- 13 Nisan 2007
- 15.555
- 36.072
Geçen gün arkadaşıma rastladım.. Çok kötü görünüyordu.. Biricik dostunu, dalmaçyalı cinsi köpeği Naz'ı, çektiği acılar nedeniyle uyutmak zorunda kalmış.. :çok üzgünüm:
Eski günlere gittim..
ılk dostuma, kıymalı böreğim Sarp'ıma..
Lenf kanseri olup da kötü hücreler bütün bedenini kapladığında, veteriner, acılarının yakında başlayacağını ve o zaman uyutma kararı almam gerektiğini söylemişti..
Ben nasıl alabilirdim böyle bir kararı...
Onu acıdan kurtarmak için bile olsa.. Nasıl?
Sarp'ım hep kapının önünde yattı.. Hani sanki açsam çıkıp gidecek gibi.. Göz göze gelemedim.. Kulaklarım hep sesinde.. Acaba inleyecek mi? Ne zaman acı çekmeye başlayacak.. Ne yapacağım...
Böyle geçirdik teşhis sonrası 23 günümüzü..
Evden kaçtım kimi zaman... Allah biliyor; KAÇTIM.
Sarp'ımı görmemek için... O beni görmesin diye.. O halini gördüğümü görmesin diye..
O asil Rottweiler gitmiş, kendinden utanan başka biri gelmişti sanki..
Sonra bir gece uyudu... Gözlerini kapattı, bir daha da açılmadı.. beni bir karar verme bocalamasından, ağırlığından ve sonra gelecek vicdan azabından kurtardı.. Uykusunda melek oldu biricik oğlum...
Dostumuz acı çekerken, can havliyle inlerken bize böyle bir "görev" düşerse ne düşünmeliyiz..?
Bunu nasıl yaparız? Aklım almıyor..
Ya sizin?
Eski günlere gittim..
ılk dostuma, kıymalı böreğim Sarp'ıma..
Lenf kanseri olup da kötü hücreler bütün bedenini kapladığında, veteriner, acılarının yakında başlayacağını ve o zaman uyutma kararı almam gerektiğini söylemişti..
Ben nasıl alabilirdim böyle bir kararı...
Onu acıdan kurtarmak için bile olsa.. Nasıl?
Sarp'ım hep kapının önünde yattı.. Hani sanki açsam çıkıp gidecek gibi.. Göz göze gelemedim.. Kulaklarım hep sesinde.. Acaba inleyecek mi? Ne zaman acı çekmeye başlayacak.. Ne yapacağım...
Böyle geçirdik teşhis sonrası 23 günümüzü..
Evden kaçtım kimi zaman... Allah biliyor; KAÇTIM.
Sarp'ımı görmemek için... O beni görmesin diye.. O halini gördüğümü görmesin diye..
O asil Rottweiler gitmiş, kendinden utanan başka biri gelmişti sanki..
Sonra bir gece uyudu... Gözlerini kapattı, bir daha da açılmadı.. beni bir karar verme bocalamasından, ağırlığından ve sonra gelecek vicdan azabından kurtardı.. Uykusunda melek oldu biricik oğlum...
Dostumuz acı çekerken, can havliyle inlerken bize böyle bir "görev" düşerse ne düşünmeliyiz..?
Bunu nasıl yaparız? Aklım almıyor..
Ya sizin?
Son düzenleme: