Doğum sonrası evde olmaktan ve huysuz bebeğimden çok bunaldım

botanikci_85 .!.:
bugün ateşi çıktı sürekli ağladı. onu kastettim. haklısın öyle okuyunca yanlış anlaşılıyor
Genişletmek için tıkla...
Ne olursa olsn o kadar sanslisin ki..senden bir parca var yaninda..yani basinda..sana dost arkads kardes can nefes ne dersen artk..aylardr bir bebegm olsn diye icmedgm ilac yapmadgm sey kalmadi da smdide bir bebekten böyle bahsedilince rahatsiz oldm kusura bakmayn sizlik bisy degl ama bebeklere kiyamiyorm dayanamiyorm felan..neyse Allah yavrunuzu size bagislasn
 
esmerm91 .!.:
Ne olursa olsn o kadar sanslisin ki..senden bir parca var yaninda..yani basinda..sana dost arkads kardes can nefes ne dersen artk..aylardr bir bebegm olsn diye icmedgm ilac yapmadgm sey kalmadi da smdide bir bebekten böyle bahsedilince rahatsiz oldm kusura bakmayn sizlik bisy degl ama bebeklere kiyamiyorm dayanamiyorm felan..neyse Allah yavrunuzu size bagislasn
Genişletmek için tıkla...
çok özür dilerim. başlığı düzeltmeye çalıştım ama site izin vermiyor. başlığı atarken bunalmışlıktan elim titriyordu. nasıl başlık yazsam ne yazsam bilemedim. benim sıkıntımı anlatan başlık ne olabilir diye düşündüm. klavyeye dokundum işte. ama evet haklısın şimdi okuyorum da çocuğumdan bıkmışım gibi yazmışım. ben huysuzluklarından bunaldım aslında.Onu öyle seviyorum ki bir kere gülsün her şey geçiyor. ama ağlayınca çok bunalıyorum. her şeyimi adadım neden hala ağlıyor diye kendimi yer oldum
 
botanikci_85 .!.:
çok özür dilerim. başlığı düzeltmeye çalıştım ama site izin vermiyor. başlığı atarken bunalmışlıktan elim titriyordu. nasıl başlık yazsam ne yazsam bilemedim. benim sıkıntımı anlatan başlık ne olabilir diye düşündüm. klavyeye dokundum işte. ama evet haklısın şimdi okuyorum da çocuğumdan bıkmışım gibi yazmışım. ben huysuzluklarından bunaldım aslında.Onu öyle seviyorum ki bir kere gülsün her şey geçiyor. ama ağlayınca çok bunalıyorum. her şeyimi adadım neden hala ağlıyor diye kendimi yer oldum
Genişletmek için tıkla...
Iyide o bir bebek..aglamasindan daha dogal ne olabilr ? Bu kadr skmayin kendinizi havalar eskisi kadr kötü degil bebeginizi alin sık sık disari cikin ikinizede iyi gelir
 
Konu sahibi bunalmistir, kelimelere cok takilmamak lazim. Hangi anne cocugundan bikabilir ki, öyle yazmissa yazmis bu ona ne kötü davrandigini ne de gercekten cocugundan bunaldigini gösterir. Aksine cocugu olmadan bes dakika geciremez dedigi gibi. Hatta vicdan azabi bile yapar. Bu pskilolojideki insana yorum yaparken dikkatli olmak lazim. Neden mi böyle yaziyorum, cünkü ayni yollardan ben de gectim ve cok iyi anliyorum.
Hanüz atlatabilmis sayilmam bile ama cocugum büyügüdü icin cikip rahat gezebiliyorum onunla. Ama öncesinde yok hastalanir yok bunalir, sundan bundan etkilenir korkusu vardi. Kendimi sktikca sktim ve ciddi anlamda kendimi bebegime adadim. Gercekten cok yipratici bir sürec. O kadar özenli davranmaya calistim ki. Su an büyüdügü icin icim cok rahat ama öncesinde cok hassastim..
Zorlu bir sürec, zaten kimsem yok, bütün gün bebekle zaman geciriyorum tuvalete zor gittim zamanlar oluyordu. Bazen cildiriyordum dis cikarma zamanlarinda. Kendimize zaman ayiramamak insani yoruyor. Gercekten.
Disari cikmak dert, 50 kilo bir insanim bebegi pusetiyle birinci kata indir suyunu falan al diger ivir zivirlari sen giyin cik arabasini hazirla. Bunlar icin disari cikamazdim cünkü enerjim biterdi. Zaten bütün gün emiyordu disari ciksak dert. Evet ben zorlastirmis olabilirim ama o anlar insan dogru yaptigina inaniyor. Cocugun rahatini düsünmekten kendimi bitirdim. Bir sene icinde iki kez baskasindan hastalik kapti ve ilacsiz atlatti, öyle de bir baktim yani..

