ayrılıklarda dostluğu bitiriyor.
eskiden aynı kaptan yiyen,aynı giysileri giyen,birbirine kah kızan kah seven,
sessizce yan yana saatler geciren,bazende çılgınca sohbet eden ,eğlenen.dostlar gün olur ayrılır. ve ne yazıkki
gözden ırak olan gönüldende ırak olmaya başlar.
sonrada diziyle bahaneler geliyor.yok çocuklarla telaş yok gecim derdi,,koşturmaca felan filan.
oysa bir telofan kadar yakındır mesafe,hal hatır sormak,merhaba demek.
hiç düşünülmez karşıdaki kişinin bir merhaba sözü ne heyacanlandırmıştır halbuki.kalbi duracak gibidir.nefesi kesilir
ama işte hayatmıdır, anlamsız telaşmıdır.koparı vermiştir tüm bağları,yaşanmışlıkları.ve
adı dost kalmıştır zamanında.lakab misali devam edeeerr dururr.