Canım, o kaynananın aynısı bende de vardı. Bizi ayırmak için elinden geleni yaptı ve herşeyi o kadar açık açık yaptı ki. Ben bunları nişanlıma anlattığımda bana hak veriyo ama hiçbişey yapmıyodu. 7 yıllık ilişkinin sonunda ayrıldık. Biz ilişkimizin 2. yılında sözlendik, askere gitti geldi. Geldikten sonra sözü attık. Aradan aylar geçti, pişmanım diye geldi. Ailemle konuştum, onları ikna ettim. Dedim ki artık eskisi gibi olmaz. Ailesinin sözlerini bu kadar dinleyipte beni üzmez. Tabi ki ailem inanmadı ama ben seviyorum diye karşı da çıkmadılar.
Ben aylarca annesine barıştığımızı söylemesini bekledim. Tekrar yüzükler alındı gelindi, bu sefer babası yoktu. Meğer babasının haberi yokmuş tekrar yüzük taktığımızdan. Ne eski nişanlım, ne de annesi adama bahsetmemişler bile. Annesinin bu işe pek olur gözüyle bakmadığı belliymiş. Ama ben bunları o zamanlar bilmiyorum tabii. Safça diyorum ki tamam bu adam beni seviyo bak annesini aldı geldi ikinci kez. Bizim planlarımıza göre askerden gelince evlenicektik. İlk sözlendiğimiz zaman aile arasında babası da böyle bahsetmişti zaten. Herneyse barıştıktan sonra evlilik konusunu açan olmadı. Annem soruyo, kadın konuyu kapatıyo. Ağlıyo işte şöyle derdim var böyle derdim var. Annemde benim hatrıma ses çıkarmadı uzun süre. Bi kere uzaktan akrabalarının nişanına gittik, beni tanıştırıyo orda birileriyle, aynen kurduğu cümle "gelin adayımız", gelinimiz demiyo. Benim yanımda bi kızı gösterip oğlumun ki geliyo diyo falan. Ben yine diyorum cahil kadın, çünkü aile yapıları biraz kültür bakımından eksik. Bizimkiler bizden düğün haberi beklerken, birden bire abisinin evlenme olayı çıktı. Ortada öyle bi durum hiç yoktu. Çünkü abisinin eski kız arkadaşıyla tanışıp arkadaş olmuştum ben. Bunlar ayrılınca abisi bunalıma girdi biraz. Hemen bunu evlendirmeye kalkmışlar. Bize gelince de durumumuz yok deniyodu. Ne abisinin düğününe çağırdılar beni ne başka bişeye.
Yine bizim ara sıra onun ailesi yüzünden tartışmalarımız oluyodu. Daha sonra atlattık bunları dedik, nikah tarini aldık, aldık almasına ama eski nişanlım bunu bile ailesine söylememiş. Çünkü karşı çıkacaklarını biliyo. Ama bana söyledim diyo. Nikaha 1 ay kala bi telefon konuşmasını dinliyorum ablasıyla olan, annesinin benim hakkımdaki düşüncelerini duyuyorum, ablasınında aynı şekilde. Bu şekilde olmaz diyorum. Yalvarıyo yakarıyo, tamam diyorum sırf seni sevdiğim için diyorum. Evimizi bile tutmuştuk, nikah tarihi alınmıştı, gelinliğimi diktirmiştim, eşyalarımı bile toplamıştım. O günden 2 gün sonra ailesinin sözleriyle tekrar tartışıp ayrılıyoruz. Ve onun ailesinden bir kişi bile bizi arayıp demiyo ki ne oldu? Bu kadar zaman kala, herşey hazırken, sadece 23 gün varken olur mu böyle şey demedi kimse.
Annesi bizim ayrılmamız için elinden gelen herşeyi yaptı, ayrıldıkta. Ama aradan 3 ay geçti ve eski nişanlım şimdi pişman olduğunu, gerekirse ailesini karşısına alacağını bile söylüyo. :)
Çok uzun yazdım ama, maalesef ki benimde bu konulara karşı zaafım var. Ve inanki annen çok haklı. Çünkü benim annem bana ne demişti biliyo musun? Kızım dedi, ben sizi nikah dairesinde evet deyip imza atarken görmeden evleneceğinize inanmıyorum. Ve ben anneme demiştim ki, yok anne daha neler, herşey hazırken bu adam beni yarı yolda bırakmaz. Maalesef ilişkiler uzadıkça, belirsizlikler baş gösterdikçe, yollar daha çabuk ayrılıyor. Yani uzatmak anlamsız. Umarım herşey gönlünce olur. Ama sevgin için savaşmalısın bence. Bu insanlar nasıl bir evlatlarını evlendirebiliyorlarsa, sizi de evlendirebilirlermiş demek ki.