Uzattigim icin affedin. Bu günler gececek. Cocugun yürümeye konusmaya basladigi zaman hersey geride kalacak. Zor dönem kesinlikle ama senin icin her gecen zaman olumlu yöne aktikca rahatladigini hissedeceksin. Her anne bir olmayabiliyor malesef. Kimileri bu bizim yapamadiklarimizi yapiyor ama kimse kimseyi yargilayamaz. Her insan bir degildir, her anne ve her bebek de baskadir, özeldir.
Konu sahibi kendini yipratma ve emin oldugun bir zaman isine basla. Aklin tümüyle bebekte kalacaksa yapma birsey, kendini zamanla hazirla bu duyguya. Ben yatagini ayirirken odadan inan cok kötü hissetmistim ama kendimi öncesinden hazirladigim icin daha kolay gecti.
Cok uzun oldu, kolay gelsin ve hakkinizda hayirlisi olsun kendinizi rahatlatin mümkün oldugunca
 
Çalışma hayatından sonra bebeğin olması ve evde kalmak inanılmaz zor birşeydir.
Öyle iyi anlıyorum ki sizi.
Ağlaması ve uyumaması arttıkça bu bunaltı giderek artar..

Bana da başlık ilk etapta tuhaf geldi ama öyle çok yadırgamadım; her annenin başına geliyor ; bunalıyor, sıkılıyor, kızıyor, öfkeleniyor.. Bu doğal bir süreçtir.

Anne çocuğundan söz ederken " bunaldım derse çocuğunu sevmediği, ona iyi bakmadığı anlamı çıkmaz ki.. Kim ondan çok düşünür ki ..

Havalar düzeldi artık; alın sırt çantanıza gerekli ihtiyaçlarınızı hatta çayınızı çanağınızı alın bebeğinizle parklık alanlara gidin.. Hem bebeğinize hem size iyi gelecektir.
Uykusu gelecektir, daha az ağlayacaktır..
Bebeğin 8 12 bazen 6 10. aylar arası anneden bağımsız bir varlık olduğunu kavradığı zamanlarmış ve dış dünyayı tanımakla urktuğu donemlermiş. Bundan dolayı ki uykusuzluklar artar, anneye daha bağımlı olur, gece uyandırmaları artabilir ve çok ağlar.
Az daha sabır " canım annem " diye boynunuza sarılacağı günler çok yakındır. Daha bir kolaylaşıyor işiniz. Daha bir arkadaş olur size. Tabi başka şeylere çıldırırsınız o dönemlerde o ayrı :)

Şimdiki zamanın tadını da çıkarın. Bu günler bir daha gelmiyor. Bu kadar mis kokmuyorlar artık. Bu kadar korumasız olmuyorlar. Elleri gözleri bu kadar minik olmuyor. Çıkarın işte her anın tadını çıkarın .

Bakıcı konusunda da evin her köşesine kameralı sistem kurarak rahatlayabilirsiniz.
Hatta bazı odalardaki gizli kamera olsun. Bir tane kameranızı bilsin. Canlı canlı izlersiniz iş yerinden.
Çalışmak istiyorsanız ve size iyi geleceğini düşünüyorsanız ertelemeyin.
 
Bu arada gerçekten kanıtlanmıştır ; anne husursuzsa bebekte huzursuzdur anne pozitifse bebekte öyledir. Özellikle emziren annelerin tüm enerjisi bebeğe yansır.
Sütü ekşir der eskiler, doğru bence.
 
Canım benimde kızım 11 aylık bende işten çıktım doğum öncesi ve bende seninle aynı hayatı yaşıyorum diyebilirim fakat kızım maşallahı çok uslu yemeğini de düzenli yiyor benimde yaşadığım yerde kimsem yok ve tüm gün evdeyim ben aştım bunları tek çözümü bebişine sevgi vermek onunla iyi vakit gecirmek bakıcı konusuna gelince bence belirli bi zaman anne bakmalı yani ben onun için işimden herşeyimden vazgeçtim sırf iyi yetiştirebilmwk için sana yardımcı olur mu bilmem ama hep pozitif ol çünkü bebişin sana muhtaç
 
tatlialirim .!.:
Konu sahibi bunalmistir, kelimelere cok takilmamak lazim. Hangi anne cocugundan bikabilir ki, öyle yazmissa yazmis bu ona ne kötü davrandigini ne de gercekten cocugundan bunaldigini gösterir. Aksine cocugu olmadan bes dakika geciremez dedigi gibi. Hatta vicdan azabi bile yapar. Bu pskilolojideki insana yorum yaparken dikkatli olmak lazim. Neden mi böyle yaziyorum, cünkü ayni yollardan ben de gectim ve cok iyi anliyorum.
Hanüz atlatabilmis sayilmam bile ama cocugum büyügüdü icin cikip rahat gezebiliyorum onunla. Ama öncesinde yok hastalanir yok bunalir, sundan bundan etkilenir korkusu vardi. Kendimi sktikca sktim ve ciddi anlamda kendimi bebegime adadim. Gercekten cok yipratici bir sürec. O kadar özenli davranmaya calistim ki. Su an büyüdügü icin icim cok rahat ama öncesinde cok hassastim..
Zorlu bir sürec, zaten kimsem yok, bütün gün bebekle zaman geciriyorum tuvalete zor gittim zamanlar oluyordu. Bazen cildiriyordum dis cikarma zamanlarinda. Kendimize zaman ayiramamak insani yoruyor. Gercekten.
Disari cikmak dert, 50 kilo bir insanim bebegi pusetiyle birinci kata indir suyunu falan al diger ivir zivirlari sen giyin cik arabasini hazirla. Bunlar icin disari cikamazdim cünkü enerjim biterdi. Zaten bütün gün emiyordu disari ciksak dert. Evet ben zorlastirmis olabilirim ama o anlar insan dogru yaptigina inaniyor. Cocugun rahatini düsünmekten kendimi bitirdim. Bir sene icinde iki kez baskasindan hastalik kapti ve ilacsiz atlatti, öyle de bir baktim yani..

