Dostluk, Bedeli Yaşam Olan Sevdalardir

Dostluk, Bedeli Yaşam Olan Sevdalardir.....


Sigarasını yakıp yatağına uzanmak istedi. Sigarasından bir nefes çekti, içi acıdı.
Odada ki bu sessizlik canını sıktı. Sandalyesine oturdu. İçini yine ajandasına
dökecekti.

Yorgunum...

Ölmek için yaşamaktan yediğim vurgunlar çokca yordu beni. Adlarına büyük anlamlar
yüklediğim insanlar bir bir gidiyor. Hiç kimsenin "her şeyi" olamamış, herkesin
hayatının cümlelere dökümleş halinde "hiç" olarak bile dip not düşülmemiş bir adam.
Kimseyi suçlamıyorum. Ağlayacak bir omuz bulamamamın en büyük sorumlusu benim
elbette. Hayatıma giren herkesi "seve seve" kaybettim.
Evet bu gece tek başınalığımı yargılıyorum. Herkesi çok sevdiğim halde tek tek
kaybettim. Ben dost dediğim insana her şeyimi adıyordum. Oysa bu eski çağların
geleneğiydi. Artık zaman değişmiş, insanlar dosta "her şey" olarak bakmıyor.
Çağın değiştiğini anlayabilmem için gönül topraklarıma çok isim gömdüm. Her isimde
bir parçamı toprağa verdim...
Aylarca beni aramamalarını anlayamadım, uzun bir süre susmak istiyorum deyip çekip
gidenleri de anlayamadım, bana anlatmadığı sıkıntısı için yanımda göz yaşı dökenleri
de anlayamadım.
Oysa binlerce yıllık tarihimde bana dostluk böyle öğretilmemişti. Mutlulukları için
ölecek bir dostları vardı; ben ölmüşmüydüm ki onlar hıçkırıklara ve sessiz vedalara
gömüyorlardı dostlukları?
İnsanlar dostluğa bu çağa mahsus anlamlar yüklemişler ama ben ona uyamadım. Nokta...

Aslında daha dillendirecekleri bitmemişti ama gücü tükenmişti; ağlamak istemiyordu.
Yaşamak zorunda olduğu için yaşamak dayanılmaz ızdıraplar veriyordu. Nasıl olsa hiç
mutlu olmayacaktı. Sildi gelecek günleri güncesinden. Odasına bir idam sehpası
kurdu. Nefes aldıkça kendine kini büyüyordu. Telefonu eline aldı, polisi aradı,
adresini verip cinayet işlediğini, teslim olacağını söyledi.
Odasına geldi. Az önce yazdığı kağıda son bir cümle yazdı ve içine tereddüt
düşmesine fırsat vermeden sandalyeye çıkıp ilmeği boynuna geçirdi. Utancından
kelime-i şahadet bile getiremedi. Gözlerini yumup ayaklarının altındaki sandalyeyi
itti...

Polis odasına geldiğinde cansız bedeniyle karşılaşmıştı. Savcının gelmesi
beklenirken bir polis diğerine gencin yazdığı yazının en dikkat çeken yerini okurken
göz yaşlarını tutamadı;

"DOSTLUK, BEDELİ YAŞAM OLAN SEVDALARDIR..."