika gecmeden sezaryen videosu izleyenler bilirler kesiği genişletmek için uğraştığını anladım çünkü sarsılıyordum. Ve sonra o ilk çığlığı duydum hislerimi nasıl anlatabilirim bilemiyorum hayatımın en dingin en mutlu anıydı benim için.. Başımı sağıma çevirdiğimde kızımın ilk muayenesi yapılıyordu sonra doktor onu bana getirdi ve öp bakalım annesi dediğinde ben anne oldum diyebildim sadece ve kızımın dudağına ilk öpücüğümü kondurdum. Volkan Konak yarim yarim çalıyordu o esnade hiç unutmuyorum.. Sonra kızımı götürdüler vücut ısısını ayarlayabilmek için küveze aldılar. Sonrasında hatırladığım tek şey beni ameliyat masasından alıp sedyeye yatırmalarıydı. Sanırım kısa süreli bir baygınlık yaşadım. Kendime geldiğimde odamızdaydım. Herkes bizi bekliyordu. Yarım saat sonrada kızımı getirdiler onu koklamak müthiş bir duygu :) Ertesi günü evimize geldik. Şimdi kızım 24 günlük oldu. Onunla hayat çok güzel. Dilerim Rabbim isteyen herkesi evlat sahibi yapar. Bu duyguyu bütün hemcinslerim yaşar inşallah. Çocuk gerçekten çok başka birşeymiş :)