Uzattigim icin affedin. Bu günler gececek. Cocugun yürümeye konusmaya basladigi zaman hersey geride kalacak. Zor dönem kesinlikle ama senin icin her gecen zaman olumlu yöne aktikca rahatladigini hissedeceksin. Her anne bir olmayabiliyor malesef. Kimileri bu bizim yapamadiklarimizi yapiyor ama kimse kimseyi yargilayamaz. Her insan bir degildir, her anne ve her bebek de baskadir, özeldir.
Konu sahibi kendini yipratma ve emin oldugun bir zaman isine basla. Aklin tümüyle bebekte kalacaksa yapma birsey, kendini zamanla hazirla bu duyguya. Ben yatagini ayirirken odadan inan cok kötü hissetmistim ama kendimi öncesinden hazirladigim icin daha kolay gecti.
Cok uzun oldu, kolay gelsin ve hakkinizda hayirlisi olsun kendinizi rahatlatin mümkün oldugunca
Genişletmek için tıkla...
çok teşekkür ederim. uzun demişsiniz ama bir çırpıd aokudum okurken bile öyle rahatladım ki. Allah ım benm gibileri var. etrafımda yok belki ama bir yerlerde var. Bu ilk bebeğim ve eşime ben çok ısrar etmiştim bu bebeği erkenden istiyorum diye. senemiz dolmadan bebek sahibi olmuştuk. ama ikinci bebek için ne sabrım var ne de gücüm. bu kadar çabuk tükeneceğim ölsem aklıma gelmezdi. gebe olan veya anne olmayan insanlar ne derseniz deyin zaman insana çok farklı şeyler gösteriyor. yapacakalrını yapamaz yapmayacakalrını alışkanlık haline getirir olabiliyorsun. ilk defa bugün çizgi film açtım oğluma çünkü ateşler içinde yanarken bi yandan da kakasını yaparken ağlaması başladı. aylardır kabız ve şuanda antibiyotik şuruplar derken kabızlık ilaçlarını veremiyorum.
 
bebekleri oyunla yedirmek çok büyük yanlış....çocuk, yemek yemenin başlı başına bir iş olduğunu algılayamıyor....doyurduktan sonra oyununuzu oynayın...çünkü anneyi kullanma algıları yavaş yavaş açılıyor...yemek zamanının ciddi bir iş olduğunu bu şekilde öğreniyorlar....
 
combine .!.:
bebekleri oyunla yedirmek çok büyük yanlış....çocuk, yemek yemenin başlı başına bir iş olduğunu algılayamıyor....doyurduktan sonra oyununuzu oynayın...çünkü anneyi kullanma algıları yavaş yavaş açılıyor...yemek zamanının ciddi bir iş olduğunu bu şekilde öğreniyorlar....
Genişletmek için tıkla...
Bir anne olarak diyorum ki bu idealizm bi noktada iflas ediyor, yemek yesin de nasıl yerse yesin noktasına geliyor insan. O ciddiyeti de elbet öğrenir ya da öğrenmez biz de tv karşısında yemek yemiyor mıyız bazen :KK66:
 
botanikci_85 .!.:
çok teşekkür ederim. uzun demişsiniz ama bir çırpıd aokudum okurken bile öyle rahatladım ki. Allah ım benm gibileri var. etrafımda yok belki ama bir yerlerde var. Bu ilk bebeğim ve eşime ben çok ısrar etmiştim bu bebeği erkenden istiyorum diye. senemiz dolmadan bebek sahibi olmuştuk. ama ikinci bebek için ne sabrım var ne de gücüm. bu kadar çabuk tükeneceğim ölsem aklıma gelmezdi. gebe olan veya anne olmayan insanlar ne derseniz deyin zaman insana çok farklı şeyler gösteriyor. yapacakalrını yapamaz yapmayacakalrını alışkanlık haline getirir olabiliyorsun. ilk defa bugün çizgi film açtım oğluma çünkü ateşler içinde yanarken bi yandan da kakasını yaparken ağlaması başladı. aylardır kabız ve şuanda antibiyotik şuruplar derken kabızlık ilaçlarını veremiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Yok artık bebek sahibi olma biçimimiz bile aynı inanamıyorum sanki ben yazıyorum yazdıklarını :)))
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X