Bebeğim 10 aylık. Eşim canı isterse kısa aralıklarla üstünkörü vakit ayırıyor bebeğimize. Geceleri uyandığında ya da gün içinde tüm ihtiyaçları bende. Zaman zaman çok yoruluyorum ve ne olurdu emzik emsen beni emzik yapmasan emzik olmaktan yoruldum of puf dediğim oluyordu geceleri. Dün gece eşim deme of puf sürekli söyleniyorsun çocuğa sert davranıyorsun dedi. Bu beni çok üzdü. Bütün öfkem eşime yalnızlığıma ama bunu istemsiz bebeğime yansıtıyorum. Çok mutsuzum kötü bir anne olduğumu hissettim o öyle diyince. Sabaha kadar ağladım. Destek olmadı dedim sana bak çocuğuna kendin bırak işi diye dedi anca. Sonra da döndü uyudu. Yapamayacağımız halde sırf kabul etmeyeceğimi bildiği için oradan üstüme geldi. Çok çaresiz ve mutsuzum. Evliliğim aynı değil yalnızım. Benim gibi şeyler yaşayanınz var mı? Çok ihtiyacım var bu konuyu konuşmaya.